Learn To Love Again (Boyxboy)

The Brawl

Good aftie guys after this last chapter na nang story na ito malalaman na natin kung anong mangyayari sa ating mga bida ngunit bago ang katapusan kailangan muna ng bahagyang conflict sa story kaya alamin namin ang mangyayari kay Dustin ngayong nahuli siyang tatakas sa baliw na si Andrei.

Sorry kung nadelay na hook kasi ako sa Wansapanataym My App Boyfie and akin lang sila James Reid at Dominique Roque hahaha

Picture of Andrei Montevista on the right======>>>>>>

Song is Will Not Back Down by Alex Band

===============================================================================

CHAPTER THIRTY FOUR

Dustin's POV

Ang lakas ng tibok ng puso ko nang makita kong prenteng nakaupo sa sofa si Andrei akala ko pa naman na nakaalis na ito kaya naman dali dali akong nag-ayos ng mga gamit ko at sinira ang mga larawan ko na nakapaskil sa pader ng kuwarto nito.

"Andrei......." ang tanging nasabi ko habang nakatingin sa panganib sa mga mata nito, at hindi lang basta takot ang nararamdaman ko kung hindi matinding takot lalo na't naalala ko ang larawan na nakita ko sa kuwarto na nasa likod ng bookshelf nito.

"So iiwan mo lang din pala ako, akala ko pa naman iba ka sa kanila, akala ko iba ka kay Jericho pero ganoon din pala, ayoko sanang gawin sayo ang ginawa ko sa kanya." ang mapanganib nitong sinabi, bigla naman akong napaurong nang bigla itong tumayo.

"Anong katulad ng gagawin mo, papatayin mo din ako gaya ng ginawa mo kay Jericho?" hindi ko alam kung saan nagmula ang tapang na sabihin iyon at kita ko ang pagkagulat sa mukha nito na marinig mula sa bibig ko ang bagay na iyon.

"Well, well, well hulaan ko nadiskubre mo ang kuwarto sa likod ng bookshelf ko no?" para itong baliw na malakas na tumawa na nagtindig ng balahibo sa buong katawan ko.

"Oo, and Andrei you're sick." matapang kong sinabi dito at mukhang wrong move ang ginawa ko dahil biglang nag-apoy ang mga mata nito nang dahil sa galit.

"Sick am I? You want to know what else did I do to Jericho matapos niya akong tanggapin?" ngumingisi naman nitong sinabi, sa totoo lang ayokong marinig ang bagay na iyon ngunit wala naman akong nagawa dahil trap ako ng mga oras na iyon.

"I kidnapped him, and then nang hindi siya pumayag I raped him, paulit ulit hanggang magsawa ako at matapos non paulit-ulit ko siyang sinaksak hanggang mawalan na siya nang buhay, mas gugustuhin kong mamatay na lang siya kung hindi lang din siya mapapasaakin and guess what Dustin ganoon din mismo ang gagawin ko sayo but first pagsasawaan muna kita." mapanganib nitong sinabi.

Hinandan ko na ang sarili ko sa pagsugod nito, hindi ako makakapayag na pagsamantalahan ng baliw na ito mas gugustuhin ko pang mamatay bago nito magawa ang gusto nito.

Bigla itong sumugod at mabuti na lang at kahit paano ay naihanda ko na ang sarili ko kaya naman naiwasang ko nang bigla nitong inundayaw ang kanang kamao nito, ngunit imbes na makaiwas ay naramdaman ko ang mahigpit na hawak nito sa kamay ko na parang bakal sa higpit ng pagkakahawak.

"Where do you think you're going?!" galit na galit nitong sinabi at nagulat na lang ako nang bigla ako nitong ibalibag sa pader ng bahay nito, bahagyang tumama ang ulo ko sa pader at bigla akong nakaramdam ng pagkahilo na pilit kong iwinawaksi.

"We could be great together Dustin, I can give you the happiness that you are looking for." puno ng panghihinayang nitong sinabi sa akin.

"Hinding hindi ikaw ang magiging dahilan ng kaligayahan  ko Andrei si Jonathan lang ang tanging mahal ko at siya lang ang gusto kong makasama habang buhay." sagot ko dito kahit na nga ba nahihilo pa din ako.

"JONATHAN JONATHAN PURO NA LANG JONATHAN, ITO ANG TANDAAN MO DUSTIN KAHIT KAILAN AY HINDI NA KAYO MAGKIKITA NG JONATHAN NA YAN AND MARK MY WORD PAGKATAPOS KITANG PATAYIN SIYA NAMAN ANG ISUSUNOD KO!" galit na galit nitong sinabi at para namang biglang naging klaro ang pag-iisip ko ng marinig ko ang banta nito, mas gugustuhin ko pang ako ang mapahamak huwag lang si Jonathan kaya naman laking gulat ni Andrei nang ako na mismo ang sumugod dito at mabilis ko siyang pinaulanan nang sunod sunod na suntok.

"Hindi kiya hahayaan saktan si Jonathan!" galit na galit kong sinabi dito, ngunit hindi ko naiwasang ang isang malakas na suntok sa sikmura kaya bigla akong napaluhod sa sahig.

"Hindi mo pala hahayaan na saktan ko ang Jonathan mong iyon ah!" hindi pa nakuntento si Andrei at isang malakas na suntok ang binigay nito na kumonekta sa bandang panga ko.

Isa pang suntok sa sikmura ang binigay nito sa akin at pakiramdam ko ay maisusuka ko na ang lahat ng kinain ko ng araw na iyon sa sakit na nararamdaman ko, nakakaramdam na ako nang pagkahilo at nararamdaman kong ilang sandali na lang ay mawawalan na ako ng malay ngunit pilit ko iyong pinipigilan dahil hindi ako papayag na makuha ako ng taong ito.

Pinilit kong manlaban nang marahas nitong punitin ang suot kong tshirt ngunit hinang hina ako kaya naman hindi man lang natinag ang taong ito.

Agad nitong sinibasib ng halik ang labi ko at pakiramdam ko ay ang humahalik sa akin ay ang demonyo, wala na akong nagawa nang marahas nitong hawakan ang katawan ko, marahas nitong pinisil ang nipples ko na nagdulot para maluha ako sa sakit.

"Masarap ba Dustin?" hinihingal nitong sinabi habang patuloy sa paghalik sa mga labi ko at nang magsawa na ito ay bumaba naman ang mga labi nito sa nipples ko at bahagya nitong kinagat iyon na lalong nagdagdag ng sakit sa akin at nagdagdag sa pagnanasang nararamdaman ni Andrei.

I feel so helpless habang patuloy ang ginagawa ni Andrei na pambababoy sa akin, at nang maramdaman ko ang kamay nito sa harap ko ay dali dali akong nagpumiglas dito ngunit katulad kanina ay wala akong nagawa, sa nanginginig na kamay ay pinilit nitong hubarin ang suot kong pantalon.

"Maybe this is the end of Dustin Wills." sa loob loob ko lalo na't unti unti nang nakukulob ng kadiliman ang pag-iisip ko, wala naman dapat na sisihin kung hindi ang sarili ko at handa na akong sumuko nang isang boses ang parang narinig ko sa isip ko.

"Mahal kita Dustin." parang narinig ko ang boses ni Jonathan at biglang naging klaro ang isip ko, tuluyan nang naibaba nito ang suot kong pantalon at tanging ang suot kong boxer ang nanatiling suot ko.

Nang maramdam ni Andrei na hindi na ako pumupiglas ay bahagyang lumuwag ang pagkakahawak nito sa akin at iyon mismo ang malaking pagkakamali nito.

Mabilis na gumalaw ang kanang kamay ko at nang makahawak ng matigas na bagay ay ubod lakas kong pinalo sa ulo ni Andrei ang nahawakan kong iyon.

Agad napalayo sa akin ang binata, mukhang hindi pa sapat ang ginawa kong pagpalo sa ulo nito dahil nakabangon pa ito at base sa itsura nito ay handa na itong pumatay.

At dahil patuloy na nanghihina ay hindi ako makalayo mula dito at lalo akong nahintatakutan nang maglabas ito ng patalim.

"Well mukhang hindi kita makukuha habang buhay ka pa, siguro naman makukuha kita kapag patay ka na, magkita na lang tayo sa impyerno Dustin!" nababaliw na nitong sinabi.

Wala na akong nagawa kung hindi ipikit ang mga mata ko at antayin ang pagtarak nito nang patalim sa katawan ko.

"Paalam Jonathan, mahal na mahal kita."