Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İnan affetmem gidişini...
Alparslan beni arabaya koyup diğer koltuğa geçti. Hızla dönüş yapıp kapıdan çıktığımızda orda tuttuğum göz yaşlarımı özgürlüğüne kavuşturdum. Alparslan elimi çekip dudaklarına götürdü. "Ağlama."dedi ses tonunu zakin tutmaya çalışarak. Elimi çekip gözlerimdeki yaşları silip başımı cama çevirdim. Geçen arabaları izlerken ellerimin arasındaki elleri okşadım daha sonra. Bana güç veren, her zaman yanımda olan, beni çok seven adamın ellerini...
Ormanlık bir yoka döndüğünde bakışlarım onu buldu. Siniri çene kemikleri sıkmasından belli olurken, dümdüz gözlerle yolu izliyordu.
"Nereye gidiyoruz?" dedim sessiz sessiz. Ben kendi sesimi duyduğuma bile şüpheliydim. "Yeni evimize gidiyoruz. Bizim yuvamıza. Bütün herkesten uzak, sadece sen ve ben olacağımız yere gidiyoruz."
"Sevmedim bunu!" dedim somurturken. "Sen ve ben ne ya? Biz o biz. Aramıza bir şey sokma." dedim sinirlice. "Hahahah! Senin o ağzını yerim. Haline bak, kaza yaptırtacaksın bana." dedi. Saçma kuslüğüm daha kısa sürerken saçımı arkama attım. Araba büyük bir arsanın içine girince ilerdeki havuzları, çiçek bahçesini gördüm.
"Bu evini ilk defa görüyorum." dedim kemerimi açarken. "Sevmedim bunu! Evimiz daha güzel olur." dedi beni taklit ederken. Bu haline güldüm.
Beni tekerlekti sandalyeye yerleştirmeden kucağında evin önüne yürümeye başladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evden içeri girdiğimizde beni şaşırtacak şekilde tam zevkime göre döşenmişti. Diğer odamızın tonlarındaydı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
