MERHABA VANİLYA ÇIKMAZI HİKAYESİNİ HOŞ GELDİNİZ . UMARIM HİKAYEMİ BEĞENİRSİNİZ . SİZLERİN GÖRÜŞLERİ BENİM İÇİN ÇOK ÖNEMLİ .
HİKAYEMİ OKUDUĞUNUZ İÇİN TEŞEKKÜRLER 💕💓💞Tek ayağımı attım kitaplarımın üstüne usulca geçirdim boynuma halatı , son kez baktım etrafıma, son kez buruşturdum yüzümü . O arada bileğime kaydı yüzüm bir kaç jilet izi ve üzerine sarılmış kulaklığımla bütünleşmişti...
Gözlerimi çektim bileğimden . Yavaşca aktı gözyaşlarım . Aslında kendimi değil acılarımı asıyordum bu ipe . Ayaklarımla kitapları ittim . Yavaş yavaş nefessiz kaldığımı hissedebiliyordum . Görüntümün bulanıklaşmaya başladığını anladığında serbest bıraktım kendimi .
Bir anda ne olduğunu anlayamamla kendimi yerde buldum . Boynumda asılı iple yerde yatıyordum . Kafamı tavana kaldırdım ve kendimden bir kez daha kilolu olduğum için nefret ettim . İp kopmuştu...
Yattığım yerden doğruldum ve boynumdaki çürük ipi çıkardım . Ölmeyi bile beceremeyin bir kızdım ben . Gözlerimi devirip mutfağa doğru ilerledim ve dolaptan bir bardak alıp su doldurdum .
Kapının çalmasıyla bardağı kenara bırakıp kapıyı açmaya gittim . Küçük bir kutu ve üstündeki not vardı " O koca göbeğini azıcık daha büyültmelisin Maymun . Bu leziz pizzalar benden sana armağan olsun . "
Yine bir dalga vakası . Alışmıştım göz devirdim ve kutuyu aldım içeri . Hayır kesinlikle o pizzaları yemiycektim üstündeki notu aldım ve daha önce geçilen dalgalarla ilgili mini notlarla dolu kavanoza buruşturup attım .
Telefonumun titremesiyle telefonu elime aldım . Bir kaç sosyal medya bildirimi gelmişti . Yine mutluydu herkes . Gülücükler saçan resimler , mutlu olduklarını bağırırcasına anlatan durumlar .
Kendi profilime gittim . Göbeğimdeki katlar sayılacak kadar belirgin olan fotoğrafım yerine kanayan gül koysaydım daha çok sevilebilirdim belki . Bunlar pek önemli değildi .
Haftalardır okula gitmiyor kimseyle konuşmuyordum . Annem ve babam yoktu . Yoktu dediysem ölmediler ancak benim için ölüler . Beni hep yargılarlardı . Çok zengin bir ailenin tek çocuğuyum . Davranışlarım ve dış görünüşüm yüzünden ailem be hiç bir zaman sevmedi ve istemedi beni kendilerinden uzak bir şehre gönderdiler .
Onlarla görüşmüyorum onlarda benle ancak her gün magazinde ve ya dergilerde görebiliyorum onları . Yeni bir çocukları olmuş seneler önce terk ettikleri benim yerime koydukları yeni bir kızları vardı artık .
Hiç bir şekilde maddi ve ya manevi bir destek vererek yanımda bulunmadılar . Tam net olarak hatırlamıyorum sanırsam sekiz yaşındayken beni istemeyip bir dadıyla Antalya' ya göndermişlerdi .
On üç yaşına geldiğimde dadım öldü ve ailemin dadıma bana bakması karşılığı ona hediye ettikleri ev bana kaldı . Şu an on yedi yaşındayım . Bu yaşıma kadar kimse olmadı yanımda ailemle en son yedi yaşında gördüm ve dahası yok .
Okula çoğunlukla gitmem onun yerine okulun arkasında bulunan sabun fabrikasına gider çalışır ve geçinimimi sağlarım .
Ben herşeye rağmen yaşamak istedim ailemin bana vermediği sevgiyi , adını dahi merak edip bulmaya çalışmadığım kardeşime vermelerine rağmen yaşamak istedim .
Ağır adımlarla odama doğru ilerlerken tiz gelen bir çığlık sesiyle olduğum yerde sabitlendim . Saat epeyce ilerlemişti . Koşarak pencerenin önüne geldim ve iki çocuğun bir kıza saldırdığını gördüm .
O anda ben artık ben değildim . Koşarak mutfaktan elime kaptığım tavayla aşağa doğru koşmaya başladım . Bir erkek kızın kolarını tutarken diğeri çantasını almış kaçıyordu . Gecenin karanlığında gümüş renginde parlak bir metal göründü gözüme . O bir bıçaktı . Adam kıza bıçağı saplamasına ramak kalmıştı ki adamın arkasına geçerek kafasına en ağır şekilde indirdim tavayı .
Kız şok içinde bir bana bir tavaya birde yerde yatan şerefsize bakıyordu. Şoka giren kıza aldırmadan elinden tutarak eski binaya doğru sürükledim .
Eve girdiğimizde kim olduğunu dahi bilmediğim bu kızla baş başa kalmıştım ve kabarık hikayesini başından sonuna kadar anlatmaya başladı ...Bölüm açıklaması :
Merhaba yeni bir hikayeyle karşınızdayım daha öncede bir hikaye yazmıştım ancak bir kaç neden dolayısıyla silmiştim . Sizden pek bir beklentim yok beğenip beğenmemek size kalmış 5 vote 10 okuyucuda yeni bölüm gelir :)
Okuduğunuz için teşekkürler :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Vanilya Çıkmazı [DÜZENLENİYOR]
HumorBazen aklını kaybedecek noktaya gelirsin , vazgeçersin , umudun kalmaz ve en kötüsüde , seninle yalnızlığa kadeh kaldıran pişmanlığınla baş başa kalırsın . Ne saçma değil mi ? Etrafında milyonlarca insan varken yanlız olman . İşte bu kitapta acıları...