Echte Liefde (Flikken Maastricht)

Hoofdstuk 33.

P.O.V. Wolfs
Moe komen we het huis binnen ik houd de deur voor Eva open die binnen komt met de maxicosie om haar arm. Ze geeft me een lange kus. 'Ik ga wat lekkers voor je klaarmaken!' Zeg ik tegen Eva die al naar de kamer loopt. 'Lekker!' Zegt ze terwijl ze Fem uit de maxicosie haalt. Ze loopt met haar naar de keuken waar ik druk bezig ben bami te maken voor Eva en mij. 'Papa is te druk voor ons...' Zegt ze met een lieve stem waarna ze wil omdraaien maar ik haar een lange zoen geef. Ik probeer met haar naar achter te lopen maar ze stopt. 'Vanavond..' Zegt ze verleidelijk en loopt met Fem naar de bank om haar te voeden. Ik blijf verliefd naar ze kijken tot de pan met bami bijna aanbrandt. Snel haal ik hem van het vuur. Ik zucht. 'Je kookkunsten worden er niet beter op als ik erbij ben hè?' Vraagt Eva. Ik glimlach. 'Bami van de chinees dan maar?' Vraag ik als ik mijn mobieltje uit mijn broekzak haal. 'Ja ik denk niet dat we dat kunnen eten...' Lacht ze. 'Ha ha...' Zeg ik nonchalant. Ik toets het nummer van de chinees is die ik inmiddels uit mijn hoofd ken door Eva. Ik bestel bami voor ons tweetjes en ga bij Eva op de bank zitten die Fem nog steeds aan het voeden is. Ik sla een arm om Eva heen die haar hoofd op mijn schouder legt. 'Papa is ook zo'n keukenprinses..' Fluistert Eva tegen Fem. Ik geef Eva een tikje. Ze kijkt me lachend aan. Ze haalt Fem van haar borst als ze merkt dat ze niet meer drinkt en geeft haar aan mij. Voorzichtig pak ik haar aan en begin een beetje te lopen met haar. Ik zie na een tijdje dat Eva zich niet zo lekker voelt. 'Hee, wat is er?' Vraag ik en ga weer naast haar zitten. 'Niks, ik vind het nogal wat, ik ben zo moe en zo...' Zegt ze. 'Heb je nog pijn?' Vraag ik. 'Nee valt wel mee..' Zegt ze. 'Er is iets met jou, je hoeft het me niet te vertellen, maar hou jezelf niet voor de gek. Je wordt een geweldige moeder, en je zult echt heel goed voor haar zorgen, echt waar! Je moet vertrouwen hebben in jezelf, ook al is dat heel lastig door je verleden, en ik snap je echt! Maar we moeten er samen voor Fem zijn en van haar houden, voor elkaar... Ik hou van jou! En ben van plan om heel erg lang bij jou te blijven..' Zeg ik tegen Eva. Ze zit met tranen in haar ogen. Ze geeft me een knuffel. We blijven zo even zitten tot de deurbel gaat. Dat zal de bami zijn, blijf maar lekker zitten ik ga wel...' Zeg ik en ik leg Fem in de box en Eva veegt haar laatste tranen weg. Ik doe de deur open. Er staat een vrouw, zonder bami, zonder motor. 'Hallo, kan ik wat voor u doen?' Vraag ik een beetje onzeker. 'Zou ik binnen mogen komen?' Zegt ze en ze loopt gelijk door. Ik zie dat Eva de vrouw raar aankijkt. 'Wie bent u?' Vraag ik. 'Ik ben Marlies Van Dongen...' Zegt ze en ze kijkt Eva met tranen in haar ogen aan. Ik zie dat Eva niet weet wat ze moet doen. Ik loop naar haar toe. 'Wat wil je? Moet ik haar wegsturen?' Vraag ik. Eva schudt haar hoofd. Ze loopt voorzichtig naar Marlies toe die een glimlach op haar gezicht toont. Ze geeft haar nog wel een knuffel. Ik pak drie kopjes koffie en zet die op tafel. Marlies gaat op de bank zitten en wij op de stoelen er tegen over. 'Waarom ben je er nooit voor me geweest, en nu wil je me in een keer zien?! Papa zei dat je verongelukt was!' Zei Eva ze haatte het woord papa maar nu moest ze het wel gebruiken. 'Papa en ik zijn toen jij drie was gaan scheiden, Maurice was vijf. Ik trok het niet meer bij die man.' Zei ze. 'En wij wel?! Hij heeft ons hele jeugd afgepakt, hij heeft me misbruikt, en geslagen, mishandeld.' Ze doet haar shirt omhoog. Ik schrok ervan. Allemaal littekens die ik zelf ook nog nooit heb gezien. 'Het spijt me zo erg... Ik wilde het niet, ik heb gesmeekt bij je vader of ik jullie mee mocht nemen maar hij wilde jullie mee en vond dat jullie van hem waren.' Daar schrok Eva wel van, ze heeft het al die tijd verkeerd gezien... 'Papa is weer opgedoken... Hij heeft ons gechanteerd met Fem..' Zegt Eva als een soort schreeuw om hulp van haar moeder. 'Wie is Fem?' Vraagt ze. 'Je hebt een kleindochter...'