Bir Yer Bulalım | Textıng

🍂10🍂

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen.

İnstagram: @munishaniminkitaplariii 
Bölümlerle ilgili alıntıları görmek için takip edebilirsiniz❤

Sizi seviyorum, keyifli okumalar! 🍯❤

🍂

Boş İnsan: Afiyet olsun frambuazlı kızım ;)

Nurhayat: Sendin dimi o?

Nurhayat: Tahmin etmeliydim.

Boş İnsan: Başka kim olabilir güzelim

Boş İnsan: Tabiki de ben olacağım.

Nurhayat: Neyse çikolata için teşekkür ederim.

Boş İnsan: Lafı bile olmaz ;)

Görüldü...

Boş İnsan: Nasılsın?

Nurhayat: İyiyim, sen?

Nurhayat: Şey, ben şuan müsait değilim

Nurhayat: Sonra dönüş yapsam olur mu?

Boş İnsan: Sen yeter ki dönüş yap, zaman fark etmez ;)

Nurhayat: :)

Boş İnsan: ❤

Telefonu cebime koyduğum da Melike' nin koluna girdim. Ömer sağıma geçip omuz attı. "Hayırdır, ağzın kulaklarında?"

Ben gülümsüyor muydum? Hiç farkında değilim.

"Aklıma bir şey geldi ondan."

"Ne geldi?"

"Özel," diyerek göz kırptım. Anında kaşları havalandı. Ardından gözlerini kısarak baktı. "Özel? Demek bir şeyler saklanmaya başlanılmış."

"Ya Ömer..."

"Ben biliyorum." diyerek Melike aramıza girdi. Koluna dirseğimi atsam da umrunda değildi.

"Sussana manyak!"

"Öyle olsun bakalım." diyerek adımlarımızı hızlandırarak önümüze geçti.

"Ömer dur!"

Arkasına dönüp gözlerime baktı. Bir kaç saniye gözlerimden çekmedi bakışlarını. O an kendimi çok farklı hissettim. Daha önce hiç hissetmediğim, adını dahi bilmediğim garip bir şey oldu. Kalbimin göğüs kafesimden çıkacakmış gibi atmasını hissediyordum sadece.

"Söylemek zorunda değilsin Nurhayat. Bir an merak ettim sadece."

"Peki." diyebildim sadece.

Melike' nin koluna tekrardan girdim. "Her şeyi niye söylüyorsun kızım ya! Küstü işte!"

"Küsmeeez!" dedi harfleri uzatarak. "İki dakika sonra yanında, demedi deme."

"İnşallah."

Biliyordum o bana hiç küsemezdi ama onu kırmak en son istediğim bile değildi.

🍂

Zile bastım. Bir kaç dakika sonra Emel Teyze gülümseyerek karşıladı bizi. "Hoşgeldiniz çocuklar."