Doctor |TaeKook|✓

-Five-

11 Yıl Önce

Taehyung;

"Jungkook lütfen dinle beni!" Gözümden yaşlar akarken sevdiğim oğlanın kolundan sıkıca tuttum.

"Taehyung olmaz dedim. Git buradan." Tüm sakinliği ile konuşuyordu karşımda. Benim aksime yüzünde en ufak bir mimik bile yoktu.

Her zaman herkese sunduğu o tavşan dişleri,küçük gamzeleri ve kırşan göz kenarları..

Hiçbiri yoktu ve yerine dümdüz soğuk bir yüz vardı. Bana karşı.

"Olur biliyorsun. Ne olur gel konuşalım." Bahçedeydik ve çoğu kişi bize bakıyordu. Umrumda değildi,sadece onu istiyordum.

Kolunu hızla ellerimin arasından çekti. "Olmaz dedim olmaz. Zorlama." Sanki beni incitmek istemiyormuş gibi bir yüz ifadesi vardı ama söyledikleri...

Eğer beni sevmeseydi yada hislerime karşılık veremeyeceği için reddetseydi asla diretmezdim. Ama biliyorum bana karşı hisleri var.

Şimdi bile o kadar bağırmama çağırmama rağmen kendisi sessiz bir şekilde konuşuyordu. Başkası olsa şimdiye bu anın tadını çıkarmaya başlamıştı.

Tek derdi homofobik ailesiydi. Onların korkusundan benim yanıma bile zorla gelirdi. Şimdi ise sevdiğimi söylemiştim. Muhtemelen yüzüme bile bakmayacaktı artık.

Ailesi onun için herşeydi bu yüzden sevgili olamayacağımızı biliyorum. Ama deniyorum işte, sonrasında keşke yapsaydım dememek için.

Bir süre gözlerimin içine bakıp yavaşça bahçeden ayrıldı. Gözümdeki yaşlar asla dinmiyordu. Kendimi bulduğum ilk boş banka atmıştım.

Yüzümü kolumun arasına gömüp ne kadar ağladım bilmiyorum. Ama sonunda en yakın arkadaşım Jimin geldiğinde akşam olduğunu anlamıştım.

"Taehyung iyi misin!" İyi olmadığımı görüyordu ama sormuştu işte. "Bekle ve o piçin işini bitirip geleyim." Daha konuşmadan kalkmıştı ki belinden sıkıca tuttum.

"Lütfen gitme,sen gitme en azından." Yeniden ağlayacak gibi olduğum için yüzümü gömdüm beline. Bir süre hareketsiz kalıp bekledi.

Ardından arkasini dönüp bana sıkıca sarıldı. "Ben seni çok seviyorum biliyorsun değil mi?" Hemen kafamı salladim hızlı hızlı.

"O sadece sikik bir ergen. Ama ben havalı bir hyungum bunu da biliyorsun değil mi?" Dediğine kıkırdamıştım.

"Yine güldürdün beni, doğru düzgün üzülemiyorum da." Kahkaha atarak benden ayrıldığında ben de daha fazla güldüm.

O da olmasaydı ne yapardım bilmiyorum.

"Eğer anlatmak istersen şimdi anlat. Yok tek kalmak istiyorum diyorsan eve kadar ben arkanda yürürüm,sen de bol bol düşünürsün."

Şimdi bu kadar düşünceli olmasına ağlamamak için zor tuttum kendimi. "İkinci seçenek" daha fazla konuşursam ağlardım bu yüzden önden yürümeye başladım hemen. Toz içinde olan çantamı alıp omzuna atmıştı o da.

Liseye geldiğim anda gözüme sadece o takılmıştı. Benimle aynı yaşta yan sınıfımda, yakışıklı,zeki,sporda iyi ve daha bir sürü şey.

Ama en önemlisi bana olan bakışları..

Kantine indiğimde, lavaboya gittiğimde,Jimin ile beraber bahçeye çıktığımızda her yerde o vardı.

Hep beni izliyordu bunu biliyordum. Onun benim dikkatimi çektiği gibi ben de onun dikkatini çekmiştim. Mutluydum ilk başlarda.