GİRİŞ

1K 41 5
                                    

   On yedi yıllık ömrüm vardı ve bunun on bir yılını okul sıralarında çürütmüştüm. Şu anda yaptığım gibi. Edebiyatçının sıkıcı dersini dinlemek yerine dışarıdaki karı izliyor, duygularımı resim halinde önümdeki kağıda döküyordum. Ben dersi hiç bir zaman dinlemeyen, sınıfın sessiz kızıydım.

     Beni gerçekten tanıyan iki arkadaşım vardı. Gamze, benim aksime sosyal bir kızdı. Bir sürü arkadaşı vardı. Okulda onu tanımayan öğrenci yoktu. Neşeliydi, özgüvenliydi, hep gülerdi o. Kaan da Gamze gibi tüm okulca tanınırdı ama onunkisi sevecenlikten değil serseriliktendi. Kavga etmeden duramazdı. Biz üçümüz çocukluğumuzdan beri arkadaştık. İlk Kaan'la tanışmıştım. Ama kavgayla :)

      Zilin çalmasıyla elimdeki kağıdı ve kalemliği gelişi güzel çantama soktum.  Kaan çoktan hazırdı bende montumu giyip Gamze'nin toplanmasını bekledim. O her zaman süsüne düşkün birisi olmuştur.

-Sizce saçımı bağlasam mı?

-Açık kalsın tüm günümü burada harcamak istemiyorum.

      Gamze'nin Kaan'a göz devirmesiyle birlikte kapıya doğru gittiğimizde büyük bir kalabalık vardı. Sonra hoparlörlerden müdürün sesi geldi.

-Arkadaş, kar fırtınası yüzünden okuldan dışarıya çıkamayacak durumdayız. Fırtına dinene kadar sabretmeliyiz. Şimdi herkes kendi sınıflarına geçsin.

      Ders işlemediğimiz sürece benim için iyiydi. Zaten eve gitmek istemiyordum. Muhtemelen Tarih sınavının sonuçlarını eokuldan görmüş olmalıydılar ve eğer eve gidersem büyük bir kıyamet kopacaktı. Umarım burda günlerce mahsur kalırız...

KATİL KİM?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin