Vanilya Çıkmazı [DÜZENLENİYOR]

6. Bölüm : Sen benim annem değilsin !

Merhaba kızlarım . Öncelikle şunu belirteyim sizleri ÇOOOOOK özledim <3
Bu bölüm sizler için upuzun oldu . Sizleri çok fazla seviyorum desteklerinizi eksik etmeyin kızlarım . Bu arada facebook grubuna gelmek isteyen varsa #Kırmızı wattpad hikayesi başlığı altında bulabilirsiniz . Unutmayın sizi seviyorum .
💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕

Multimedya : Buğlem <3
Bölüm ithafı : 1adethayalperest
KubraBzt
BerfinYurdagul kullanıcıdan bahset

Bir an gelir , bütün kelimeler yok olur . Harfleri , kelimeleri tanıyamazsın . Boğazına bir yumru oturur ve gözlerin kızarır hafiften . Sonra yutkunamıycak hâle gelirsin .
Hepimiz hayatımızda böyle bir an yaşadık , yaşayacağız . Berfin duyduğu şeyle ayağa kalkarken , bende ona döndüm " Bende gelicem seninle ! " Berfin 'in söze atlamasıyla Fizikçinin konuşması bir oldu " Asla böyle bir şeye izin veremem . Eğer çıkarsan yok yazarım . "
Başımı iki yana sallayıp nöbetçinin peşinden çıktım . Sınıftan gelen seslerden anlaşılıyordu ki Berfin ve fizikçi kavga ediyordu . Neyle karşılaşacağımı bilmiyordum kafam oldukça karışıktı ...
Müdür kapısının önünde durmamızla çene kaslarımın gerilmesi bir oldu . İçeride o vardı , beni istemeyen , beni yargılayan, zengin kraliçe vardı .
Çocuğa teşekkür ettikten sonra ,onu gönderdim . Yapamıyordum , kapıyı çalmak için kalkan elim her seferinde düşüyordu . Ben o kadını en son ne zaman görmüştüm ? Simasını bile hatırlamıyordum .
Tam bitti artık mutluyum dediğiniz an yok mu ? İşte onu dedikten sonra olur her şey tam mutlu olduk derken , yine karşınıza sizi yıkacak bir olay çıkar . Titrek nefesimi dışarı verdikten sonra çaldım kapıyı .
İçerden gür bir ses ' Gir ' dediğinde açtım kapıyı . Yere bakıyordum . Kafamı kaldırmaya gücüm yetmiyordu . Sanki , dizlerimin bağı çözülmüştü ...
Yavaşca ilerledim ve kafamı kaldırdım . Karşımda müdür Bana bakıyordu . Başımı yana çevirmeye korkuyordum . Bakmak dahi istemiyordum o kadına . O beni sevmemiş , istememiş , öbür kızını sevmişti ...
İçim titredi bunları düşünürken " Buğlem Uraz . Kaç zamandır okulumuzdasın Aylin ve Burak Uraz ' ın çocuğu olduğunu bilmiyordum . Dosyanı dikkatli incelediğimde anladım bunu . Her neyse ben çıkayım Aylin hanımla özel konuşucaklarınız vardır . "
Gözlerim dolmuştu . Halâ karşımda ki boş sandalyeye bakıyordum . Deri koltuğun gıcırtısı ve yerde yankılanan topuklunun tok sesi duyuldu . Omzuma elini koyduğu anda reflekse bağlı olarak döndüm ve ittim elini .
Ve bom ! Karşımda Aylin Uraz vardı . Gözlerinin tam içine baktım , aynı benim gözlerim gibiydi gözleri , masmaviydi . Ağlamamak için kendimi o kadar çok zor tutuyordum ki , dudaklarımı ısırmaya başlamıştım bile . " Kızım ." Ve beni tek kelimeyle paramparça eden o kelimeyi söyledi .
Yaşlar gözümden serpilirken bir yandan gözlerinin içine bakmaya devam ediyordum . İstemsizce bağırmaya başladım . Delirmiş gibiydim ,hiç bu kadar güçsüz olmamıştım ben . Odanın kapısı bir anda hışımla açıldığında ne olduğunu anlamadım . Gözlerim bulanıklaşmıştı ağlamaktan . Biri beni koltuğa oturtup sakinleştirmeye çalışıyordu .
Bağırış sesleri gittikçe artıyordu . Gözlerimi açtım bir anda Berfin sarılmıştı bana , avucumu açtım ellerimde siyah saçlarım yolunmuş bir şekilde duruyordu . Ayağa kalktım ve ona doğru bir kaç adım attım . Her kelimesini ayrı ayrı vurgulayarak " Bir daha sakın bana kızım deme ! Sen benim annem değilsin ! Bana kızım diyemezsin , senden nefret ediyorum , sakın bir daha karşıma çıkma ! "
Elimin tersiyle göz yaşlarımı sildim ve arkamı dönüp kapıdan çıkıyordum ki kollarımın tutulması bir oldu . Sıkıca tutulan kollarımdan gözlerimi , kollarımı tutan kişilere kaydırdım . İki tane iri adam kollarımı sıkıca tutmuş gitmeme izin vermiyorlardı .
Başımı yana yatırdığımda Aylin Uraz 'la göz göze geldim . İri , yarı adamlara işaret verdiğinde adamlar beni , sürüklemeye başladı . Resmen şoka girmiştim sesimi çıkaramıyordum . Berfin arkamızdan yetişmeye çalışıyordu ama geçen gün ayağını burktuğu için koşmakta zorlanıyordu . Önimüzden giden dişi Uraz ' a baktığımda ona olan nefretim kat va kat daha fazla arttı .
Okulun önünde ki siyah arabanın kapısı açıldığında iri adamlardan biri beni içeri itti . Tam kapıyı kapatıcaktı ki çığlık çığlığa adama vurmaya başladım . Berfin bir yandan ben bir yandan adamı itmeye çalılıyorduk . Adam en sonunda berfini itti ve Berfin' in sırtının duvarla buluşması bir oldu .
Adam arabaya bindi ve eliyle verdiği işaretten sonra , araba ilerlemeye başlamıştı . Bağırmaya ve ağlamaya başlamıştım . O kadar çok çığlık atıyordum ki , benim bile kulaklarım çınlıyordu . Daha köşeyi dönmemiştik ki burnuma kapatılan mendille , bilincimi gittikçe kaybediyordum .
Başım hafifçe yana düşerken adamın dediklerini duymuştum . " Efendim kızın arkadaşı arkadan koşarken düştü , başını ağır vurdu büyük hasar almış olabilir . "