Kathryn's POV.
"What the hell, Arisse?" Naiinis kong sabi sa kaibigan ko.
Tumawa siya sa phone. "Look, you asked me to look a work for you--"
Pinalo ko ang noo ko. "Pero hindi ko naman sinabing--"
Pinutol na naman niya ako. "Wala ka namang sinabi na bawal kitang ipasok sa company ni Daniel. Hiring sila noong nakiusap ka na hanapan kita ng trabaho."
"I hate you! Kakauwi ko lang sa Pilipinas, ganito na agad?"
"Ang drama mo! Just accept the work. Magsisimula ka na bukas, ano pang nirereklamo mo? Halatang may feelings ka pa."
Umirap ako kahit na sa phone ko lang siya kausap. "Excuse me? Wala na!"
"Wala na pala. So you can work without awkwardness. I have something to do pa. Bye, I'll see you soon!"
"Bye."
Binaba ko ang phone ko at pinaandar ang sasakyan ko.
Naisahan na naman ako nina Arisse. I'm so stupid, dapat hindi sila ang pinalakad ko sa magiging trabaho ko dito sa Pilipinas. Dapat ako mismo!
Anyway, I'm Kathryn Georgina Bernardo. It's been a week nang makauwi na ako dito sa Pilipinas. I've been staying in US with my parents.
I went to US after ng graduation to have a bond with my parents. And balak ko sanang doon na manirahan for good. But unfortunately, US is not for me.
And now, here I am trying to figure out kung paano ako napunta sa ganitong situation. Maybe, kagagawan ito ng mga kaibigan namin ni Ivan.
Yep, Daniel Ivan Padilla. My ex and boss. I used to call him Ivan when we we're uh, couple. But I guess, I should stop calling him Ivan, I should call him Daniel.. I mean 'Sir'
*FLASHBACK.*
"Kathryn! Nasa US ka? Si Daniel, hinahanap ka sa amin. What's happening?" Natatarantang tanong ni Arisse.
Two days, after kong makipaghiwalay kay Ivan. I called them.
"I already talked to him. Wala na kami. Sana tumigil na siya." Naiiyak kong sabi.
"Nagwawala siya. Napasugod tuloy kami sa kanya dito sa bar. But he's okay na. Naiuwi na siya nina Pat. Binayaran na 'rin nina Katsumi ang damage sa bar."
Napaiyak ako. Ivan, what are you doing? You're making it hard for me. Stop, please.
Pinunasan ko ang luha ko. "I'm sorry, Arisse. Alam kong mali ang umalis ako ng walang paalam. But I hope, everything will be okay. I'll be staying here muna. I know that Ivan will be strong. Kakayanin na niya. Maybe someday, I can talk to him. But not now. Bye, love you!"
*END*
Malaki ang atraso ko sa kanya kaya natatakot ako na baka pahirapan niya ako sa trabaho. Natatakot ako na baka gawin niyang personal ang trabaho namin.
I should be ready for this. Because tomorrow, I'll be with him, AGAIN. After, two years.
-------
Hello, this is my first story. Please bear with me! :-)
