" Ama sen de bilmezsin gülüşün bende kaç bahar eder. Cahilliğimi de hoş gör; -Kanat çırpmayı bilmeyen kuş, koşmayı uçmak zanneder..!"
---------------------------
Bir rüya insanda en fazla ne kadar etki bırakabiliridi ki..? Aslında az önce gördüğüm şeyin rüya mı gerçek mi olduğunu da tam seçebilmiş değilim.Gözlerimi bir iki kez daha açıp kapatarak kesinliğe ulaşmayı hedefliyordum. Göz kapaklarımı kırpıştırdıktan sonra yeniden o yana doğru baktım. Evet rüya değildi. Ağlamaktan kızarmış gözleriyle bana bakarken söylediği cümleye vereceğim tepkiyi merak eder gibi gözlerini mimiklerime odaklamıştı. Gülüşlerimi unuttuğum tozlu raflara doğru ilerledim, oradan en hüzünlü gülümseyişimi yüzüme takmadan önce kullanılmamaktan toz tutmuş yüzeyine üfledim. Ve onu Doğu'nun gözlerinin odağına sunmak için yüzüme takındım. İlk defa içtenliği içimde hissettim bir an. 1 aydan sonra kalbimin göğüs kafesime çarpışını hissettim bir an. Bir an onu aynı o gün ki gibi yakınımda hissettim. Özlemiştim...Onunla birlikte ,hissetmeyide özlemiştim. Kahvenin gözlerindeki tonunu özlemiştim...
Gülümseyişime gülümseyerek yanıt verdi. Fark ettim, onun gülümseyişleri de biraz toz tutmuş gibi...
Kumsal elinde birkaç tane belge ile bize doğru gelirken Şura da onun peşine takılmıştı.Yanımıza geldiklerinde Şuranın kaçamak kaçamak güldüğünü gördüm ve hemen ölümcül bakışlarımı yollamayı da unutmadım.Şura ne demek istediğimi anlamış olacak ki hemen yapmacık bir ciddiyet takınıp gözlerini gözlerimden kaçırdı. Doğuya döndüğümde hala tabessümle bana bakmakta olduğunu fark ettim. Sanki her gülüşünde karnımda bişeyler uçuşa geçiyordu. Bir kadın bir adamı bu kadar sevebilirmiydi..?
-----------------
Doğu bizi Kumsal'ın evinin önünde indirirken gitmemesi ve yukarı çıkması için içimden dua ettiğim kadar SBS'ye girerken dua etmemiştim. Yol boyunca hiçbir şey konuşmamıştık. Kumsal eşyalarmı bagajdan alırken Şurada beni yukarı çıkarıyordu. Benimse gözüm o arabanın kapısı açılacak mı diye arkadaydı. Kapıdan içeri girerken son bir umut baktım ama kapı açlımamış, Doğu inmemişti... Bu kadarmıydı..? Yani beni evime bırakıp sonra yeniden mi terk edecekti..? Bunu kaldırabileceğimi sanmıyordum.
Bunları düşünürken birden arabanın kapısının kapanma sesini duydum. İnmişmiydi arabadan? Kafamı kaldırıp şuraya baktığımda niye baktığımı sorar gibi baktı.
"Doğu gelmeyecek mi ?" Kaygı vardı ses tonumda... Kaybetme korkusu vardı...
" Yo gelecek. Hatta biraz ayık olsaydın şuan arkanda valizle yürümeni beklediğinin farkında olurdun diye umuyorum" Cümlesini bitirdikten sonra kıkırdadı. Omzumun üstünden arkaya döndüğümde kahkaha atmamak için kendini zor tutan bi adet Doğu gördüm. Bacaklarımın tutmadığını ve yüzümün kızardığını hissettim. Ne kadar aptaldım. Arkamdaki adamı fark etmeyecek kadar... Ne diyorlar ona... Imm.. Sevdalımıydım..? Belkide...
Kumsal kendini tutamayıp kahkahayı koyuverdi. Şurada Kumsalın atağından sonra tutamamış olacak ki o da böğürerek gülmeye başladı. Ben ve Doğuysa birbirimize gülümseyerek bakmayı sürdürüyorduk. Eğer kahkaha atsaydı basar giderdim buradan. Dinlemezdim bile onu. Sanırım beni tanıdığı için kendini tutmuştu.
"SEVİYORDUM BU 'ADAMI'... HEM DE KİMSENİN TAHMİN BİLE EDEMEYECEĞİ KADAR..."
----------------------------------------------------------------------------------------
MERHABA OKURLARIM. ÖNCELİKLE GENELDE POP DİNLEMESEMDE BENDE YERİ FARKLI OLAN KAYAHAN USTAYA ALLAHTAN RAHMET DİLİYORUM.
BÖLÜME GELECEK OLURSAK 2 BÖLÜMDÜR GEÇİŞ YAPMAYA ÇALIŞIYORUM YANİ 5. VE BU BÖLÜM GEÇİŞ BÖLÜMLERİ OLDU. @GRİYAKAMOZ'A YORUMUNDAN VE DEĞERLENDİRMESİNDEN DOLAYI ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM.
BÖLÜM ŞARKISI : KAYAHAN- BİR AŞK HİKAYESİ.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MÜPTELA(Askıda)
Teen Fiction..Beni dinliyordu. Tam olarak gözlerimin içine bakıyordu. "Birazcık SEN " dedim... Artık onun BAĞIMLISI olmuştum...
