ᴡᴏʀᴋɪɴɢ ʙɪᴛᴄʜ † ᴛᴀᴇᴋᴏᴏᴋ

18| Unexpected Rapprochement

-Beklenmeyen Yakınlaşma

Merhaba

Iyi okumalar yorum yapmayı unutmayın.

Yorum atmayının götünü si-

Jk' s pov;

"Siyah, kahverengi, bal köpüğü.. hangi renk istiyorsun fazla seçenek var burada."

Anlık bir istekle saçımı boyatmak istemiştim hatta biraz buna beni Taehyung' un da zorladığını söyleyebilirim. Sürekli 'dibin gelmiş' diye bana takılıp durmuş güzelim sarı saçlarımdan vazgeçmemi sağlamıştı. Haksız da değildi gerçi. Hastaneden gelişimizin üçüncü günündeydik ve artık bu düzene alıştığımızı söyleyebilirdik. Sabah kalkmak yerine öğlenlere kadar yatmalar daha sonrasında yemek yiyip televizyon karşısına geçip pineklemek bunlar bu tembelliğe alışmamızı sağlamıştı. Gerçi benim hayatım bundan pek farklı değildi arada olan ekstrem olayları saymazsak tabii.

"Siyah yakışır mı ki?" telefonun karşı tarafından küçük bir kıkırdama gelmiş "Eminim yakışacaktır Jeongguk." diyişiyle gülümsemiştim. Bu üç günde alıştığımız tek şey tembellik değildi Taehyung ile birbirimize de alışmıştık. Her ne kadar alışmamak istesemde alışmıştık ya da sadece ben alışmıştım bilmiyorum. "Diyorsun? Nasıl bu kadar eminsin?" sepete bir şeyler koyduğunu belli eden seslerden sonra cevaplamıştı "Eminlik demeyelim de tahmin diyelim, sana her şey yakışacaktır koskaca Jeon' sun." ufak bir kahkaha atmıştım "Hesabını stalkladım demiyorsunda, neyse al o zaman siyah bekliyorum seni." mırıldanarak beni onaylamış "Başka istediğin bir şey var mı?" diye sormuştu, yatakta dönerek düşünmüştüm telefonun sesini açmış "Bir dakika düşünmeme izin ver." demiştim.

"Hani çikolata dolgulu frambuazlı pastalar oluyor ya ama içinde çikolata topları var böyle ağzına alınca patlıyor, anlatabildim mi?" söylerken bile canım çekmişti. "Anladım anladım bulmaya çalışırım, kapatıyorum o halde görüşürüz." demiş ben de cevap verdikten sonra kapatmıştı.

Tefonu yan tarafa atarak sırt üstü yatmaya başlamıştım, hayatım garipleşiyordu gerçi normal diyemezdim ama şuan olduğum durumdan memnun mu yoksa memnun değil miyim bilmiyordum. Bu tutarsızlığı sevmiyordum, bazı şeyleri gizlemeyi sevmiyordum.

Taehyung gelene kadar biraz daha yatmıştım geniş yatakta, sessiz evin içindeki mırıldanmalarımı kesen şey evin içini dolduran anahtar sesi oldu. Yavaşça kalktım yataktan ve salona doğru gittim. Ağrılarımın yüzde altmışı dinmişti gerisinide ağrı kesiciler ile hallediyordum işte. Taehyung bir garip gözüküyordu, yüzü kızarmış ve kollarındaki damarlar kabarmıştı inceleyerek ona bakarken elindekileri yere koymuş üzerindekileri çıkartırken bana bakmıştı "Hoşgeldin Taehyung." Yüzünde ufak bir gülümseme ile "Hoşbuldum." Dedi neden sanki evli bir çiftmişiz gibi hissetmiştim. Jeongguk.. kurdumun bana seslenmesini umursamayıp poşetleri eline alan bedene doğru ilerledim fakat eğilip almama izin vermemiş üstelik azarlamıştı derin sesi ile "saçmalama, o kolla nasıl taşıyasın." Yine de sağlam olan kolumla hafif bir şeyleri almış ve mutfağa doğru ilerlemiştim. Arkamdan inatçı diye seslenmiş gülümsememi sağlamıştı. Mutfağa girdiğim zaman ortamı yoğun bir toprak kokusu kaplamıştı, hani yağmur yağarda ardından buram buram toprak kokar ya o işte. Rahatsızca yerimde kıpırdandım, koku ne kadar hoş olsada rahatsız ediyor bir şeyleri anımsatıyordu. Taehyung da elindekiler ile girdi mutfağa, bir süre sonra koku daha da yoğunlaştı.

Taehyung iyi biriydi fikrimce, ilk zamanlarımızı saymazsak bana sürekli yardım etmişti. Gerçi barda olan etkileşimimizi sayarsak çok ta yardıma giriyor muydu bilemem. Çünkü hatırlarsanız ertesi sabah bana ait olmayan bir boyunla uyanmıştım. Aklıma düşen anılar ile bacaklarımı birbirine bastırdım olduğum yerde, kapıya dönük olan sırtım sayesinde gözlerimi sadece mutfağın siyah tezgahlarında gezdiriyordum. Bu anıları düşünerek zor duruma girmek istemiyordum, Taehyung yanımdaydı ve bu kırık kolla kendimi asla tatmin edemezdim ben.