The Last Warrior Killer [COMPLETED]

JOURNEY 12

Ikalabing-dalawang Paglalakbay:
Spy Lead

[ Alev’s Point of View ]

“Jaiyana...”

Napahinto ako sa pagsasalita nang makita kong nilapitan ni Maui si Jaiyana. Lalapit na rin sana ako sa puwesto nila nang biglang hawakan ni Maui ang mukha ni Jaiyana.

Parang akong natauhan nang makita ang ginagawa nila. Naghahalikan ba silang dalawa?

Dahan-dahan akong umatras at tumalikod sa kanila. Pinili ko na lamang na bumalik sa kuweba kung saan kami nagpalipas ng gabi.

Nananahimik lang ako pero hindi ko talaga gustong makita na gano'n sila. At sa tuwing magkakaroon ng ganoong eksena sina Maui at Jaiyana sa harapan ko ay gusto kong ilayo si Jaiyana mula kay Maui. Gusto ko siyang ipagdamot.

Naaasar ako kapag nakikita ko silang malapit sa isa't isa gayong alam ko naman sa sarili ko na mas naunang makasama ni Jaiyana si Maui. Naiinis ako at sinisisi ang sarili ko kung bakit ako naging dragon.

Gusto ko ng maging tao, gustong-gusto ko na.

“Hindi ako papayag na maging sila sa dulo,” anas ko pa habang nagmumukmok sa loob ng kuweba.

Ilang minuto pa ay napansin ko ang paglapit sa akin ni Jaiyana. Gusto ko siyang kausapin tungkol sa nakita ko subalit napapaisip ako sa rason. Rason kung bakit kailangan ko ng klaripikasyon mula mismo sa kaniya.

“Anong problema mo? Bakit nagmumukmok ka rito?” bungad niya sa akin saka nito inilapag ang mga dala nitong isda.

“Wala,” walang ganang sambit ko.

“Kung ano man iyan, mamaya mo na intindihin. Tulungan mo muna akong magluto ng pagkain natin,” malumanay niyang sabi dahilan para mapabuntong-hininga ako.

Hindi ko alam kung manhid ba siya o wala talagang alam?

Pinabuga niya sa akin ang tinumpok niyang mga kahoy. Sinunod ko siya, kusa ko siyang tinulungan sa kaniyang pagluluto.

Sunod namang pumasok sina Maui at Osiris sa loob nitong kuweba. Pinilit kong pakalmahin ang sarili ko habang pinagmamasdan ang tinginan nilang dalawa.

“Bakit ang tahimik mo, Alev?” baling sa akin ni Maui. Inosente pa siyang tumitig sa gawi ko.

“Oo nga, Alev. Bakit?” gatong naman ni Osiris.

Hindi ako umimik at piniling pagmasdan na lang si Jaiyana na abala sa pagkain nito. Mabilis kong iniwas ang paningin ko sa kaniya. Tumayo ako at dahan-dahang naglakad.

“Lalabas na muna ako,” malamig kong paalam sa kanila.

Akala ko pipigilan niya ako ngunit... “At saan ka naman pupunta?” tanong nito sa akin.

“Sa lugar kung saan wala ka,” wala sa wisyo kong sambit saka nagpatuloy sa paglalakad palabas ng kuweba. Hindi ako kumain, hindi rin naman ko gutom at wala akong gana.

“Ano!?”

“Biro lang,” saad ko saka malungkot na ngumiti sa kanila. Hindi ko lang alam kung napansin ni Jaiyana iyon.

Tuluyan ko na nga silang iniwan. Kailangan ko na munang mag-isip-isip. Pinagpasyahan kong bumalik sa isla kung saan ako nanggaling.

La Isla Volcana.

At kagaya nga ng aking kinagawian, mainit pa rin dito. Mas dumoble pa nga yata ang init nito sa unang kong pagtambay sa lugar na ito. Lumipad ako sa ibabaw ng isla, hanggang sa naabot kong muli ang mga ulap na nakakalat sa paligid nito.