The Last Warrior Killer [COMPLETED]

JOURNEY 6

Ikaanim na Paglalakbay:
The Magic User

[ Maui’s Point of View ]

“Philomena...”

“What a surprise to see you again, my beloved sibling?” sarkastikong aniya na nagpagimbal sa buong sistema ko. Nakataas ang isang kilay niya at nakalolokong ngumiti sa gawi ko.

“Anong ginagawa mo rito?” anas ko habang pinipigilan ang sarili kong magalit sa presensiya niya.

“I’m just checking you. Baka kasi, gawin mo na naman ‘yung ginawa mo dati,” may halong pagbabantang saad niya dahilan upang manumbalik sa alaala ko ang ginawa nitong pagta-traydor sa akin.

Mariin akong napapikit at bumuntong-hininga. Kailangan kong magtimpi dahil kung sakaling patulan ko siya ngayon, maaaring maubos ang lakas na inipon ko para sa paglalakbay na ito kasama si Jaiyana.

Matalim kong tinitigan si Philomena, ang nakatatanda kong kapatid na babae at hindi ko gusto ang kaniyang pag-uugali. May lahi kasi siyang ahas. Para siyang anaconda na ang sarap patayin sa liblib na lugar ng isang gubat.

Ilang sandali pa ay tumikhim siya’t ginantihan ang matatalim kong titig ng isang ngisi mula sa kaniya. Lumapit ito sa kinaroroonan ko at doon ay nakipagtagisan din siya ng masamang titig sa akin.

“Gusto mo bang ipaalala ko sa ‘yo ang nangyari noon, ha?”

Marahan akong napalunok at sandaling umatras sa sinabi niya. Walang anu-ano’y nakita ko na lamang ang sarili ko na nasa isang loob ng alaala ko, ang nakaraan na gusto ko na ring kalimutan.

“Mau? Anong ginagawa mo rito?” bungad ng lalaking kabubukas lamang ng pinto. Kaagad niya akong pinapasok sa kaniyang salas.

Narito ako ngayon sa tahanan ng isa kong malapit na kaibigan. Prente akong napaupo sa silyang yari sa kawayan na siya mismo ang may gawa. Nag-alok pa siya ng maiinom ngunit agaran ko rin itong tinanggihan.

“Maaari ba tayong mag-usap?”

“Tungkol saan?” usisa nito. Ngayon ay nakaupo na rin siya sa katapat kong silya.

“May nais kasi akong itanong sa iyo, Zale.”

“Sa ganitong katauhan mo pa talaga?” pigil ang ngiting komento niya sa kasalukuyan kasuotan ko. Pinili kong magseryoso at nakipagtitigan nang masinsinan sa kaniya.

“Seryoso ako, Zale. Huwag mo akong biruin ngayon sapagkat mayroon akong sariling rason kung bakit ganito ang itsura ko.”

“Sige, sige. Ano ba ‘yang nais mong sabihin at para bang ang hirap mong patawanin ngayo—”

“Kayo na ba talaga ni Ate Philomena?” Napansin kong natigilan siya at saglit na nanahimik.

“Nagsinungaling ka lang naman ‘di ba? Hindi naman talaga totoong gusto mo ako, hindi ba?”

“Mau...”

“Huwag mo akong titingnan nang ganiyan. Nilinaw ko naman na sa iyong magkaibigan lang tayo,” wika ko saka lumayo sa puwesto nito.

“Hayaan mo akong magpaliwana—” hindi ko siya pinatapos pang magsalita. Dumeretso na ako sa aking tunay na pakay kung bakit ko siya pinuntahan ngayon mismo dito sa bahay niya.

“Sagutin mo ang tanong ko, Zale. Totoo bang magkasintahan na kayo ng nakatatanda kong kapatid na babae?”

Huminga siya nang malalim at dahan-dahang tumango sa akin. Mapait akong ngumiti sa naging tugon nito. “Pagbati.”