Vanilya Çıkmazı [DÜZENLENİYOR]

7. Bölüm : Canım Annem !

Merhaba kızlarımmm . Öncelikle şunu söylemeliyim ki sizi her seferinde ki olduğu gibi ÇOOOOOK özledim . Sizin o güzel yorumlarınızı okudukca çok fazla mutlu oluyorum ve size olan sevgim kat ve kat artıyor . Hepiniz özel insanlarsınız bunu unutmayın .
Bölüm ithafı isteyenler yorum yaparak söyleyebilirler . Sizi seviyorum kızlarım 💕💋💕

Ağzım açık bir şekilde karşımda ki çocuğa bakarken bu kadar şanssız olduğum için üzülüyordum . Çocuk benden açıklama beklerken nasıl anlatıcağımı düşünüyordum .
Sanırım bende şeytan tüyü vardı . Tüm şanssızlıkları , kötü olayları kendime çekiyordum . Çocuk sabırsızca bir açıklama yapmamı bekliyordu. Ellerinin direksiyona gittiğini gördüğümde , yalan atmadan anlatmaya karar verdim . " Senin kız arkadaşın dediğin Betül benim ..." Cümlenin devamını getireyordum bir türlü .
Çocuk sıkıntıyla nefesini dışarıya verdiğinde " Onun kardeşiyim ve bu telefonu bana kendisi verdi . " Ufak bir kahkaha patlattığında , sinirlerim bozulmaya başlamıştı . " Sen benimle dalgamı geçiyorsun . Betül'ün kardeşi yok . O 'Uraz' ailesinin tek veliahtı. "
Bunu demesi be daha fazla sinirlendirmişti . Aileme olan nefretim kat ve kat daha fazla artmıştı . " Esas ' Uraz' ailesinin ilk çocuğu benim ! Ben Buğlem URAZ'ım ! "
Çocuğun suratı adımı duymasıyla renkten renge girmişti. Bir anda değişen yüz ifadesi , aklımda soru işaretlerine yer açmıştı . Başını olumsuzca iki yana sallayarak , ağzında bir kaç küfür mırıldandı. Daha sonra sinirle " Yalan söylüyorsun ! Buğlem öldü ! Seni hemen geri götürüyorum . "
Dediği sözlerle anında elim kapıya gitti . Açmak istediğim kapıyı , tek bir dokunuşla kilitleyen çocuğa nefretle baktım. Gözlerim çoktan dolmaya başlamıştı . Bu çocuk yüzünden geri dönücektim oraya . Göz yaşlarım bir birine karışmaya devam ediyordu . " Ah yapma ! Başımı şişiriyorsun küçük hırsız . Az sonra yaptığının bedelini ödiyeceksin . "

...

Araba durduğunda , ağlamaktan kırmızılaşmış gözlerimi ona diktim . " Bu yaptığına çok pişman olucaksın ! " Benim dediklerimle yüzünde çarpık bir gülümseme oluştu . Arabadan indi ve dolaşarak kapımı açtı . Kolumdan sürükleyerek içeri soktu . Kapıda ki korumalara başıyla selam verdikten sonra uzun taşlı yolu geçerek arka bahçeye ulaştık .
Bahçede kahve içen Uraz'ların önüne geldiğimizde , kolumda ki elini daha çok sıkmaya başladı . Beni önlerine fırlattığında, dengemi sağlayamayarak önlerine düştüm . Ellerime batan taşlar , tiz bir sızlama oluşturmuştu avucumun içinde .
" Aylin hanım size evinize giren hırsızı getirdim . " Saygıyla gülümsediğinde gözlerimi devirdim . İçimden ne kadar yalaka olduğunu düşündüm ve bir kez daha yüzümü buruşturdum . " Buğlem hemen yerden kalk ! " Duyduğum sesle tüylerim ürpermişti. Burak Uraz'ın sesiydi , duyduğum ses. Önüme gelerek tutmam için elini uzattı .
Onu hiçe sayarak kendim yerden kalktım . Ellerime batan taşları temizlerken Aylin hanım elime bakmak için bana uzanmıştı ki kendimi geri çekmemle dona kaldı . " İlk önce canımı yakıp sonra , iyileştirmeye mi çalışıyorsun ? Sizin kızınız bendim ! Ancak şimdi sizin için bir tozdan değersizim. Sizde benim için . "
Çocuğa baktığımda ağzı açık bir şekilde bana bakıyordu . Gözlerimi devirdim . " Ne o şaşırdın bakıyorum . Sana bişey diyeyim mi ? Senden nefret ediyorum . " Çocuk arkasını dönüp gittiğinde , bende onun arkasından gittim .
Arabanın önüne geldiğinde kolundan döndürürken tam gözlerinin içine dikmiştim gözlerimi . " Şu pahalı ama iğrenç arabandan , değerli eşyalarımı ver ! " Tamamen emir vermiştim . Sonradan aklımda çakan şimşeklerle pişman olmuştum . Karşımda ki kim olursa olsun , emir vermemeliydim .
Eğilip eşyalarımı bana verdiğinde , başımı olumsuzca iki yana salladım . Eşyalarımı alıp arkamı dönüp gitmeye başladım . Arkamdan bir şeyler diyordu ama aldırış etmiyordum . Kapıdan içeri geri girdiğimde , güvenlikler beni görünce saygıyla baş selamı verdi . Düşünmeye başladım . Benden çalınan hayatımı ...
Belkide çok güzel olucaktı her şey . Çok güzel bir çocukluk yaşıyıp , özel okullarda okuycaktım . Güzel elbiselerim , güzel saçlarım olcaktı ...
Ama onlar benim hayatımı tam aksine zehir etmişlerdi . Aslında gözüm ne parada ne puldaydı , eğer belki hayatımı Betül'e vermeselerdi benimde bir ailem olucaktı . Merdivenin trabzanlarından tutunarak yukarı çıktım . Kimseye görünmeden minik sarayıma girmek istiyordum !
Beni gören görevliler başıyla selam verdiler . Onlara küçük bir tebessüm etmiştim ki ilerlememle arkamdan gelen fısıltılar beni erken pişman etmeye yetmişti .
Odaya girdiğimde arkamı dönerek kapıyı kilitledim . Yumuşak yatağın üzerine çıkarak bağdaş kurdum. Çok merak edipte açamadığım kutuyu önüme alarak kapağı açtım . Orta baylarda ki kutunun kapağını açtığımda , koyduğum kamerayı alarak ve içinde ki telefonu alarak yatağa koydum . Şaşırmıştım o öküz telefonu kutuya koymuştu . Öbür eşyaların üzerinde bir örtü vardı . Örtüyü hafiften kaldırdığımda gördüklerim gözlerimin fırlamasına neden oldu. Çocukluğuma dair her şey vardı . Şaşkınlıkla önümde duran mektuba baktım .
Elimi ona uzattığımda hazır olmadığımı hissederek , elimi geri çektim . Dudaklarımı kemirir bir şekilde mektuplara baktım . Dayanamayarak elime alıp okumaya başladım .
" 08.01.2010

Bu gün Buğlem 'i gönderdi . Ondan nefret ediyorum . O kariyeri için kızından vazgeçti . Kızım seni çok özledim . "

Donuk bir ifadeyle elimde ki kağıda bakıyordum. Annem beni istemişti , beni sevmişti . Şu an ne ağlayabiliyordum ne gülebiliyordum eşyaları geri kutunun içine koyduktan sonra koşarak aşağı indim . Üzerinde şalı ,manzarayı izleyen anneme özlemle baktım . Ona bir kaç adımda yaklaştığımda ,yönünü benden yana çevirdi . Gözleri umutla bakarken ona gülümsedim . " Sen beni bırakmak istemedin değil mi ? Beni hep sevdin sen . Beni babam istemedi . Sen beni çok sevdin . "
Bir iki adımda ona yaklaşarak sarıldım . Oda bana sımsıkı sarılırken mutluluktan çıldırıcak hale geldiğime inanmıştım . " Buğlem kızım..." Beni sımsıkı sarmaladığında bende ona sıkıca sarıldım. "Üzerini değiştir ve gel odanı biliyorsun zaten . " Samimiyetle bana gülümsediğinde kocaman bir gülümseme gönderdim karşılık olarak .
Koşarak odama girdiğimde , dolabı açarak güzel bir çiçekli elbise seçip , ayakkabı dolabından bir babet çıkararak üzerimdekileri değiştirdim . Siyah saçlarımı açarak serbest bıraktım . Kahküllerim gözlerimin önüne düştüğünde gülümsedim ve düzelttim . Makyaj masasının önüne geldiğimde her çeşit , her renk makyaj malzemesi vardı . Pek becermeyi bilmediğimden sadece çilekli dudak koruyucumu sürüp odadan çıktım . Aşağıya indiğimde annem siyahlara bürünmüş bir şekildeydi . Siyah deri ceket ,siyah gözlük , siyah elbisesi ...
Ona gülümseyerek yanına geldim . Elimden tutarak beni kendi arabasına bindirdi . Şoföre hastaneye gitmesini söyleyince yüzüm bir anda solmuştu . " Anne neden hastaneye gidiyoruz ki ? O kadar hazırlanmıştım senin için . " Gözlerini göremiyordum gözlükleri gözlerini kapatıyordu . Gamzeleri belirginleştiğinde gülümsediğini anladım . "Merak etme kızım . Sadece sağlıklı mısın diye ufak testler yaptırıcaz . Sonra istediğin gibi gezeriz , alış veriş yapar , yemek yeriz . " Kollarımı ona uzatıp sarıldığımda oda bana sarılmıştı .
Çok fazla heyecanlanmıştım, annemle beraber gezicektik bütün gün . Özel " Uraz Hastanesi" 'nin önünde durduğumuzda şaşırmıştım . Bizim bir hastanemiz mi vardı . Kapıyı açmaya yeltendiğimde annem elimden tutarak beni durdurdu . Şoför ilk önce annemin , daha sonra benim kapımı açtığında dudaklarımı kemirmeye başladım. Onu utandırmış mıydım acaba ? Yanına çekinerek gittiğimde " Onlar bu işler için varlar . " Utançla başımı öne eğdiğimde " Üzülme zamanla öğreniceksin . "
Nefroloji bölümünün önüne geldiğimizde sorarcasına anneme baktım. Sorun yok dercesine başını iki yana salladığında , kendimi kastığımı düşündüm . Bir doktorun yanına geldiğimizde , annem gözlüklerini çıkardı . Adam ayağa hızlıca kalkarak başını eğdi . " Aylin hanım hoşgeldiniz . " Annem kibarca teşşekkür ettiğinde ne kadar asil olduğunu düşündüm . Bende omun gibi olucaktım. Onun kadar asil .
Doltor bana bakarak gülümsedi ve eliyle kapıyı işaret etti . Hep beraber yürürken ameliyathanenin önünde durduğumuzda telaşla anneme baktım . " Annecim hastamısın ? Bir şeyin mi var ? Neden ameliyathaneye geldik ? Kim hasta ? " Telaşla bir çok soru sorarak ona baktığımda , gözlerini benden kaçırdı . Bir anda Betül üzeride hasta elbiseleriyle sedyede geldiğinde koşarak yanına gittim . Ağlamaya başlamıştım . Solgun görünüyordu ona ne olmuştu ?
Annem gelerek beni kenara itti . Kalçam yerle buluştuğunda ufak bir sızı oluştu. Betül' ün yanına giderek " Korkma aşkım tamam mı . İyileşiceksin ! Artık bu illetten kurtulucaksın . " Onu öptüğünde şaşırmıştım. Ne oluyordu . Yerde ki beni göstererek konuşmaya başladı " O kızın böbreğini kızıma takıcaksınız . Kızımı iyileştir doktor ! "

Merhaba kızlarımm . Öncelikle kitabımızın adı değişerek vanilya çıkmazı oldu nedenini ilerleyen bölümlerde anlıycaksınız . Artık sınır koymuyorum kızlarım daha sık bölüm paylaşmak istiyorum . Sizi çok seviyorum beğendiyseniz destek vermeyi unutmayııın iyi okumalarrr <3