Faith

Hoofdstuk 12

Ridley had het heel warm in de trainingszaal, maar ze waren dan ook al een uur aan het trainen. Luke had net 10 minuten geleden gezegd dat ze klaar was voor de balken in de lucht. Ridley moest eerst beginnen op de grond om te testen wat ze nog kon en wat niet. Luke had haar meegenomen naar de rechter hoek van de zaal. Daar op de grond was een speciaal scherm zodat het de echte grond kon nabootsen en speciale hoogtes kon instellen. Door het scherm kon Ridley goed oefenen omdat dit het gevoel van openlucht echt goed weergaf. Aan de ene kant van het scherm had je twee oefeningen; ofwel ging je op iets staan wat leek op een grote rots. En de andere oefening was een soort van een nagemaakte boom. Bij de rost moest je naar de overkant springen en landde je op een muurtje van 30cm dik; als je van de boom sprong landde je op een nagebootste afgrond. Luke zei tegen haar dat dit was om te testen waar je het beste landde zodat je er niet afvalt. Ridley vond dat ze het nog verrassend goed gedaan had met geheugenverlies. Maar het leek net alsof haar geheugen het kwijt was maar haar lichaam en spieren niet.

"Kom je nog? Dan maak ik je vast zodat je niet per ongeluk naar beneden valt." Zei Luke. Ridley had door dat ze een beetje buiten adem was door al de oefeningen.

"Ja, meneer Black, ik kom eraan." Ridley zuchtte en haar buik rammelde. Ze hoopte dat ze snel gingen eten, maar ze wist dat dit pas binnen een uur was. Ridley liep naar Luke toe en hij gaf haar een veiligheidsgordel. Ze deed hem direct aan en vond nu al dat het lastig zat.

"Okay, en hoe geraak ik nu bovenop die balken?" vroeg Ridley verward.

"Ik help je wel." Zei Luke behulpzaam. Luke liep naar de muur toe en hij drukte op een knop. Nadat hij op de knop geduwd had viel er een touwladder naar beneden.

"Ga u gang." En hij wees met een gebaar net of ze was een koningin die door moest. Ridley begon te lachen maar binnenin werd ze wel een beetje zenuwachtig. Wat als ze het niet kon? Of wat als ze haar evenwicht verloor en naar beneden viel? Ja, ze hing vast maar wat als het touw kapot ging? Allemaal verschillende vragen dwaalde door Ridley haar hoofd rond. Ze liep met trillende benen naar de ladder. Luke had dit blijkbaar gezien want gij hield haar tegen en keek bezorgd in haar heldere groene ogen.

"Als je wilt ga ik wel mee naar boven." Zei Luke lief. Ridley zei niets, ze knikte alleen maar. Luke haalde snel voor zichzelf ook een veiligheidsgordel en maakte zich vast. Ridley wachtte op Luke met knikkende knieën. Ze klom als eerste de ladder op, op de voet gevolgd door Luke. Eenmaal boven verdwenen al de zenuwen en voelde Ridley zich op haar gemak op de balken. Ridley zag dat Luke hier meer problemen mee had.

"Jij hebt hoogtevrees, niet?" vroeg ze verward aan Luke. Luke knikte en Ridley begon te lachen.

"W... Waa... Waarom be... Begin j... Je te la... Te lachen?" stotterde Luke.

"Omdat," begon Ridley,"je vrijwillig met mij mee wou gaan hierop."

"Ik kon je toch moeilijk alleen laten gaan met zo veel zenuwen en stress?" Zei Luke met een scheef lachje op zijn gezicht. Ridley boog naar hem toe en gaf hem en kus. Ze voelde aan zijn handen dat Luke nog altijd aan het bibberen was. Ridley keek diep in zijn ogen en zag de angst zitten.

"Kom laten we beginnen met trainen zodat we snel af dit rotding zijn." Ridley begon te lachen. En ze nam een aanloop en sprong.

***

Terwijl Ridley in de lucht zweefde had ze het gevoel dat ze kon vliegen. Maar ja eigenlijk kon ze dit ook. Vanaf volgend jaar zouden haar vleugels beginnen te groeien. Elke vrouwelijke fee krijgt haar vleugels rond de 17 jaar. En mannelijke feeën krijgen nooit hun vleugels, zij kunnen namelijk vliegen zonder vleugels maar wel met een drankje. Dit drankje moeten ze maar 4 keer drinken op een jaar en dan kunnen ze vliegen wanneer ze willen als ze het maar drinken om de 3 maanden. Terug uit haar gedachten wakker geworden te zijn, landde Ridley perfect in het midden van de balk die 4 meter verder hing. Luke keek met open mond en grote ogen naar Ridley. Zij zwaaide vanaf de ander balk met een gemeen lachje naar Luke. Hij zette zijn handen op zijn heupen en keek boos. Maar niet echt boos, meer een speelse boze blik. Ridley blaasde een kushandje naar hem toe en hij deed net alsof hij deze probeerde te vangen.

"Gedaan met spelen." Zei Ridley streng. "Kom je nog?"

"Ja! Ik kom er zo aan. Ik moet me eerst even mentaal voorbereiden." Antwoordde Luke. Ridley liep een stukje achteruit en liep dat met volle vaart vooruit. Nu moest ze een sprong maken van 6 meter breed. Ze liep en liep, en sprong. Op hetzelfde moment sprong ook Luke over de breedte van 4 meter. Terwijl Luke al veilig en wel geland was, hing Ridley nog in de lucht te zweven. Ridley landde net op de rand van de balk. Ridley haar voet schoof van de balk af. Luke hield zijn adem in.

______

Ik wil nog even de tijd nemen om alle mensen die mijn boek lezen te bedanken!
Ik hoop dat jullie het verhaal een beetje leuk vinden?
Extra tips zijn natuurlijk altijd welkom!

-Vote

-Comment

-xxx-
Lotte