Yaşam ve ölüm arasında

GİRİŞ

Yıl: 2004

Güneş günlerden sonra ilk defa bu kadar büyük gülümsüyordu. Uzun zamanlardan beri saklandığı battaniyenin altından çıkmaya başlamıştı. Kuş sürüleri yaz geldiği için buraya göç ediyorlardı. Herkes yazın gelmesini umutla beklemişti. Özellikle de çocuklar. Yaz tatilinin gelmesi için; tüm kışı gün sayarak geçirmişlerdi. Yaz tatili çocukların okul adındaki hapishaneden birazcık uzaklaşmaları demekti. Sabah erken kalmak yoktu, soğukta giyinmek, her sabah süt ve mısır gevreği yemek, 40 dakika boyunca öğretmenleri dinlemek, bütün gün okulda yorulmak yoktu. Yazın; öğleye kadar uyumak,bir hafta arayla - ya da sadece gezmeye giderken- diş fırçalamak,tüm gün bilgisayar oyunu,havuz,deniz,güneş,kum ve dinlenme. Tabi ebevyinler için aynı şeyi söyleyemeyiz. Tüm gün çocukla uğraşmak, işe giderken bakıcı tutmak zorunda kalmak, çocuğuna durmadan" artık ders çalış !!" demek yeterince yorucuydu. Öğretmanlere gelince, onlar da dinlenmeyi en az çocuklar kadar istiyordu. Hele bayan Chester...

" Bakın çocuklar! Okulun kapanmasına sadece üç gün var. Ve ben bu üç günü sizin sorunlarınızla geçirmek istemiyorum. "Bayan Chester ' ın sesi bütün okulda yankılanıyordu.

Bayan Chester ' ın fiziği fazlasıyla yamuktu. Orta boydaydı. Biraz göbeği vardı, tabi yer katmanları şeklinde. Göğüsleri de büyüktü. Göbeğinin üzerine cuk diye oturuyordu. İkisi birlikte öne fırlamış gibi görünüyor. Ama poposu aradaki mesafeyi kapatıyordu. Ve kare biçimindeymiş gibi görünüyordu. Öyle olmasına rağmen hala dar beyaz gömlek ve kalem etekte ısrarcıydı. Gömleğin ön tarafındaki düğmeler; patlamak üzere olan bir volkan gibiydiler. Geçen sene bir çocuğu azarlarken fazla sinirlenmiş ve derin bir nefes almıştı. Düğmelerden biri patlayıp, çocuğun boğazına kaçtı. Ve onu kaybettik...

Ama gerçek anlamda kaybettik. Bayan Chester ona, midesine bir boru sokup düğmeyi elektirikli süpürge gibi çekeceklerini söyleyince çocuk kaçtı. Onu bir daha bulamadık. Her neyse gelelim kalem eteğe ; fiziği buna hiç müsait değildi. Bacakları kısa ve şişti. O eteği giyince arkasına yapışırdı ve kör bir insan bile iç çamaşırındaki çiçek desenlerini bile farkederdi. Üstelik bir de kıvırtarak yürürdü. Sanki iki yağ fıçısı tahterevalle değmiş gibi bir sağa bir sola sallanırdı. Okul koridorunda yürürken bütün çocuklar bu +18 görüntüye maruz kalırdı. Birinci dönem bir çocuk bayan Chester'ın kalçalarına yanlışlıkla baktı. Bu hayatında yaptığı hatalardan biriydi. Çocuk o an dondu. Ve kalçaların sağ sol ritmiyle hipnotize oldu. Yüzü buz kesmiş ve belden aşağısını hissetmiyordu. Çocuğu hemen hastahaneye götürdüler. Ama hastaneden çıktığını daha duymadık.

Cıyak sarı saçları ve büyük ihtimalle silikonlu olan dudakları onu olduğundan daha çirkin yapıyordu. Karpuzu andıran dudaklarına bir de ateş kırmızısı ruj sürerdi. Onun tek normal tarafı çerçevesiz gözlükleriydi. Kendini biraz fazla beğenmiş kadındı. Odasına girer girmez karşınıza hemen onun, yarım duvar boyu fotoğrafı ile karşılarsınız. Fotoğrafın yanında masası vardı. Masa ahşap görünümünde bir metre dikdörtgen şeklinde. Masanın arkasında oturduğu tekerlekli ortopedik siyah deri sandelye. Masanın hemen önünde küçük bir sehba ve iki yanında demir ayaklı iki deri siyah sandalye var. Masanın üzerinde küçük bir saat,saatin hemen yanında küçük bir vazoda üç tane orkide var. Masanın sağ köşesinde bay ve bayan

Chester ve aralarında Gabriela'nın olduğu bir fotoğraf ,bayan Chester'a dönük duruyor. Bayan Chester'ın hemen önünde " casper" markalı laptop vardı. Laptopun şarj kablosu masanın arka tarafına koli bantlarıyla sabitlenmiş ve dikkat etmeyince görünmeyen prize takılmıştı. Masanın hemen çaprazında, duvarın yarısını geçen uzunlukta , gri renkte, metal bir dolap vardı. İçinde öğrenci dosyalarının bir kopyası duruyordu. Ve öğrencilerin dokunması kesinlikle yasaktı! Odanın duvarları kum beji rengindeydi. Tek bir pencere vardı. O da her şeyden çok sevdiği arabası olan mini cooper 'a bakıyordu. Arabası toz pembe rengindeydi. Plakası ; xx cts xxxx ' ti.