Aşk Yok Olmaktır -𝒉𝒊𝒏𝒏𝒚

𝚍𝚘̈𝚛𝚝

"üçüncü yılımız gelmişti. o yazın son günü Harry bizdeydi. Babam onu uyarmak istiyordu çünkü Sirius Black kaçmıştı! Harry'nin ailesini öldürülmesine sebep olan o adam, azkabandan kaçmıştı...

Harry bizde olduğu için heyecanlıydım. Büyümüştü.
Ergen olmuştu ve bana çok tuhaf geliyordu. Boyu uzamıştı ve sesi kalınlaşmıştı. Eh birazda çekiciydi.
Hey! Sadece biraz.

Harry'nin başında bir sürü olay geçti o yıl. Ama bunların en tuhaf olanı Ron'un Faresinin aslında fare değil, harry'nin ailesini asıl öldüren kişi olduğunu öğrenmemizdi sanırım...

Sirius masumdu ve harry'nin vaftiz babasıydı. Harry için zor bir yıldı, birde acı dolu.

Yine bir yıl geçmişti. Aramızda hiç hir iletişim geçmedi, olmadı.

O dördüncü yılında ben üçüncü yılıma geçtiğimizde itiraf etmem gerekirse güzelleşmiştim. Ciddi manada ergenliğe girmiştim. Kendime bakıyordum. Ayrıca Harry'e olan çocukça hayranlığım ise geçmişti.

Harry ile artık büyüdüğüm için daha çok vakit geçiriyordum. Birlikte büyülere çalışıyorduk, yinede yalnız değildik Harry ben dahil bir çok alt sınıfa ders çalıştırıyordu.

Bense birinden hoşlanıyordum. Dean Thomas...
Onunla randevulara çıkıyordum ve kendimi ilk defa genç kız gibi hissediyorum, tuhaftı ama yinede güzel hissettiriyordu.

Sonra... Harry'nin ateş kadehindan adı çıktı. Şaşırtıcıydı çünkü Harry içine adını atmamıştı Ve kimse ona inanmıyordu.
Buna ben bile dahildim...

Bunun için o zaman çok pişman olsamda zamanı geri alamadım. Yapayalnız kalmıştı, kimse ona inanamıyordu. Herkes onunla dalga geçiyordu. Kendi başına şifreleri çözmekle uğraşıyordu ama üzülüyordu.

Ve kötü yanı, bu yalnızlık onu öldürüyordu. O farklıydı. İnsanlar farklıysa yalnızlığa mahkum olurdu.
Ve yalnızsa acıya esir olurdu.

O farklıydı çünkü o özeldi.

Kupayı kazandı, kazandığı ödülle abilerim Fred ve George'a dükkan aldı. Şaka ürünlerini satabilecekleri bir dükkan...
Tüm Weasley ailesi onu seviyordu.

O yıl cedric öldü.
Cho'nun nasıl harap olduğunu hatırlıyorum.
Veya babasının nasıl ağladığını.
Tüm okul kötü etkilenmişti.

Ayrıca baban ilk defa Voldemort ile yüzyüze gelmişti. Ve yine ona kimse inanmamıştı. Kimse on dört yaşında birinin sağ kalacağına inanmıyordu.
Ama ironikti.
Bir bebeğin öldüren lanetten sağ çıktığına inanıp buna inanmıyorlardı.

Çünkü onlar bir avuç korkaktı. Hepsi adı kadar iyi biliyordu harry'nin yüzleştiğini ama kimse inanmadı. Korkuyorlardı.

Onu öldü bilirken yaşamasından deli gibi korkuyorlardı..."