Chapter 11: Epic Part 1

3 0 0
                                    

Denver's POV

FLASHBACK.

Ang tanging gusto ko lang ay matawag ko siyang akin, pero yun din ang gusto niya para sa lalaking iyon.

I all just wanted to hold her hand, but she just also wanted to hold the hand of him...



And now she's hurt....



I'm hurt too...




I love her...




But she doesn't love me.

At ngayong malinaw na sa akin ang lahat..
It's time to say goodbye. I forfeit. I let her go.

Pero masakit sakin ang nangyare. I'll go to states para kalimutan siya. I admit. Di naging madali para sakin ang bagay na yon. Good thing dumating si Michelle para tulungan ako. Oo. Ginawa ko siyang rebound. Pero ayokong maging unfair sa kanya. I learn to love her and I'll succeed. At ngayon nasakin na siya.... I will never let her go.


Pero...




It seems na tadhana na ang maglalayo saming dalawa. Bakit ba lahat na lang ng mamahalin ko nawawala. It was our first monthsary nang madiagnosed na may Leukemia siya. Supposedly masaya dapat kami pero sa Ospital kami nagcelebrate. Tinatatagan ko lang ang loob ko. Ayokong isipin na anytime pwede siyang mawala.

Kaya sa bawat araw na kasama ko siya. Ginagawa kong espeyal.

Ayaw niyang maramdaman na mahina siya kaya araw araw akong nag eeffort na lage siyang nakangiti. Siya ang nagdesisyon na bumalik kami dito sa pilipinas.

Gusto niyang makasama ang mga dati niyang kaibigan. Dahil iniisip niya na mawawala na ren naman siya...

At yun ang ayoko.

Sa school.

Nag aalala na ko kakahanap sa kanya. And then I saw her sa gym na magkahawak sila ng kamay ni Clint. I feel jealous.

"Babe!" Lumapit ako agad. Para kong naging protective na posessive in a sense. I feel na parang aagawin siya sakin ni Clint kagaya ng ginawa niya kay Sera.




KRIIIIIINNNNNNNNGGGGGGGGGGGG!

Pagbaba namin sa gym sumakit na naman ang dibdib niya. Umaatake na naman ang sakit niya. Hindi muna ako pumasok sa klase ko. Kailangan ako ni Michelle. Hindi kasama sa Elite Class si Michelle. She's a commoner. Hindi siya ganun kayaman. Fuck life. Darating din ang panahon na kailangan ko ring pumasok sa klase ko at natatakot akong di ko siya mabantayan. I tried na kausapin ang school management pero di nila ko pinakinggan. School policy daw..

END OF FLASHBACK.

Maaga ako ngayong pumasok. It's our monthsary. Another special day to celebrate. I want to surprise her. Kinuntsaba ko rin ang mga classmate niya.... Aherm... Pinagpuyatan ko tong surprise na to...

I stru the guitar at naupo pa side ng room. Pumasok yung classmate niyang ginawa kong look-out. "Guise! Ssssssh! Paakyat na si Michelle. DenBaby tago na!" Inodded at her at umexit na ko sa room para magtago sa pinto. (basta nasa labas ako). Pinatay na rin ang ilaw.

"Ssssssssssshhhhhh! Ayan na siyaaaa!"

Pagpasok ni Michelle bumukas ang ilaw..

"HAPPY MONTHSARY!!!! " They all said in chorus. Habang nakangiti.

I start to strum the guitar at dahan-dahanna siyang lumapit sa room.

"I hold the door please come-in and just sit here for a while......"

Pseusobean's note: Pakinggan niyo yung song. We Could happen by AJ rafael

Nakita kong binabasa niya ang nakasulat sa board.

"HAPPY MONTHSARY BABE!"

Lumabas na ko sa tinataguan ko. Since nakatalikod siya sakin. I almost eneteronh sa room while singing. Tintignan niya namn yung mga pictures namin na pinagdidikit ko din dun. Napangiti ako.

I stop strumming the guitar pagkatapos ko kumanta.

When It's Over.Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon