Hoofdstuk 12.

622 30 0
                                    

P.O.V. Wolfs
Ik was weer bij gekomen. Ik werd geschoten in mijn schouder. Hij deed ook zeer maar wat me meer zorgen baarde is dat Eva ergens was. Ik hoorde haar soms hard huilen en ik maakte me zorgen. Ik probeerde op te staan en pakte mijn geweer. Ik volgde het geluid van het gillen en huilen van Eva. Ik keek door een raampje van de kleine kamer. Daar zag ik haar liggen, naakt. Ik maakte me snel klaar en trapte de deur in. "POLITIE! LEG JE HANDEN WAAR IK ZE KAN ZIEN!" Riep ik zo hard mogelijk. Hij deed het. Ik belde versterking waarna ik snel naar Eva toeliep. "Het spijt me zo!" Riep Eva half huilend. "Ss, het is goed.. Meisje toch.." Ik hield haar in mijn armen toen ze helemaal uit huilde. Ik hielp haar met het aankleden en belde de ambulance. Overal op haar lichaam waren blauwe plekken te zien. Pas toen Eva weer tot rust kwam zag ze mijn schouder. "W-wat is er gebeurd?" Ze pakte een doek die op de kamer lag om het bloeden te stoppen. Toen kwam de versterking. Ik zag Marion, Romeo, Mechels en Esmee de kamer inlopen. Romeo nam de man mee en sloeg hem in de boeien. Toen Marion naar Eva toe rende zag ik Eva weer in huilen uitbarsten. Met moeite wist ze "H-het ww-was mijn v-vader..." uit haar mond te krijgen. "Maar die is toch dood?" Vroeg Marion. "I-ik weet n-niet hoe d-dat kan. I-ik heb n-nooit i-in de k-kist gek-keken. T-toen hij vanaf d-de gevangenis naar M-maastricht werd gebracht durfde i-ik het gewoon niet." "We gaan alles uitzoeken." We hoorden de ambulances aankomen en al snel kwamen er 2 brancards binnen rijden. "Marion? W-wil je met me m-mee?" Vroeg Eva nog snel aan Marion die antwoordde "Tuurlijk!" Ze liep met Eva mee de ambulance in en zo reden we naar het ziekenhuis.

Wat vinden jullie ervan? Weer 2 spannende deeltjes!
Xx

Echte Liefde (Flikken Maastricht)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu