ALPARSLAN [Gay]

[3.]

Sizin için bir bölüm daha atıyorum.. Ve sizden oy ve yorum rica ediyorum. Zorunda değilsiniz. Ama edersiniz de beni çok mutlu etmiş olursunuz.. Neyse bölüme geçelim.

Keyifli okumalarr

"Alparslan nerde kaldın be oğlum? Herkes toplandı bir sen yoksun yine."

Sitemle konuşan Mert abiye baktım. Haklıydı bir taraftan. Alparslan kafasını işle bozmuş bir adamdı. Sürekli ya eğlencelere geç geliyor, ya da işiyle tabiri caizse aşk yaşıyordu. Doğal olarak arkadaşları da bu durumuna sitem ediyorlardı.

Alparslan abi boş masalardan sandalye alıp, Mert abinin yanında az bir boşluk olmasına rağmen gelip benim yanıma oturdu. Yanıma oturan bedenle hafif gerildim.

"Geldim işte koçum. Şu sıralar baya yoğunum biliyorsunuz."

Ellerini masaya koyarken konuştu Alparslan. Eğlence pek ona göre değildi. Zaten bugünkü eğlenceye gelmekte planları arasında yoktu. Ama Kağan'dan küçüğününde geleceğini öğrendiği an, direkt gelmeye karar vermişti. Yanında parmaklarıyla oynayan güzeline baktı. Nasıl da onu kollarının arasına alıp, mis gibi kokusunu solumaya ihtiyacı vardı şu an. Yorgunluğu da anca böyle giderdi.

"Bremın valla işle kafayı bu kadar bozma. Az biraz kafesinden çıkıp nefeslen gözünü seveyim."

Arkadaşları Mert'in bu söylediğine güldü. Yanımdaki bedenin kaşlarını çatıp sabır çektiğini farkettiğimde hafif bende güldüm.

O sırada Mete ile benim limonatalarımız da gelmişti. Önümüze limonatalarımızı koyan Ersan abiye şirince gülümsedim. Pipeti ağzıma koyup bir yudum aldım. Soğuk sıvı boğazımdan geçerken rahatladığımı hissettim.

"Neyse, ee sizin okul nasıl gidiyor bakayım?"

Çayına bir şeker atıp karıştırırken iki gence dönerek sordu Faruk.

"İyi gidiyor abi, ödevler biraz zorlasa da şimdilik iyi gidiyor."

Kafamı sallayıp Mete'yi onaylayan mırıltılar çıkardım. Ödevler dışında gerçekten de iyi gidiyordu. Üniversitenin ilk senesinde olduğumuz içindi belkide.

"Yok mu şöyle taş gibi manitalarınız?"

Gevşekçe göz kırpıp elindeki telefonu çeviren Mert abiyle, yanımdaki beden kasıldı.

"Var ya ne hatunlar vardır şimdi oralarda. Sizin yollardan bizde geçtik oğlum." Gülerek sözlerine devam ederken bir boğayı kudurttuğundan habersizdi.

Ellerini yumruk haline getiren Alparslan, şu an gözleriyle öldürebilseydi Mert anında yok olmuştu. Dişlerini sinirle gıcırdattı. Gözlerini Mert'ten çektiğinde Kağan'ın kendisine endişeyle baktığını gördü. Kağan kaşlarını 'sakın' der gibi kaldırdı.

"Yok abi, şuanlık öyle birşey yok."

Mert abiye bakarak cevap verdim. Şuanlık öyle bir durumum yoktu ve şu ana kadar da hiç sevgilim olmamıştı.

"Ohoo, Mert abinize çeksey-"

Alparslan abinin elini masaya sertçe vurmasıyla yerimden sıçradım. Dişlerini birbirine geçirmiş korkutucu bir şekilde Mert abiye bakıyordu. Şaşırarak onun bu haline baktım.

"Elindeki telefonu bir yerlerine sokmamı istemiyorsan kes sesini. Henüz yaşları erken, akıllarına saçma sapan şeyler sokma."

Ben dahil herkes Alparslan abiye şaşkınlıkla bakıyorduk. Kağan abinin  Alparslan abiye sessizce birşeyler mırıldadığını farkettim.

"Tamam bremın niye yükseldin bu kadar, alt tarafı şaka yapıyordum."

Hafif şaşkınlıkla biraz da bozulmuş bir sesle konuştu Mert. Alparslan'ın bu haline anlam veremediği için doğal olarak şoktaydı.

Alparslan dişlerini etine geçirip biraz sakinleşmeye çalıştı. Arkadaşına bir anda yükseldiği için hafif pişmanlık duydu. Söz konusu Umut'u olunca tutamıyordu işte kendisini. Kağan onun bu halini anlayıp sessizliğini bozdu.

"Neyse tamam. Mert, abi sende yapma şöyle şakalar." Uyarırcasına konuşmuştu.

Mert bozulmuş bir şekilde yerinde kıpırdandı. Elini ağzına götürüp fermuar çeker gibi birşey demediğini belirtti.

Bense hala Alparslan abinin bu haline şaşkınlıkla bakıyordum. Mete'nin de şaşkınlıkla bana baktığını farkettim. Onun da Alparslan abinin bu haline anlam veremediği belliydi.

Gerginleşen ortam biraz sonra Kağan'ın esprilerinden sonra dağılmıştı. Az önce yaşanan hafif gerginlik iki kişi haricinde çoktan unutulmuştu bile.

Alparslan söz konusu Umut olunca bir anda delleniyor işte..