Met Elkaar Voor Elkaar // bankzitters

3.

Pov Milo

Met een zucht stap ik in de auto. 'Huis afgesloten?' Vraagt de blonde jongen naast mij. 'Natuurlijk, alles helemaal gereed. Zelfs de dekens van mijn bed nog rommelig gemaakt voor het geval dat, geen zorgen lieverd.' Matthy knikt en start de auto terwijl ik mijn gordel om doe. 'Zenuwachtig?' Ik kijk Matthy aan terwijl hij wegrijd met de auto. 'Nee niet echt, gewoon een beetje moe.' Ik knik. 'Goed, er is geen reden om zenuwachtig te zijn. Wij kunnen dit al anderhalf jaar dus ook vandaag moet weer goed komen. Dan wordt vanavond vuurwerk.' Matthy lacht zachtjes. 'Vuurwerk zij je hè?' 'Zekers!' Ik kijk hem aan en begin dan ook te lachen. 

Terwijl Matthy gefocust is op de weg ben ik gefocust op hem. Zijn blonde haren zitten wat in de war, wat hem echt schattig maakt. Zijn bril op zijn neus, beide handen stevig aan het stuur. Een pracht man is het en dat mag ik allemaal van mij noemen. Een trots gevoel groeit in mij. Een trots gevoel dat ik zo'n speciale man mijn vriend mag noemen. 'Staren is onbeleefd Milo.' 'Ik was niet-' 'Oh nee jij was niet aan het staren, maak dat jopie even wijs. Je zit al tien minuten alleen maar naar mij te kijken.' Ik grinnik. 'Ik heb een goed uitzicht dus dat  maakt het allemaal goed.' Matthy zucht diep. Schattig.

We rijden de parkeerplaats van het kantoor op. Met een diepe teug lucht maak ik mij klaar om weer een middag lang straight te spelen. 'Komt goed lieverd, kom op we gaan.' Matthy schenkt mij een glimlach voordat hij uit de auto stapt. Snel volg ik hem. Ik loop alvast het pand binnen. 'Jostisss!' 'Eeyyy!' Ik wordt begroet door Raoul met een knuffel. 'Hoe is het leven? Hoe ging dat tentamen vanochtend?' Ik schud mijn hoofd. 'Daar praten we niet meer over hoor, wat was dat toch een *griep* tentamen.' Raoul lacht zachtjes. 'Pilsie?' hij kijkt mij en Matthy, die net na mij binnenkwam, aan. 'Ik wel, lekkerrr.' Raoul en ik blijven even stil, wachtend op de reactie van Matthy. Alleen komt die reactie er niet. 'Mat?' Ik stoot hem aan. 'Oh nee, ik hoef niet, moet vanavond nog rijden.' Raoul knikt. 'Verstandig, watertje dan maar?' Matthy knikt en Raoul loopt weg naar de keuken.

Met een bezorgde blik kijk ik Matthy aan. 'Gaat het? Je bent een beetje bleekjes.' Ik leg mijn hand op zijn voorhoofd, maar die voelt ook niet veel warmer aan. 'Gaat helemaal prima Milo, geen zorgen.' Au, het voelt als een dolk die binnendringt wanneer hij zo kil mij bij mijn naam noemt. Ik zucht zachtjes en loop weg na een kort knikje. Soms wens ik echt dat Matthy het eerder aan de jongens had willen vertellen. Nu zitten we op een punt dat ze het misschien wel accepteren van het gay zijn, maar niet dat wij onze relatie echt al anderhalf jaar verborgen hebben gehouden. Samen een huis gekocht, maar in hun beleving deed Matthy dat alleen. Twee slaapkamers, waarvan er maar één per keer wordt gebruikt.  Het is gewoon zonde, dat wij niet volledig eerlijk zijn met onze drie beste vrienden. Het doet pijn, maar niet zoveel dat ik het nu op tafel zou gooien. Puur om Matthy te beschermen. Puur om mijn relatie stand te laten houden.

Na een uurtje of twee staat de video er op. Een hoop grappen zijn langsgekomen. 'Klaaaarrrr!' Ik leun naar achter en at de laatste milliliters bier. Ik kijk Matthy aan met een glimlach, wetende wat er zo meteen gaat gebeuren zodra wij thuis zijn. Een grote gaap ontsnapt uit mijn mond. 'Moe?' Robbie kijkt mij aan. 'Best wel, was gister avond laat, vanochtend vroeg, niet echt geslapen.' Daarnaast is een hele middag grappen maken over iets wat je zelf bent nog al vermoeiend. Of het voorkomen dat ik Matthy random ging knuffelen of een kus gaf... vermoeiend. Robbie knikt. 'Dan zou ik naar huis gaan en bed in duiken man. Morgen is ook weer een drukke dag. Ik ga er ook vandoor, moet nog wel even rijden tot huis en Jamie ligt te wachten.' Hij wiebelt met zijn wenkbrauwen. 'Oeeehhh doe het veilig Rob!' Joelen Raoul en Koen in koor. Ik kijk Matthy aan en hij knikt. Zijn haren wiebelen mee. 'Ja, wij gaan die kant ook op. Tot morgen gasten!' Matthy staat op en grijpt de autosleutels van de tafel af. 

-736 woorden-