Reckless [The Abueva Series 01]

CHAPTER 07

Cebu

This is the day we have been waiting for. For how many years of waiting we can go home to the place where we came from.

“Hurry up may da-daanan lang muna tayo saglit” anya ni mom sabay suot ng kanyang blazer.

Masayang natapos ang celebration ng fifteen birthday ni Johannie. First time niyang makapunta sa Cebu dahil wala kaming time para dumalaw dahil sa inasikasong negosyo ng aming mga magulang.

Ang akala namin ay dadaan pa kami sa office niya, iyon naman pala ay bumili sila ng pasalubong para sa mga kaibigan nila doon sa Cebu. Dalawang oras ang byahe namin patungo sa United Airlines sa Chicago, Illinois. Napangiti ako dahil sa wakas ilang oras nalang ay nasa Pilipinas na kami.

Journey
JFK-MNL

Duration
16 hours 50 minutes

Airline
Philippines Airlines

Sabay kaming napangiwi ng bunso kong kapatid na si Johanna dahil sa oras ng magiging byahe namin patungong Pilipinas. Napansin ko si John na tingin ng tingin sa silpon niya.

“Is there a problem?” tanong ko sa kanya.

“Leo is texting me, schedule rin nila ngayon papuntang Cebu” anya sabay suot ng mask niya.

"Really? I though delay ang flight nila dahil busy si tita”

Matagal na kaming okay ni Leo, hindi niya ako matiis dahil nasanay siya sa ugali ko.

“He's not texting you?” John asked me.

“Siguro may text siya, I already off my phone para sa flight”

“You're too excited huh” he smirk.

Nasa loob na kami ng eroplano. Apat na oras palang kami sa himpapawid nang dinalaw ako ng antok.

“Are you hungry?” Leo in my side.

Inabot niya sakin ang pagkain na binigay kanina ng flight attendant.

"Thank you, ilang oras nalang ang natira?" hindi na ako makapaghintay.

"We have ten hours pa" anya na nakahalukipkip sa aking gilid.

Alam kung nahihirapan ang dalawa lalo na si hannie sa aming pag-alis. Naging maganda rin kasi ang buhay namin sa New York dahil naroon ang aming lola at lolo na palaging nagpapasaya saming magkakapatid.

Hindi na ulit ako makatulog kaya kinuha ko ang aking cellphone. Pagkabukas ko palang sa aking Instagram ay ang mukha ni Liam ang tumambad sa aking screen.

I'm taking some pics para may pang IG story ako ngayong araw. My accounts are deactivated except my instagram. Hindi pa kasi humuhupa ang issue namin ni Liam. Naiirita ako dahil may isang issue na naman about sa aming dalawa na hindi naman totoo.

"Two hours nalang at lalapag na tayo sa Pilipinas" sambit ko sa aking sarili.

Sinubukan kong buksan ang aking facebook account. Hindi ko pala na deactivate ang facebook ko kaya libong-libong notifications at messages ang bumungad sakin. Kahit old pics ko may mga hate comments.

Comments:

Leandra Millen:
Grabe ka! winasak mo ang puso ng king namin.

Kensy Millen:
Ganda mo sana pero ang landi mo.

Liara Millen:
Max support pa naman aso ko sa inyo ni Liam, bakit naman ganun :(.

Kelly Jane:
Max alam kong hindi mo magagawa 'yon, feeling victim ang gag*ng si Liam.

Ito ang karamihan sa mga comments na nababasa ko. Imbes na masaktan ako sa mga paratang at pangungutya ng libo-libong fans ni Liam Millen ay nagawa ko pang humalakhak sa loob ng plane.

"These thousands of Liam's fangirls are so funny" sambit ko sa aking sarili.

"Max we're here" sabay tapik ni John sa aking balikat.

Hindi ko namalayang nakatulog ako ulit.

Sa wakas ay nandito na kami sa Pilipinas. It's so exciting to start a new life here. Can't wait to stay on our Mansion and go to school.

"Honey, okay ka ba talaga?" tanong ni mom sabay hawak sa aking baywang.

"Maybe Liam's crazy fangirls is here" dagdag pa niya.

"Kung andito ang mga fans ni Liam wala na akong magagawa mom" nakangiti kong sabi sa kanya.

Nag ikot-ikot muna kami sa loob ng Ninoy Aquino International Airport. Tumakbo si Johannie sa isang store na puro teddy bear ang tinda.

"Ma let's go, gutom na kami" kanina pa pala gutom ang isang si John.

Papunta na sana kami sa exit nang makakita kami ng Italian Restaurant. Tumakbo si Johanna sabay yakap niya kay dad na may dalang iced coffee.

Wala na kaming dala na mga bagahe dahil may sumundo sa amin na mga tao na sa tingin ko ay tauhan ng kaibigan ng aking ama.

"Pasta Con Pomodoro E Basilicoz po sakin mom" simula ngayon ay kakainin ko na ang gusto ko. Hindi muna ako sasabak sa pag mo-model dahil gusto ko muna ng tahimik na buhay.

Ano kaya ang magiging buhay ko dito? I already miss my friends there. Si ate sidang ay uuwi sa kanilang probinsya bukas dahil nay sakit ang kanyang ina.

Pagkatapos kumain ay naisipan na naming mag hotel. Magpapalipas muna kami ng isang araw dito sa manila dahil may kaibigan sila mom na gustong makipag meet sa kanila. Pagkalabas namin ay may mga media at mga guard na busy sa pagharang sa mga tao na para bang may celebrity na hinintay.

"Ready niyo na ang camera dahil nandito na sila" pagkasigaw ng bakla ay agad akong hinila ni John sabay yakap niya sakin.

"Ma sa ibang exit nalang kami dadaan" naring ko pa ang sigaw ng mga babae sa labas.

"Ha bakit anong problema? naguguluhan ako sa mga nangyayari.

Muntikan na akong matalisud sa pagkakahila ni John sakin. Tinakbo na namin ang exit kaya nakatingin na samin ang mga tao, may mga security guard ang nakapansin sa amin kaya napahinto kami.

"Excuse me sir, is there a problem?" tanong ng guard sa amin. Nagkatinginan kami ni John bago niya sinagot ang tanong ni kuya guard.

"May problema po kami, kailangan po naming lumabas sa ibang exit dahil pinagkakaguluhan yung kapatid ko sa kabilang exit" hinihingal na sabi ng kapatid ko.

Nasa loob na kami ng van ngayon. tahimik lang ang buong byahe namin. Walang ni isang nagsalita about sa nangyari kanina. Hindi pa rin ako nakapag move on sa nangyari kanina sa airport, kung ako ang sadya ng mga tao paano naman nila nalaman na may flight kami papunta dito sa Pilipinas? imposibleng may ibang nakakaalam bukod sa mga kakilala namin.

“How's your day?” Si Leo sa kabilang linya.

“Okay lang, ikaw? Are you already in Cebu?”

“Maybe three days pa ang uwi namin sa Cebu, sa ngayon ay nasa Cagayan kami for some appointments para sa new project”

“Okay, just contact me nalang kapag nasa  Cebu na kayo”

Hindi rin nagtagal ang pag-uusap namin ni Liam dahil may pupuntahan pa kami na kakilala ng mga parents ko.

“I will take shower po muna, Mom”

“Can you pls faster?”

“Okay po, two hours nalang”

“What?!”