Magnet | taegyu

0.4

Taehyunkang_
Cidden akustik gitar mı aldın

Bombomgyu
Oyle olmus bisiler

Taehyunkang_
İnanamıyorum cidden

Bombomgyu
YA ben bunu ogrensem falan olur dimi

Taehyunkang_
Çoğu şey aynı zaten 1-2 haftaya oğrenmiş olursun

Bombomgyu
Oha sen biliyor musunn

Taehyunkang_
İlk öğrendiğim müzik aletiydi

Bombomgyu
YA SEN OGRETSENE BANA

Taehyunkang_
Hayır olmaz

Bombomgyu
Niyemis lan
AY LAN DEGIL PARDON YANLIS OLDU

Taehyunkang_
Istemiyorum seni cunku
Kendi işine mi baksan artık
Uğraşma benimle

Bombomgyu
Ya ama

Taehyunkang_
Uzak dur benden
Senin yüzünden en yakın arkadaşımla kavga ettim istemiyorum seni
Görüldü

🐙🐙🐙

Derin bir nefes alarak kafamı yastığa gömdüm. Evet çocuk tatlıydı falan ama onun yüzünden en yakın arkadaşımla aram açılmıştı. Aslında tek arkadaşımla. Kai benim tek arkadaşımdı. Ve ona her şeyden daha çok değer veriyordum.

"Taehyun hadi bebeğim yemek hazır!" Annemin şen sesiyle gülümsemeden edemedim. Babamın aksine her zaman neşeleydi.

"Anne yemek istemiyorum ben bir şey" Annem muhtemelen cevabımı duyduktan sonra adımlarımı odama yaklaştırdı. Merdivenden çıkan adımlarını duyuyordum. İstemsizce gerilmiştim.

"Oğlum hasta mısın yoksa?"

"Hayır anne canım istemiyor sadece" Annem kapının eşiğinden yanıma geldi ve yatağın kenarına oturdu.

"Nedenmiş peki? Annene anlatabilirsin her zaman biliyorsun değil mi?" Annem dünyanın en ama en anlayışlı insanı olabilirdi. Bana göre o bir melekti. Babam her gün o somurtan yüzüyle gelir benim tüm moralimi tüm sevincimi alırdı. Ama annem tan tersine çok naif çok tatlı bir kadındı. Sorunu anlamış gibi sakince ve aşırı nazik bir şekilde gülümsedi ve sordu.

"Kai ile mi kavga ettiniz yoksa hm?" Başımı yastıktan kaldırdım ve sırtımı yatak başlığına yasladım.

"Evet" Kai neden böyle yapıyordu? Ne olursa olsun kiminle sevgili olsam, kiminle arkadaş olsam, benim için en önemli en sevdiğim o olacaktı. Ama bunu bilmesine rağmen böyle yapıyordu.

"Neden peki?"

"Bir çocuk benimle konuşmak istedi. Kai'de ona bağırdı durduk yere eve geldik falan filan bu çocuk instagramdan istek atmış o da kabul etme dedi. Bende neden dedim atıştık biraz. Sonra işte," Annem sözlerimin hepsi bitene kadar beni güzelce dinledi. 'Devam et' anlamında başını salladı. "Sonrasında işte bu çocuk yüzünden kavga etmiş olduk. Bende sinir oluyorum o çocuğa aramızı bozdu Kai'yle"

"Oğlum bence o çocuğun pek bir suçu yok gibi" İstemsizce çattım kaşlarımı.
"Kai hep böyle şeyler yapıyor zaten. Çocuk sadece seninle arkadaş olmak istemiş. Kai ile aranız düzelir zaten sıkma canını bebeğim" Annemin sözleri beni azıcık afallattı. Ne diyebelirdim ki? Haklıydı. Beomgyu'nun bir suçu yoktu. Ondan özür dilemeliydim.

Bolum atmis olmak icin yazdim. Bos bir bolum sorry o yuzden. Bana gore bu fic 15-20 bölüm olcak en fazla o yuzden aklınızda fikir varsa beklerim yani😋🤟