Faith

Hoofdstuk 10

Ze liepen door de kamergangen en liepen door tot aan de zomerfeeën. Luke liep de gang door naar een kamer met een mooie blauwe bloem op de deur. Hij haalde zijn sleutels boven en deed de deur open.
"Welke bloem is dit?" vroeg Ridley geïnteresseerd.
"Dit is een blauwe gladiool. Mijn eigen bloem." Zei Luke trots. Hij liep de kamer in met een lachje op zijn gezicht. Ridley keek met grote ogen de kamer rond. In de kamer stond een flatscreen tv met twee zetels er voor. In de ene konden zeker drie mensen en in de andere twee. Tussen de zetels en de tv stond er een klein salontafeltje. Daarop lagen veel consoles en spelletjes. Ridley ging in de grote zetel zitten en Luke kwam naast haar zitten. Ze na zijn hand vast en legde haar hoofd op zijn schouder.
"Zullen we je favoriete film kijken?" vroeg Luke plotseling. Ridley knikte instemmend.
"Maar" begon ze "ik heb geen idee welke film dat is."
"Gelukkig weet ik dat wel." Lachte Luke. Ridley dacht dat het wel leuk was om haar lievelingsfilm een keer te zien net alsof het de eerste keer is dat je hem ziet. Wat nu eigenlijk ook het geval was door die stomme Wachters. Luke stond op van de zetel en liep naar een klein kastje onder de tv. Hij deed de schuif open en nam er een film uit. Luke stak de film snel onder zijn T-shirt zodat Ridley de titel niet kon lezen. Hij wandelde terug naar de zetel en stak zijn hand uit. Ridley nam deze zonder twijfelen en ging ook rechtstaan. Ze liepen samen de kamer uit en liepen naar rechts, de gang uit.

Na een tijdje wandelen kwamen ze aan in een grote zaal. Vooraan deze zaal hing een groot scherm en er waren verschillende zeteltjes verspreid doorheen de zaal. Ridley ging in een van de zeteltjes in het midden zitten. Luke verdween achter een gordijn en een paar minuten later ging het grote scherm aan. Luke liep snel voor het scherm zodat hij het licht kon uitdoen. Na de trailers van de andere films begon eindelijk de film. De film was net 30 seconden bezig en Ridley herkende de film direct terug. Het was: "Silver Linings Playbook." Luke zat net naast Ridley toen ze tegen hem begon te praten.
"Ik weet weer welke film het is." Luke keek verrassend naar haar.
"Hoe komt het dat je het je weer herinnerd?" Zei Luke met een lachje.
"Ik heb geen idee. Gebeurt het wel vaker dat feeën na een aanval van de Wachters hun geheugen terug krijgen?" vroeg Ridley. Ondertussen was de film net begonnen maar ze gaven er alle twee niet echt veel aandacht aan.
"Ja," begon Luke, "het is normaal dat je je geheugen terug krijgt. Soms blijven er deeltjes achter of verdwijnen er zelfs. Maar niemand weet de tijd dat er tussen de aanval en het terugkrijgen zit. Sommigen krijgen het al terug in een week anderen pas na een jaar."
"Oh, dus je hebt helemaal geen idee wanneer en of ik mijn geheugen helemaal terug krijg?"
"Nee, inderdaad. Sorry." Luke keek verdrietig naar Ridley. Maar op Ridley haar gezicht verscheen een brede lach. Ze keek namelijk naar het scherm, waar haar favoriete film speelde. Luke nam haar hand vast en Ridley keek naar hem. Ze lachte dankbaar en legde haar hoofd op zijn schouder.

_______________

sorry dat het weer zo lang duurde maar ik had het echt mega druk met school en de examens!
Ik hoop dat daar snel verandering in komt en dat ik dus vaker kan schrijven.
Aan iedereen die mijn boek leest: Dank je wel! Ik hoop dat jullie het leuk vinden?
-Comment
-Like
Laat maar weten wat je er van denkt!

-xxx- Lotte