Be The Best [Assassination Series 1]

Chapter 4: Girlfriend!?

"Kilala kita simula nung pumasok ka dito. You are a soft hearted person. Matagal na kiyang sinusubaybayan. So, please tell the truth. Did you killed Gio?" Tanong nito.

Mahina lang uli 'yon. Para bang gusto niyang kami lang ang makarinig ng pinaguusapan namin.

Nalunok ako at hindi makasagot. Alaka ko tuloy kaya ko pero hindi dahil sobrang nakakatakot siya.

"Please be honest, Luna."

Napapikit ako bago sumagot. "I-I didn't kill him," nakapikit na sagot ko. Ayaw kong tingnan siya kasi feeling ko ay mamamatay ako ng 'di oras.

"I understand," sagot niya at medyo lumayo na sa akin.

So, hindi siya galit? Hindi ba niya ako paparusahan?

"Pareho lang pala tayo," saad niya at bumalik na sa trono niya.

"Iwanan niyo muna kami," utos niya sa mga tauhan niya. Sumunod naman ang mga ito at lumabas na.

Paparusahan na ba niya ako? Gosh! Kinakabahan na ako. Ano naman kayang klaseng parusa ang ibibigay niya sa akin.

"A-Ano pong ibig niyong sabihin na p-pareho tayo?" Nauutal na tanong ko.

Ang laki kaya ng pagkakaiba namin. Malakas siya, makapangyarihan, magaling at nakakatakot. Samantalang ako ay mahina pa at low ranking pa.

"You didn't kill him like what i did in the past. I want to tell you that, you don't need to kill your emotions just to prove that your a best assassin," saad nito.

Nagiba na ang boses niya. Hindi na katulad kanina na nakakatakot. Mabait naman pala siya eh.

"Marami na akong nakitang assassin at sinukan ko rin silang ilagay sa mga ganung mission pero ikaw pa lang ang unang nakita ko na hindi pumatay ng inosente," saad pa niya.

"Talaga po ba?"

Tumango siya. "Ikaw lang ang mapagkakatiwalaan ko. Bibigay kita ng isang secret mission na ikaw at ako lang dapat ang makakaalam," saad nito. "Ang assassitant ko ang spy. Matagal ko na siya pinagdududahan pero wala akong mahanap na ibidensya. At ang mission mo ay humanap ng ibedensya na magpapatunay na tama ang hinala ko. Maliwanag ba?" Paliwanag niya.

Kaya siguro naunahan akong kunin yung pera sa bahay nila Franco dahil alam na niya ang susunod kong gagawin.

"Opo masusunod po," magalang na saad ko.

"Wag mo sanag sayangin ang tiwalang binigay ko sa'yo," saad niya. "Sige makakaalis ka na," dagdag pa niya.

"Makakaasa ka sa akin at hinding hindi ko rin sasayangin ang tiwalang binigay mo sa akin," sagot ko naman at lumabas na sa office niya.

Nasalubong ko ang assisstant niya pero hindi ko na lang soya pinansin para hindi siya manghinala sa akin.

Todo tingin pa rin ang mga assassin na nasalubong ko sa hallway pero hindi ko na pinakinggan ang mga pinaguusapan nila.

Mainggit sila kasi malaki ang tiwala sa akin ni Alas.

"Why are you late?" Bungad sa akin ni sir Caelan.

Napakamot ako sa ulo ko. "Pinagamot ko po kasi yung paa ko dahil napilay," sagot ko naman.

"What?! Let me see," nag-aalalang tanong niya at lumuhod pa talaga para tingnan yung pilay ko.

"Okay naman na po ako sir," saad ko at pinatayo na siya. Baka kasi makita pa siya ng mga co-workers ko at kung ano pa ang isipin nila.

"Nahulog lang ako sa hagdan nung may inaabot akong libro," pagsisinungaling ko.