𝖳𝗁𝖾 𝖧𝖺𝗅𝖿 𝖲𝗇𝖺𝗄𝖾 (On-going)

Prologo

Simula

Narrator's Pov.

There was a couple walking in the street and talking there beautiful memories in there College life when they met, they are so happy because they will married and making a happy life.

"I am so lucky that i have you, my love" He said and smiled

The girl stop walking at tumingin sa kanya.

"Me too, ang swerte ko rin dahil ikaw ang minahal ko at masaya rin ako dahil nandito ka, mahal ko" She said and the boy kiss the girl in the forehead, maglalakad na sana sila ng may humarang sa kanilang dinadaanan.

Una di pa nila ito nakilala kasi ang kaniyang suot ay puro itim pati ang buhok nito, titig na titig ito sa kanila na parang kinasuklaman at parang nandidiri sa nakikita.

"Danna?" Tanong ng lalaki sa kaniya nang makilala na nito ang itsura.

"Kumusta ka na, Sandro?" Tumingin ang babaeng nagngangalang Danna sa kanya at ngumiti ng matamis.

Maputi ito, mapulang labi, mahaba ang buhok hanggang bewang kung di tinatago ang kanyang mukha sa kanyang balabal ay masasabing maganda rin ito.

"Anong ginagawa mo dito?" Tanong ulit ng lalaking si Sandro

"Nandito ako para makita ka, kasi namimiss na kita" sagot niya at napansin niyang hinawakan ng babae ang braso ni Sandro kaya tiningnan niya ito.

"Sandro, sino siya?" Tanong ni Danna

"Siya si Clarissa,ang taong mahal ko at malapit na kaming ikasal" Diritsong sagot naman ni Sandro sa kanya, nagulat siya at nawala ang kanyang matamis na ngiti at napalitan ulit na pagkasuklam.

"Ano!?" Biglang sigaw niya, mabuti na lang walang tao ang dumadaan dahil nalalapit nang gumabi.

"Sorry sa mga ginawa ko sa yo, Danna. Pero alam muna na wala na tayo noon pa man, kaya may mahal na akong iba"

"Bakit!? Bakit mo ko iniwan anong pagkakamali ang ginawa ko sa yo, ha?"

"Alam mo na yun na niloko mo ko, kaya wala ka ng karapatan na tanungin ako"

"Hindi!? Hindi ko yan matatanggap, mahal kita Sandro mahal na mahal kita" Yayakapin na niya sana si Sandro ng tinulak siya nito nang mahina kaya napalayo siya ng kunti.

"Sandro, tama na" awat naman ni Clarissa

"You may leave now Danna, and stop saying nonsense" sabi niya, tumayo naman si Danna ng matuwid at tinitigan silang dalawa.

Biglang natakot si Clarissa kaya kumapit ng mahigpit sa braso ni Sandro, di niya alam kung anong gagawin basta ang alam niya tiningnan niya rin ang nasa harapan nila.

"Hindi ako makakapayag Sandro, dapat akin ka lang! Hindi ka pwedeng mapupunta sa iba.... o sa kanya!" Desperadang saad niya

Tiimbagang niyang tiningnan si Danna.
"Nababaliw ka na, hindi ako karapat dapat sa yo kasi may mahal na akong iba Danna. Sana maintindihan mo, at ayaw na kitang makita pa"

"Baliw na kong baliw kasi mahal kita! Kung ayaw mo talaga sa 'kin, p'wes isusumpa ko sa inyong harapan na kapag magkaroon kayo ng anak na babaeng 'yan magkakaroon kayo ng kambal at ang isa ay magiging pangit ang pagmumukha at magiging iba ang anyo nito. At hindi ko papayagang maging masaya kayo habangbuhay, tandaan n'yo yan!" Galit nitong sigaw, tinaas niya ang kamay na parang kinukumpas niya ito at tumawa na parang demonyo.

Sobrang takot ang nangibabaw sa mukha nina Sandro at Clarissa, pagkatapos n'yon ay umalis na lang bigla si Danna na may ngiting nakakatakot.

'Pagbabayaran mo ang ginawa mo sa 'kin, Sandro'

"Sandro, natatakot ako" binaling agad ni Sandro ang kanyang tingin kay Clarissa.

"H'wag kang matakot mahal ko, hindi yon totoo 'wag kang makinig sa kaniya desperada lang siya upang kunin niya ako sa 'yo" he hugged her and kiss her in the forehead.

"Kung totoo yun- yung sumpa mahal ko, di ko kakayanin kapag naging totoo yung sinabi niya" bigla na lamang siyang umiyak at niyakap ng mahigpit si Sandro, takot na takot parin siya sa mga nangyayari at mangyayari pagdating ng panahon.

~~~~~

One Year had passed, they are now a husband and wife. They are so happy because they will have a baby at madagdagan na sila kaya't magiging kompleto na silang pamilya, they're wish will be come true.

They forgot the passed- the badness and sadness in their life na gustong sumira sa kanilang binubuong pamilya, they're life was now a happy and enjoyable.

"Aaahhh, Sandro!!" Sigaw ni Clarissa sa kanilang kwarto, humigpit ang hawak sa kamay ni Clarissa kay Sandro.

"Huminga ka lang nang malalim Clarissa malapit ng lumabas" saad ng matandang babaeng nagpapanganak kay Clarissa.

Ginawa niya ang inuutos ng matanda at saka nagpakawala ng hangin, nang matapos nang makuha ang bata ay narinig nila ang iyak na nagpapaingay sa isang kwarto na kung na saan sila. Both of them are so happy because they see there daughter alive and crying.

"Ang ganda ng bata" sabi nang matandang babae, they smile but Clarissa is shouting again dahil may lalabas pa na isa. Nilagay ng matandang babae ang sanggol sa isang lampen at binalot.

"May isa pa, Clarissa ere pa"

"Aaaahhh" sigaw nito, at nang lumabas na ang sanggol ay biglang tumahimik ang matanda. Nagtaka sila nang mapansin nilang natakot at nabalisa ito, di rin alam ng matanda kung bakit nagkaganito ang bata at kung bakit iba ang itsura nito sa kambal.

Naputol ang pag iisip niya ng nagtanong bigla si Sandro.
"Bakit po? Anong nangyari?"

"Hindi ko alam pero...." Pinakita niya sa mag asawa ang katawan ng sanggol, nagulat sila at biglang humagulgol si Clarissa sa nakita nito.

"Naging totoo ang sumpa, Sandro" sabi niya sa kanyang asawa

Binalot rin niya ang sanggol sa isang lampen at itinabi sa kambal niya, narinig ng matanda ang sinabi ni Clarissa kung kaya't nagtanong ito.

"Anong sumpa?"

"Isinumpa ang aming anak sa aking kasintahan noon, dahil nagalit siya kaya pati anak namin ni Clarissa isinumpa niya" wala sa sariling isinagot ni Sandro sa kanya, tulala parin ito at gulat na gulat.

"Humingi ka nang patawad sa kanya, para ang sumpa ay maalis"

"Ginawa ko na po, pero di niya ito babaguhin hangga't may isang mamamatay sa pamilya namin"

"Hayy, pag ibig nga naman" huminga ng malalim ang matanda at saka tumingin sa batang sanggol.

"Anong gagawin natin Sandro? Baka makita siya ng mga tao, baka papatayin siya" takot na tanong niya

Huminga rin ng malalim si Sandro at tumingin sa matandang babae, ngumiti naman ito.

"Huwag kayong mag alala, hindi ko ito ipagkakalat"

Ngumiti rin si Sandro at nagpapasalamat.

"Alam ko na kung saan natin siya itatago, matutulungan nila tayo. Wag kang mag alala mahal ko kakayanin natin ito para sa ating mga anak" niyakap niya ang kanyang asawa at tumigil na rin siya sa kakaiyak.

Continuation...

*****

A/N: Hehoo, sorry cuz medyo lame nito. By the way high way, this story is just a short and a little typo and grammatical errors, wag na din kayong mag assume na perfectionist kasi tao lang ako hindi perpekto (chaarr, humuhugot ampeg ko HAHAHA).

THANK YOU FOR READING THIS, AND DON'T FORGET TO REACT (STAR)<3

HMUAAA;)