Met Elkaar Voor Elkaar // bankzitters

8.

Raoul kijkt mij met een bezorgde blik aan. 'Matthy en jij?' Snel bedenk ik een leugen om Raoul te vertellen. 'Matthy heeft nog al last van slaapproblemen de laatste tijd, dus ik ben er 's avonds om ervoor te zorgen dat hij gaat en kan slapen.' Raoul knikt langzaam, zijn ogen staan bedenkelijk. 'Mm is dat het echt? Lijkt me stug aangezien Matthy vorige week nog prima hier lag te slapen.' Ik zucht, dat is waar ook. Vorige week hadden we de "bankzitters overnachten op kantoor" video en Matthy sliep als allereerste. 'Uh, nee, misschien niet...' ik zucht en kijk even naar de deur. 

'Raoul, kun je mij beloven dit tegen niemand anders te zeggen?' Ik kijk Raoul opnieuw aan nadat ik er zeker van ben dat er niemand de keuken binnen gaat komen. 'Natuurlijk, je kan mij echt alles vertellen.' Hij legt zijn hand op mijn been en knijpt er zachtjes in. 'Ik uhm, Matthy en ik, hebben een relatie.' Raoul kijkt mij verbaasd aan. 'Een relatie, als in, jullie zijn een stelletje?' Ik knik terwijl mijn ogen afglijden naar de grond. Een traan loopt over mijn wang, spijt overspoelen mijn gedachtes. Ik had dit echt niet moeten doen, alles gaat kapot nu. 

Raoul zijn hand vind zijn weg naar mijn kin en duwt mijn hoofd omhoog waardoor ik hem moet aankijken. 'Gefeliciteerd maatje, ik ben echt blij voor je.' Ik haal opgelucht adem en knuffel Raoul. Hij aait met zijn hand over mijn rug terwijl ik meer tranen laat glijden. Het voelt als een grote opluchting, maar ook toch voel ik mij ook ontzettend schuldig. 'Kan je alsjeblieft echt helemaal niks tegen de anderen zeggen? Ook niet tegen Matthy, hij gaat het echt niet leuk vinden als hij erachter komt dat ik hem zo uit de kast getrokken heb.' Raoul lacht zachtjes. 'Ik beloof het je, ik hou mijn mond dicht. Ik zeg niks, alleen dat ik trots op jou ben.' Ik kijk op en lach ook. 'Thanks papa, nu ga ik mijn ruzie met Mat maar eens oplossen.' Hij knikt. 'Doe dat jongen.'

Ik rij de oprit op en kijk even snel door het raam naar binnen. De lichten branden nog, maar ik kan geen Matthy bekennen op de bank. Ik pak mijn tas van de passagiersstoel af en stap uit de auto. Nadat ik hem op slot heb gedaan loop ik naar binnen. Meteen draai ik ook alle deuren op slot, dan hoeft dat later niet meer te gebeuren. Muisstil loop ik de keuken binnen. 'Mat...?' Ik leg mijn tas neer op de tafel en loop naar de woonkamer. Daar ligt hij, onder een dekentje met z'n knuffel in zijn handen. Die gebruikt hij alleen nog wanneer hij zich alleen voelt. Matthy opent zijn ogen en kijkt mij aan met een lichte glimlach. 'Toch thuis gekomen?' Ik knik en ga aan zijn voeteneind zitten. 'Sorry, ik had niet zo mogen weggaan.' Ik kijk hem aan en voel de tranen alweer rollen. 'Oh lieverd, het is al goed, ik ben allang blij dat je thuis bent en veilig bent.' Hij gaat recht opzitten, wat hem echt veel te veel moeite kost. Hij leunt tegen mij aan en legt zijn hoofd op mijn schouder. 'Ik hou van jou, beertje.' Ik kus zijn hoofd. 'Ik ook van jou, vosje.' Hij glimlacht terwijl hij met zijn vuist door zijn ogen wrijft.

Ik voel dat Matthy bijna in slaap valt op mijn schouder. 'Lieverd, ben je nog wakker?' Hij reageert niet, nee dus. Ik leg hem terug op de bank en plant een kus op zijn voorhoofd. 'Sorry... ik had het niet mogen doen.' Dan loop ik terug naar de keuken en ga aan de keukentafel zitten. Denkend over vanavond.

'Je had wat niet mogen doen?' Ik schrik op van Matthy die plots achter mij staat. 'Uhm.' 'Milo. Vertel het mij, ik ga niet boos worden, maar ik wil wel antwoorden.' Hij gaat op mijn schoot zitten, ik sla mijn armen om zijn dunne middel heen. Hij verliest de laatste tijd een hoop gewicht, te veel als je het mij vraagt. 'Ik heb misschien Raoul over ons verteld?' Matthy kijkt mij vragend aan, of dat komt omdat hij gewoon niet scherp ziet. 'Hoe bedoel je? Over onze relatie?' Ik knik lichtjes. 'Oh.' Het blijft stil.

'Reageerde hij goed?' vraagt Matthy na een lange, dodelijke stilte. 'Hij was verbaasd, maar ook trots. Hij feliciteerde mij en hij leek blij te zijn?' Matthy kijkt mij aan en leunt naar voren. Zijn lippen ontmoeten die van mij, ik zoen zachtjes terug. Mijn armen nog steeds om zijn middel heen, hij leunend op mijn schouders. Ik sluit mijn ogen en zie alleen maar hem, Matthyas het Lam, mijn maatje, mijn liefde. 'Het is al goed, zolang ik bij jou kan zijn.' Fluistert Matthy terwijl onze voorhoofden nog tegen elkaar geplakt zijn. 'Natuurlijk, niks gaat mij scheiden van jou, alleen de dood.' Ik geef hem een tedere kus. 'Alleen de dood.' Fluistert Matthy terug, onze blikken aan elkaar vastgelijmd. Niks anders dan ons tweeën en de liefde die bij ons verhaal hoort.

 -842 woorden-