Echte Liefde (Flikken Maastricht)

Hoofdstuk 13.

P.O.V. Eva
Toen we bij het ziekenhuis aangekomen waren, werd Wolfs al snel naar de O.K. gebracht. In de ambulance was hij onwel geworden en ik was heel bang. "Komt het wel goed met hem?" Vroeg ik aan Marion die mijn hand stevig vast hield en met me mee liep. "Vast wel, maak je daar maar geen zorgen over." Stelde ze me gerust. We liepen een kamer in waar een vrouwelijke dokter onze kant op kwam lopen. "Hallo, ik ben Ilse." Stelde ze zich voor met een vriendelijke en zachte stem. "Hallo, Eva Van Dongen." Stelde ik me voor. "Oke.." begon ze terwijl ze er een krukje er bij pakte die ze naast mijn bed zette. Ze ging erop zitten. "Ik ga eerst even uw hartslag en bloeddruk meten." Zei ze terwijl ze de spullen pakte. Ze plaatste de stetoscoop op mijn borst en luisterde. "Nou, met uw hartslag is alles goed, iets aan de hoge kant maar dat zal wel van alle spanning komen. Ik ga nu even uw bloeddruk nog meten." Ik knikte. Ze deed de band om mijn bovenarm en pompte de lucht erin, en liet het er weer uitlopen. "Uw bloeddruk is erg hoog, heeft u dat vaker? Of al langer?" Vroeg ze aan mij. "Ja ik ben zwanger, 16 weken, bij de eerste echo had ik ook al een hoge bloeddruk." Marion keek me verbaast aan. Ze wist natuurlijk nog niet dat ik zwanger was. "Oke, probeer u niet te veel zorgen te maken en rustig aan te doen." "Oke dankuwel." "Oke om wat net is gebeurd wil ik graag een inwendig onderzoek doen kijken of er nog schadelijke dingen zijn." Ik was erg bang want het deed erg zeer. Ik keek Marion even aan die het ook verschrikkelijk voor me vond. "Het komt wel goed het is maar heel even." Stelde me ze weer gerust. Ilse pakte de spullen en begon het onderzoek. Het deed zeer. Die paar minuten dat het duurde leken uren te duren. "Nog maar heel even." Zei Marion de hele tijd terwijl ze door mijn haren streek. Ik klampte me vast aan het bed. Ik weet niet hoe ze het deed, maar ze stelde me erg gerust en kreeg me aardig kalm. Toen het klaar was vertelde Ilse of er wat mis was. "Opzich is er niks ernstigs maar er zijn wel wat wondjes enzo gevonden. En onderschat dit niet. Verkrachting is iets ernstigs." Vertelde ze. Ik had het vaker gehoord. "Zullen we dan maar kijken hoe het met het kindje gaat?" Vroeg Ilse. "Is Floris Wolfs al wakker? Ik zou het graag met hem willen doen." Vroeg ik. "Ik zal even kijken." Vertelde Ilse terwijl ze wegliep. "Je hebt het super goed gedaan hoor." Zei Marion tegen mij. Ik glimlachte. "Dankje dat je mee wilde." Nu glimlachte Marion. Ik was moe en deed mijn ogen dicht.