PseudoBEAN's NOTE: Paepal muna! Ito na! Ito na! BABALA: This Chapter will makes you Cry. HOHO :O
Chaos POV
Hindi ko gustong saktan ka, pero yun lang ang paraan na naiisip ko para maprotektahan ka ... Hillary~
Gustong-gusto ko nang lapitan ka para sabihing hindi ako nawala. Na nandito lang ako sa tabi mo...
Nagmamasid.
Nakabantay sayo.
Marahil hindi moko naiintindihan sa ngayon. Pero lahat ng ginagawa kong 'to para sayo.
Hindi ko gustong nakikita kang nasasaktan..
FLASHBACK.
I was hiding on the back of a tree sa tapat ni Hillary who was happen sitting on a bench and continue making sobs. Gustong-gusto ko nang punasan ang mga luha niya. Kanina pa siya rito. Ramdam ko ren na nanghihina na siya. Tak! Malapit nang bumuhos ang malakas na Ulan. Nag-aalisan na rin ang mga tao sa Park. Ang iba'y naghahanap na ng masisilungan.
"Young Lady!" Narinig kong sigaw ni Ivaan. Sa wakas natagpuan na niya si Hillary. Dahan-dahang lumingon sa kanya si Hillary at pilit na ngumiti. Fuck! That's Fake. Aish. Hinang-hina ka na. Ano ba Hillary! Stop that Smile! Tumayo siya...
At biglang tumakbo.
Pero nagulat ako ng bigla siyang huminto. Nilingon niya ang langit. Tak! Tapos...
Bumuhos ang malakas na Ulan. Di nagtagal, na-out of balance siya. At natumba sa damuhan. I was about to run and grab her pero biglang sumulpot si Ivaan. Nagulat din ako ng magtagpo ang mata namin ni Hillary. Nakita niya ko. At kahit hinang-hina na, he try to call my name.
"Chaoooossss.."
END OF FLASHBACK.
I cried. Bakit kailangan mong pagdaanan to Hillary ;(
FLASHBACK AGAIN.
Sumaglit ako sa Ospital kung saan siya dinala. Tulog na tulog siya. Patawarin mo ako Hillary. Hindi mo pa ko maaaring makita sa ngayon. I stretch my hand para mahawakan ang mukha niya. Nababakas ko na pagod na pagod na siya. I feel pissed to myself! I hate myself! I kiss her on her cheeks and on her forehead.
Umalis na ko.
END OF FLASHBACK.
Hillary... I'm sorry ;(
FLASHBACK.
I was hiding sa isa sa mga malalagong damuhan dito at nakita ko si Hillary na nandito na naman sa Park. Gusto ko na siyang lapitan. Kaso, sa oras na magtagpo kame..
Natatakot ako sa posibilidad na may masamang mangyare...
Walang tao sa park.
Pero alam kong may mga mata na nagmamasid sa mga kilos ko.
"Chaos." Bulong niya. Ang sakit na naririnig mong tinatawag ka ng Mahal mo, pero hindi mo maaring sagutin. She closed her eyes. Alam ko na ang susunod na mangyayare pagdilat ng mata niya.
At ayoko na uling makita ang luha niya. I reach my pocket at may dinukot ako.
Sana sa paraang to, makatulong ako Hillary. Nagpalinga-linga ako sa paligid. Wala na kong pakialam. I put my handkerchief, I get from my pocket duon sa gilid ng bench kung saan siya nakaupo. Binilisan ko. Gusto ko na siyang yakapin.
Pero nagtago ule ako.
Katulad ng inaasahan ko, she cried.
Nakita niya yung panyo at pinunasan niya ang luha niya. I'm Sorry Hillary. Ako dapat ang nagpupunas ng mga luhang iyan, or should I say hindi ka dapat umiiyak.
