-Bölüm 3:Ruh Halim Mezar-

38 12 3
                                    

Selam arkadaşlar.Çok uzun bir süreden sonra yeni bölümle karşınızdayım.Sessiz bir köşeye çekilebiliriz,keyifli okumalar dilerim.Başlıyoruz (:

¨

"Umutlarımı  yitirmemeiştim,onlar gitmek istemişti.."

¨

Yüzüme dökülen soğuk suyun etkisiyle,gözlerimi açıp aniden doğruldum.Karşımda bana bakan bir çift  vahşi gözle karşılaşınca neye uğradığımı şaşırmıştım .Başım çatlıyordu.Neler oluyordu,diye düşündüğüm esnada aklıma biri tarafında annemle konuştuktan sonra sürüklendiğim geldi.Muhtemelen karşımda duran 20'li yaşlarının başındaki sarhoş gibi görünen adam tarafından sürüklenmiştim.Aniden aklıma gelen kaçma güdüsüyle yataktan hızlıca doğrulup kapıya doğru koştum lakin komodine yaslanmış genç adam istifini hiç bozmamıştı bu beni biraz şaşırtmışt, zaten o an anlamıştım kapının kilitli olduğunu.Genç adam gözlerini kırpmadan beni izliyordu.

"Ne istiyorsun ya benden,bıraksana beni!"dedim kapının kolunu zorlarken.

"Seni."dedi adam korkutucu bir tavırla konuşmalarından da anladığım kadarıyla sarhoştu.Sarhoş bir adamla anahtarının nerede olduğunu bilmediğim  bir odada kilitli kalmıştım.Harika.Muhtemelen yemeğe de yetişemeyecektim.Bu düşünce zihnimi allak bullak etmişti.Bunu düşünürken  hızlı adımlarla yanıma gelen sarhoş adamı yeni fark ettim.Zorla bir şey yaptıramayacağımı düşündüğümden uysal olup onu kandırmaya karar verdim,işe yaramayacağını bilmeme rağmen ama bir umut işte.Yaklaştıkça içkinin kokusu daha da keskinleşiyordu. Ve sonunda dibime kadar geldi,resmen kusucaktım.Ama hayır şimdi olmazdı.Atılımcı bir tavırla,

"Merhaba, ben Afra.Senin adın nedir?"deyiverdim.Bunu yaptığım için kendimden birazcık nefret etmiştim ama şu an bunun bir önemi yoktu.

"Ne önemi var ,güzelim?.Ama çok merak ettiysen söyleyeyim, Caner."dedi.Elleri saçımın bir tutamına dolanmışken.Bu hareketi beni oldukça rahatsız etmişti.Ama sakin kalmalıydım,son zamanlarda sık  sık olduğu gibi.

"Memnun oldum."dedim sesimin ince çıkmamasına özen göstererek.

"Ben de ." dedi bir elini uzatırken.Elimi uzatıp uzatmam konusunda kararsız kalmıştım.Ani bir hareketle elimi uzatmaya karar verdim.Samimi görünmeliydim.Elimi uzatmamla beni kendine doğru  çekmesi bir olmuştu ne olduğunu anlamamıştım bile.

"Hey,bıraksana beni!" diye bağırdım olağan gücüm ile .

"Yok öyle,madem bu koridordasın amacın belli  güzelim."dedikten sonra bilmişçe bir gülümseme takındı suratına.

"Ne koridoru ya?" dedim.Gerçekten ne koridoruydu hiçbir şey anlamamıştım.

"Numarayı kes.Senin de istediğini biliyorum."dedi , korkutucu bir ses tonuyla.Biraz düşündükten sonra aklıma annemle konuşurken etrafa göz gezdirdiğimde,gözüme takılan girişteki tabelada olan kadın ve erkek resmi geldi açıkçası o zaman çok umursamamaştım bu detyı ama şu an..Acı gerçek dank etmişti.Bu adamın amacı belliydi sakin kalarak halledemezdim.Hemen kaçmalıydım,belli ki Cesurun da umrunda değildim tek amacı intikamıydı.İşimi kendim görecektim mecbur .Hızlıca adamı itip ,elime etrafta olan cam bir vazo tarzı bir şey aldım.Tehditkar bir tonla,

~Günbatımında BuluşalımHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin