Echte Liefde (Flikken Maastricht)

Hoofdstuk 22.

P.O.V. Wolfs
Bij de Maas aangekomen zie ik twee mannen met elkaar vechten. Een meisje staat erbij te huilen. Romeo en Marion rennen naar de vechters. "Ga jij maar naar het meisje. Ik wil dat er niks met jou overkomt." Zeg ik snel tegen Eva en ik ren naar Romeo en Marion. Ik zie Eva naar het meisje rennen. Ik ben druk bezig om de mannen uit elkaar te drijven en in de boeien te slaan. In mijn ooghoeken word me steeds duidelijker wie het meisje is. Is dat nou Fleur?! Ik laat het werk over aan Marion en Romeo en ren naar Eva die met Fleur in haar armen staat. "Fleur? Wat is er gebeurd?" Vraag ik aan Fleur die helemaal van slag is. "N-nou i-ik liep-p met M-maik en t-toen s-scheldde Tygo ons i-ineens uit..." Kwam er met moeite uit haar mond. "Ken jij hem?" Vroeg Eva. "J-ja.." Antwoordde ze weer. Inmiddels kwamen er twee ambulances aanrijden. Maik en Tygo werden gecontroleerd en de wonden werden schoongemaakt. Fleur vloog Maik in de armen toen Maik klaar was bij de ambulance. Romeo en Marion namen de twee en Fleur mee naar het bureau. "Zullen wij maar een broodje gaan halen?" Vroeg ik aan Eva toen ik op mijn horloge keek. "Ja is goed!" Antwoordde Eva en we liepen naar onze favoriete broodjeszaak waar Eva en ik allebei ons broodje bestelden en weer terug naar ons favoriete bankje bij de Maas liepen. Eva legde haar hoofd hangend op mijn schouder terwijl we allebei ons broodje opeten. "Ik hou van jou.." Zeg ik tegen Eva die het beantwoord met een kus die al snel veranderd in een zoen. Glimlachend stopt ze de zoen en staat op en pakt mijn hand. Ze trek zich naar me toe en begint weer te zoenen. Het voelt weer zoals altijd. Vertrouwd, en toch heel spannend... Na een tijdje stop ik de zoen. Glimlachend kijk ik haar aan. Ik kijk in haar prachtige blauwe ogen. "Je bent zo geweldig! Zo..." Zeg ik tegen Eva die haar hoofd blozend wegdraaid. "Nee sirieus Eef.. Je moet niet zo onzeker zijn over jezelf, daar is geen reden voor.." Verzeker ik haar terwijl ik haar hoofd weer naar mijn gezicht toe draai. Ik geef haar nog een kus op haar wang. Ik zie dat ze tranen in haar ogen heeft. Waarschijnlijk ook deels door de hormonen. "Kom we gaan weer naar het bureau." Zeg ik tegen haar. "Lijkt me goed.." Antwoord ze. Toen we terug kwamen had ik in mijn hoofd om vandaag te vertellen dat Eva zwanger is aan alle collega's wat we ook afgesproken hadden. Ik liep met Eva hand in hand zowat rennend het kantoor binnen. "Wat ben je van plan?!" Vroeg ze half lachend. "Dat zie je zo." Antwoorde ik om haar ook nieuwsgierig te maken. Ik weet dat ze daar niet tegen kan. "Mag ik heel even de aandacht!" Roep ik zo hard mogelijk zodat iedereen mijn kant op kijkt. "Wolfss.." Lachte Eva er doorheen. "Zoals jullie inmiddels weten hebben Eva en ik nu een relatie, maar we hebben nog een kleintje meegenomen.. Eva is namelijk 5 maanden zwanger!" Maakte ik bekent. Ik legde mijn hand op Eva's buik. Iedereen klapte en ze kwamen één voor één naar ons toe om ons te feliciteren. Ook Mechels die er de hele tijd bij had staan kijken kwam ons allebei feliciteren. Ik wist dat Eva er hardstikke trots op was. Ze zou binnenkort, over 4 maandjes, moeder worden en ik vader...