Ölmemek İçin On Neden / Yizhan

4 Gün

-

-

4. Gün: Madam Zhang Jing Tong.

"Dağınıklık için özür dilerim." Bir başka yetimle paylaştığım alt ranzamdan gömleğimi fırlatıp mırıldandım. "Bir daha gelmeni beklemiyordum."

Yibo'nun pembe kırmızı dudakları küçük bir gülümsemeyle gerildi."Bu beni burada istemiyormuşsun gibi geliyor."

Omuz silktim. "Dürüst olmak gerekirse, bilmiyorum."

Yibo şaşkınlıkla kaşlarını çattı. "Ne?"

"Yani, nasıl bir yerde yaşadığımı görmeni istemiyorum. Benden en az beş yaş küçük üç yetim çocukla aynı odayı paylaştığımı görmeni istemiyorum." Alt ranzama yatarak dürüstçe mırıldandım.

Tüm oda arkadaşlarım ya yemek salonunda ödevlerini bitirmekte ya da oturma odasında sadece siyah beyaz şovlar oynayan küçük televizyonda çizgi film izliyordu.

Ben gerilirken Yibo yanıma uzandı. Yani, yanımda yatmasıyla bir sorunum yoktu, sadece çok samimiydi.

"Umurumda değil." diye fısıldadı Yibo, gözleri gözlerime kilitlendi. Ranzam yatak olarak çok büyük değildi, bu yüzden yüzlerimiz oldukça yakındı. Birkaç santim kıpırdasam dudaklarımız birbirine değecekti.

"Senin hakkında fazla bir şey bilmiyorum." Diye Söyledim.

"Ne demek istiyorsun?" diye sordu Yibo, sıcak nefesi boğazımı gıdıklarken.

Yutkundum, vücudumu onunkinden uzaklaştırdım, böylece sırtüstü yatıyordum. Kuruyan dudaklarımı yalayarak yatağın dibine baktım. "Demek istediğim, seni Wang Yibo, olarak tanıyorum, okuldan herkese iyi davrandığı için herkesin sevdiği adam olarak." hafifçe gülümsedim. "Ama gerçek Yibo kim ve nasıl biri? Yani sen kimsin?"

Yibo omuz silkti, yüzü solgun ve boştu. Boğazını temizledi, gözlerinde şaşkın bir ifade vardı. "Bilmiyorum." Yavaşça fısıldadı. "Ben sadece Yibo'yum, sanırım."

Yüzümü onun yüzüne çevirerek hayal kırıklığıyla iç çektim. Herkesin dışarıdan gördüğü Yibo mutlu ve kaygısızdı. Ama tüm bunların altında farklıydı? O kimdi? Nasıl biriydi?

"Farklısın, benim gördüğüm Wang Yibo, arkadaşlarıyla birlikte takılmayı seven ve benim varlığımı bile bilmeyen biriydi."

"Nereden biliyorsun?"

"Nasıl yani?" Şaşırmıştım öyle degilmiydi? Ben okulda var yok denilcek sessiz, bir tiptim okula gider sonra direk yetimhaneye gelirdim. Kimsenin umrunda bile degildim. Ona doğru döndüm dudağını yaladı bir şeyler söyleyecekti sanırım.

"Ben-"

Aniden biri kapıyı tıklatarak beni ürküttü. Yatağımdan fırladım ve kafamı benimkinin üstündeki ranzanın dibine çarptım. 'Ahh! Sikeyim, bu kadar aşağılak kim yapar ki, bu ranzayı' Diye mırıldandım, başımı ovuşturarak. "İçeri gel." diye Seslendim.

Madam Zhang Jing Tong, yüzünde küçük bir gülümsemeyle içeri girdi. "Akşam yemeği hazır." Gözleri Yibo'ya çevrilirken bana söyledi. "Bize katılmak ister misin canım?"

Yibo'nun omzuna hafifçe yumruk attım. "Haydi. Buradaki yemekler fena değil." diye alay ettim, Madam Zhang Jing Tong'nun, gülmesini de sağladım söylediğim cümleyle.

İkimiz, tüm çocukların çoktan oturduğu yemek salonuna kadar Madam Zhang Jing Tong'nın peşinden gittik. Madam Zhang Jing Tong'na baş tarafa otururken Yibo ve ben masanın ön tarafına yakın yan yana iki boş koltuğa oturduk.

"Umarım kızarmış tavuk seversin?" Madam Zhang Jing Tong, Yibo'ya sordu. "Olmazsa, Sevmiyorsan bugün erken saatlerde öğle yemeğinden kalan sandviçlerimiz var."

Yibo, Madam Zhang Jing Tong 'ya müteşekkir bir gülümsemeyle başını salladı. "Tavuk güzel, teşekkürler."

Bir ısırık alırken tavuğumu parçalara ayırdım. Yibo'nun burada yiyeceği akşam yemeği pek iyi olmayacaktı ama yetimhane otuz çocuğu beş yıldızlı yemeklerle besleyemezdi.

Akşam yemeğinden sonra, Yibo ve ben Madam Zhang Jing Tong'nın bulaşıkları ve ortalığı temizlemesine yardım etmeyi teklif ederken, diğer çocuklar bugün ev işlerine ara verdiler.

"Zhan, sana bir şey söylemek istiyordum." Yerleri süpürürken Madam Zhang Jing Tong sesini tiz tonunu duyurdu. Ben tabakları kurutmasına yardım ederken Yibo bulaşıkları yıkıyordu.

"Efendim, Madam Zhang Jing Tong?" diye sordum, yığdıgım tabakların üzerine bir tabak koyarken.

"Seni dokuz yıldır tanıyorum, Zhan. Sen benim oğlum gibisin." Dedi Madam Zhang Jing Tong, nefesimi tutarken ellerim titremeye başladı. "Okuldaki Ders notların her zaman ortalamanın üzerinde olmuştu ve öğretmenlerin bunu doğruladılar. Ne yazık ki, gelecek yıl buradan gitmene izin vermek zorunda kalacağız. Ama üniversiteye gitmen için bir miktar para biriktirdik."

Başımı yerdeki zemine sabitlemişken son cümlesiyle Başımı hızla Madam Zhang Jing Tong'nın, çevrilirken gözlerim büyüdü. "Madam Zhang Jing Tong, zorunda değildin-"

"Evet canım." Madam Zhang Jing Tong, gülümsedi. "Yapmak zorundaydım. Bir çok ailenin senden vazgeçtiğini görmek üzücü ama onlar kesinlikle zeki, itaatkar ve güzel bir oğlanı kaçırmışlar onlar için üzülüyorum."

Madam Zhang Jing Tong'nın sözleri gözlerimin dolmasına neden oldu. Yibo endişeli bir ifadeyle bana bakarken görüşüm bulanıklaştı.

"Güzel bir genç oğlana dönüşmenizi izleyen rahibelerin hepsi, üniversiteye gitmezseniz zekanızın boşa gideceği konusunda hemfikir. Bu yüzden sana bir bütçe ayırdık. Çok büyük bir para değil ama bir üniversitede bir veya iki sömestır için yeterli olmalı."

Madam Zhang Jing Tong'ya nemli gözlerle bakarken gözyaşlarımı geri püskürtmeye çalıştım. Ona, şimdiye kadar birine verdiğim tüm gülümsemelerden daha anlamlı olan zayıf bir gülümseme verdim. "Teşekkür ederim Madam Zhang Jing Tong. Çok teşekkür ederim."

Madam Zhang Jing Tong bana gülümsedi. "Hayır, Zhan. Asıl ben teşekkür ederim hiç sözümden çıkmadıgın için mükemmel bir evlat olduğun için." Derin bir nefes verdi. "Şimdi küçükleri kontrol edeceğim. Sen ve Yibi bulaşıkları yıkadıktan sonra, ikiniz ne isterseniz yapmakta özgürsünüz."

Ben alt dudağımı ısırırken Madam Zhang Jing Tong, mutfaktan çıktı. Yibo boğazını temizleyerek bana hafifçe gülümsedi. Parmak uçlarıyla çenemi yukarı kaldırdı.

"Seni kaç kişinin sevdiğini görmüyor musun?" diye sordu benimkileri içine çeken koyu kahverengi gözleri. "Hayatta kal, Zhan. Madam Zhang Jing Tong için hayatta kal."