Met Elkaar Voor Elkaar // bankzitters

1.

Pov Matthy

Langzaam open ik mijn ogen, waarna ik ze meteen weer dichtknijp door het felle zonlicht dat door de gordijnen schijnt. Ik zucht en draai mij om, in de veronderstelling tegen Milo aan te komen liggen. Maar in plaats van zijn lange lichaam vind ik een hoopje dat zijn kussen moet voorstellen. Ik open mijn ogen opnieuw en slaak een diepe zucht wanneer ik geen Milo beken in de eerste drie meter bij mij vandaan. Ik kijk op de wekker en zie dat het acht uur is... wat doet die jongen nu al uit bed?

Na nog een paar minuutjes doezelen stap ik uit bed. Ik trek mijn sloffen aan en grijp de eerste de beste trui die ik op de grond zie liggen. Ik trek hem over mijn hoofd en ga snel met mijn hand door mijn haren. Prima voor een ochtendje met Milo alleen. Ik loop de trap af en de keuken wanneer ik hem daar zie. De jongen met prachtig blond haar, voorovergebogen over een paar boeken. Pen in zijn hand, lichtjes leunend op zijn onderste lip. Ik voel een glimlach groeien op mijn gezicht en staar hem een paar seconden aan. 

Hij kijkt op en staart mij recht terug in mijn ogen. 'Lief dat je goedemorgen zegt schoonheid.' Ik lach zachtjes en geef hem een kusje op zijn hoofd. 'Goedemorgen lieverd, heb je al ontbeten?' Milo knikt 'maar ik zou wel een bakje koffie lusten, meneertje het lam.' 'Komt er aan meneer ter reegen.' Hij grinnikt zachtjes terwijl ik een pot koffie zet. 'Beetje klaar voor je tentamen?' vraag ik terwijl ik snel een broodje smeer. 'Meh, kon beter. Ik weet het niet Mat... wat als ik dit weer faal?' Ik draai mij om en staar hem aan. 'Als jij dit faalt dan weet ik het ook niet meer lieverd. Je hebt echt je best gedaan, het komt wel goed. Zullen we vanavond lekker samen een filmpje pakken?' Ik knipoog naar hem. 'Klinkt als een perfect plan, maar nu eerst stil. Ik moet dit nog even afmaken.' Ik "rits" mijn mond dicht, geef hem nog een snelle kus en loop dan met mijn bak koffie en ontbijtje naar boven. 

'MAT?!' Ik schuif mijn koptelefoon aan één kant van mijn hoofd af. 'JA?!' schreeuw ik terug naar Milo. 'Auw dat deed pijn.' Ik lach om wat Robbie via zijn microfoon zegt. 'IK GA ER VANDOOR! ZIE JE LATER!' 'DOEI DOEI! SUCCES!'  in mijn hoofd vul ik mijn geschreeuwde zin aan met lieverd. 'Volgende keer even een waarschuwing ofzo.' Ik trek mijn koptelefoon weer recht op mijn hoofd. 'Sorry Robbie, maar moest Milo even succes wensen met zijn tentamen.' 'Aaaahh was dat vandaag?' Ik zucht en knik. 'Yup vandaag.'

Robbie en ik zijn klaar met de opnames en Robbie heeft al opgehangen aangezien hij één of andere afspraak had. Met een zucht laat ik mijn onderuit zakken in mijn stoel. Waarom is het zo moeilijk om de andere jongens gewoon te vertellen over Milo? Waarom vindt Milo het zo eng? Ja oké ik vind het ook eng, maar we zijn met z'n tweeën. Plus het zijn onze beste vrienden, die zouden niet boos worden, toch? Toch...?

Ik zit met Milo op de bank in het bankzitters kantoor. Mijn arm om hem heengeslagen, terwijl hij scrollt door social media en ik hem gewoon wat bewonder. Mijn prachtige vriend. Alleen bij de gedachte moet ik al glimlachen. Maar deze glimlach wordt snel weggeveegd zodra Koen binnen loopt. 'Jezus, stelletje nichten.' Ik trek snel mijn arm weg en schuif een stukje op. 'Het was niks, Milo liet mij gewoon wat zien, niks anders.'  'Ja ja, dat zeggen ze allemaal vieze nicht.' Ik kijk Koen aan die begint te lachen. 'Jullie gezichten!' hij begint nog harder te lachen. 'Ooohh alsof ik jullie betrapt heb op iets illegaals!' 

Ik schrik op uit mijn gedachtes wanneer ik de deur hoor dicht vallen. Ik kijk op de klok en schrik van de tijd. 13.03 wijzen de wijzers aan. 'Mat!? Ik ben weer terug!' Ik reageer zo snel niet en grijp mijn ontbijtbord waar nog steeds twee stukken brood op liggen. Fun, niet gegeten en totaal geen honger. Ik leeg mijn bord in de prullenbak en loop naar beneden met het lege bord in mijn hand. Milo hoeft niks te weten van het niet gegeten ontbijtje of de overgeslagen lunch...

Woorden: 725

Ik hoop dat jullie hebben genoten van het eerste deel. Verwacht hier niet te veel van, want ik ben dit random op mijn brakke zondag middag gaan schrijven!

Oant Moarn!