EN GÜZEL MEVSİMİM

2.BÖLÜM

"Hayır... Hayır... HAYIR!"

Bir anda omuzlarımdan sarsıldığımı hissederek hızla gözlerimi açmaya çalıştım.

"Hemşire hanım hastaya acil sakinleştirici yapın hemen."

Gözlerim aralandığında olanları kavramaya çalıştım.

"Ne oldu?"

Kolumda ki acıyla gözlerim yavaşça aşağıya kaydığında damaryolumun kanıyor olduğunu farkettim.

"Ne oldu bana?"

Sesim çatallı çıktığında boğazımı temizledim.

"Sakin ol"

Nefes alışverişlerim sonunda biraz daha sakinlediğinde hemşire elinde iğneyle geldi.

"Y-yapma onu bana uyumak istemiyorum."

"Daha iyi misin?"

"İyiyim yemin ederim iyiyim istemiyorum uyumak."

Ne ara tuttuğumu farketmediğim elini yavaş bir şekilde geriye çektiğinde hemşirenin odadan çıktığını farkettim.

"Ne oldu rüyanda ne gördün?"

Olanları hatırlamaya çalışırken başıma giren ağrıyla gözlerim kısıldı.

"İyi misin?"

"Yok bir şey sadece hafif ağrım var."

"Ne gördün rüyanda?"

Derin bir nefes alarak gördüklerimi anlatmaya başladım.

"Tam hatırlayamıyorum. Tek tük görüntüler var."

"Nedir onlar?"

Baş ucuma oturduğunda derin bir nefes aldım.

Elinde ki pamukla damar yolunu  çıkardığında oraya hafif baskı uyguladı.

"Tek hatırladığım deniz...sandal... ve adamlar."

Ne ara aktığını anlamadığım yaşlar boynumu ıslattığında boşta kalan eliyle göz altlarımı kuruladı.

"İsmini hatırlayabiliyor musun deniz kızı?"

Dudakları hafifçe kıvrıldığında bu hitabı ilgimi çekmişti.

"Deniz kızımı?"

Başını salladığında hızla eski konumuna geri döndü.

"Hadi şimdi başa dönelim. İlk öncelikle ismini hatırlıyor musun?"

Gözlerimi yavaşça kapattığımda zihnimi zorladım.

Kimdim ben?
En son neredeydim?
Kimle beraberdim?
Bana ne olmuştu?

"P-pera ismim Pera."

Mevsim Pera Soygüder.

"Çok güzel bir ismin var Pera. Bende Asaf."

Bir şey söylemeden sessizce durduğumda o konuşmaya devam etti.

"Peki en son sana ne olmuştu hatırlıyor musun?"

"B-ben dışarıdaydım. Bir anda deniz,adamlar,iğrenç kahkahalar b-ben..."

Asaf bey bir anda üzerime eğildiğinde garip bir şekilde sakinleştiren sesiyle fısıldamaya başladı.

"Sakin olmalısın Pera.Ben yanındayım hastanedesin güvendesin lütfen sakin ol. Sana bir zarar gelmesine asla izin vermeyeceğim."

Gözlerinin rengi yakından çok daha fazla ilgimi çekerken aklıma gelen hemen dudaklarımda can buldu.

"Neden güveneyim ki ben size belki sizde bana zarar vereceksiniz."

Haylaz gülümsemesi dudaklarına yayıldığında sol yanağında bir gamzesi olduğunu fark ettim.

"Evet haklısın senin gibi kız çocuklarını cezalandırdığım doğrudur."

Hızla ayağa kalktığında gülümsemeden edemedim.

"Teşekkür ederim hocam."

"Ne demek görevim. Şimdilik bugün için senden bazı testler isteyeceğim,sonuçların iyi çıkarsa kısa bir zaman sonra seni taburcu edeceğim."

Hastaneden kurtulacağıma sevinirken bir anda gidecek yerim olmadığını fark etmem gerçeği yüzüme çarptı.

Yüzümün düştüğünü fark edecek ki meraklı sesiyle hızla konuşmaya başladı.

"Ne oldu sevinmemiş gibisin."

Nasıl sevinebilirdim ki nerede olduğumu bile bilmediğim bir yerde kaybolmuşken nasıl sevinebilirdim ben?

"Yok sevindim hocam."

İnanmayan yüz ifadesiyle bedenini iyicene bana çevirdiğinde derin bir nefes alarak tekrar konuşmaya başladı.

"Hadi ama ordan bakınca kolayca kandırabileceğin birisimiyim ben?"

Nerden bilebilirim acaba ben?

"Gidecek yerim yok hocam onu düşünüyorum gözlerimi bir anda burada açtım doğru düzgün bir şey hatırlayamıyorum neler yaşadım hiç bir fikrim yok."

Derin bir nefes alarak dolan gözlerimi başka tarafa çevirdim.

Onunda gerildiğini hissettiğimde düşünmeye başlamıştı.

"Neyse önce biz senin bir testlerini yapalım duruma göre konuşuruz tamam mı?"

Sesi hafiften bedenimin rahatlamasını sağlasada atamıyordum üstümdeki gerginliği.

"Şimdi kanını alalım bugün içinde sonucu çıkar ona göre bir durum değerlendirmesi yaparız. Sende kendini fazla yorma uzan hemşire birazdan gelecek."

Sanki uzanmaktan başka bir şey yapabiliyordum.

Vee bir bölümün daha sonuna geldik okuyan herkese teşekkür ederim beğenmeyi unutmayın🥳🩷