Can This Be Love?

Chapter 9

Rhena's POV:
"Hoy babae! Gising ka pa ba?! Hoy! Gising!"sabi nya habang niyuyugyog ung braso ko.
"Hoy! Sabi na't gumising ka eh! Nakakatakot dito oh! Ang dilim dilim! Kulang pa sa liwanag yang phone mo! Hoy gumising ka nga!!"paulit-ulit nyang sabi habang niyuyugyog ng malakas ung braso ko.
Ung totoo kasi nagkukunwari lang naman akong tulog eh. Tawang tawa na ko. Grabe! Gusto ko pa sanang magpanggap kaya lang hindi ko na talaga kaya lang di na talaga keribels ng powers!
"HAHAHAHA!"di ko na napigilan eh.

"Uy akala ko ba tulog ka?"natatakang tanong nya.

"Ang bobo naman neto! Nagpanggap lang akong tulog! Di ko akalain na takot ka pala sa dilim! Hahaha! Kala ko pa naman wala kang kinatatakutan!! Hahaha!!"ang sakit sakit na ng tyan ko kakatawa.

"Hoy tumigil ka nga dyan! Ako takot sa dilim? Hahaha. Nakakatawa ung joke mo."-sya

"Oo. Takot ka sa dilim. Sabi mo pa nga 'Nakakatakot dito oh. Ang dilim dilim'. Hahaha!! Ang sakit na talaga ng tyan ko."sabi ko habang maluha luha na ung mata ko kakatawa.

"Tumigil ka na nga panget ka!!"saway nya sakin.

Ilang segundo ang lumipas at nag-off na ung cellphone ko. Yun kasi ung ilaw namin sa loob para kahit papano may ilaw kami hanggang mamaya. Kaya lang sa kasamaang palad lowbat na. Haist! Ang malas ko talaga ngayon!!!
Maya maya nagsalita na ko.

"Daddy tulungan mo kaming makalabas dito. Daddy natatakot ako. Ang dilim dilim pa. Daddy..."sabi ko.

Maya maya may humawak sa kamay ko tapos sabi nya:
"Wag kang matakot. Dito lang ako sa tabi mo."sabi ni daddy??

"Daddy nasan ka?"sabi ko habang tumutulo ung luha ko. Kasi yan din ung sinabi sakin ni daddy nung natatakot ako. Brownout kasi nun.

"Hoy babae anong daddy? Muka na ba kong daddy sa itsura kong to?!"pangbabasag nya sa moment ko.

"Ah sorry. Kala ko kasi ikaw si daddy. Kasi parehas kayo ng sinabi nung natatakot ako dati. Sorry."paga-apologize ko.

"Ok. Apology accepted."sabi nya habang inaangat ung ulo ko. At pinunasan ung mga luha ko.
"Ayokong nakakakita ng babaeng umiiyak. Kaya tumahan ka na."dagdag pa nya. Pero kinilig ako nun.

"Ah ok na ko. Kaya ko ng punasan tong luha ko. May panyo naman ako eh. Hindi ko kailangan ng tulong mo."sabi ko habang hinahawi ung kamay nya sa mukha ko.

"Pero ako kailangan ko ng tulong mo."sabi nya na ikinagulat ko.

"Hindi kami mayaman. Kaya kung pera yan,hindi kita matutulungan. Sorry."sabi ko. Mayaman na sila. Tsaka ubos na rin ung pera ko noh.

"Hindi pera ang kailangan ko. Ikaw. Ikaw ang kailangan ko."sabi nya.

"Huh?? At anong gagawin ko??"nagtataka kong tanong.

"Pretend girlfriend."sabi nya.

"Huh? Di ko gets. Tsaka magkano sweldo ko per month??"tanong ko.

"Magpapanggap kang girlfriend ko pag nasa harap tayo ng maraming tao. Pero pag wala ng tao hindi na ikaw ang girlfriend ko. 50,000 thousand a month ang sweldo mo kaya galingan mong umarte. Meron ka pang condo unit pero pangalan ko pa rin ang nakalagay. Ikaw lang ang titira. Kumpleto na yun kaya wala ka na dapat bilhin. Bibisita ako dun kung kelan ko gusto. O ano deal?"ang napakahaba nyang paliwanag.

Kaya ko ba talagang magsinungaling para yumaman?? O tatapusin ko rin to pag ok na ko?? Iiwan ko na lang ba sya ng basta basta sa ere?? Handa ba kong talikuran ang simple kong pamumuhay ng para lang sa kanya?? Kailangan nya ba talaga ako?? O ako ang may kailangan sa kanya??