"İnsanlık her daim farklı olan şeylerden korktu."
Belki kimse "Artık Mutantlar yok" dememişti ama bununla aynı etkiyi yaratacak bir enerji açığı yaratmıştı. Ve Lorna'nın babasının genlerini yıllardır yok sayan bünyesi acı içerisinde kıvranmaya başla...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✘
Arabada geçen bir hayli sessiz yolcuğun ardından akademinin olduğu sokağa girmişlerdi. Logan bulundukları arabayı sürüyordu, Lorna'da hemen yanında oturuyordu. Arka koltukta Remy ve onun kucağına yarı baygın bir şekilde yatmış olan Anna Maria'ya vardı.
Hemen arkalarında arabada ise hallerinden hiç memnun olmadan kendilerini takip eden Sam Wilson ve Bucky Barnes vardı.
Akademinin kapısının önüne iki araba arka arkaya park ettiğinde arabalardan inen ilk Lorna oldu. Seri ama sakin bir şekilde arkadaki arabaya doğru gidip kapısını açtı. "Hey, hoşgeldiniz faslını sonraya bırakacak olursak lütfen mümkün olduğunca sessiz olun. Ve az şey düşünün! Olur mu?" Uyarı niteliğinde ki konuşmasında tehdit kırıntıları yoktu. Aksine iki adamı önemsediği ve başlarına burada bir iş gelmemesi için özellikle uyardığı çok belliydi. Yine de iki adam homurdanarak ve söylenerek - hangisinin homurdandığı ve söylendiği çok barizdi- arabadan indiler.
Kapıya doğru yürüdükleri sırada Remy ve Logan Anna'yı iki omuzunun altından tutmuş kapıya doğru yürütüyorlardı.
Önlerinde ki az sayıdaki basamakları çıktıkları sırada kapı kendiliğinden açıldı ve Charles Xavier, tüm ihtişamı ve yorgun düşmüş yüzü ile gelen ekini karşıladı.
Neler olduğunu soracak hali yoktu. Zaten sürekli olarak bağlantı halindeydiler. Ara sıra ufak tefek aksaklıklar olsa da. Ki bu aksaklıklar Remy'nin bir Casino'yu patlatması, Logan'ın saatlerce ölü olarak yatması ve Lorna'nın kontrolünü kaybetmesi olarak sıralanabilirdi. Öyle ya da böyle bir şekilde görev başarılı gitmişti. Kimse yakalanmamıştı - beraberlerinde Kaptan Amerika'yı da getirdiklerini varsaymazlarsa tabi - Anna Maria'ya kurtulmuştu. Bonus olarak Remy'de aralarındaydı. Verimli bir görev sonu raporuydu.
"Hoşgeldiniz," Charles Xavier bir baş selamı ile en samimi gülümsemesini yorgun yüzüne yerleştirdi. "Bay Wilson, Bay Barnes" iki adamın yüzünde isimlerinin bilinmesinin hafif şaşkınlığı olsa da iki eski asker duruşlarından bir an olsun taviz vermiyordu. "Uzun bir yoldan geldiniz. Bu şekilde sizleri karşılamak istemezdik. Hala bazı eksiklerimiz var, lütfen maruz görün ve keyfinize bakın." Diyerek eli ile içeriye geçmelerini işaret etti. Yorgun, yıpranmış ve üstleri kan ve pislik dolu ekip Akademinin kapısından içeriye girdi. "Bay Barnes, sizi gördüğüne çok sevinecek birisi de burada," diyerek gülümesi ile ortak salon olarak kullandıkları alanın kapısını açtı Xavier. Lorna'nın yüzünde de Bucky'i gördüğüne kim sevinebilir ifadesi vardı. Kafasının içinde bu adamı Akademi sınırları içinde kimler tanıyabilir diye bir liste çıkartıyordu.
