forgotten key

beş

Son dediğinden sonra aramızda uzun bir sessizlik olmuştu. Taehyung kafasını sallamış, telefonuna bakmaya başlamıştı, Ben de yapacak bir şey bulamamış, onu izlemeye başlamıştım.

"Yakışıklı olduğumu biliyorum ama ırzıma geçecek gibi bakmasan mı diyorum?"

Şaşkınlıkla kaşlarımı çattım sadece normal bir şekilde ona bakıyordum.

"Sana öyle bakmıyorum ve farkında mısın bilmiyorum ama şurada oturdun kırk yıldır telefona bakıyorsun. Yapacak bir şey bulamadığım için sana bakıyordum."

Kafasını geçiştirir gibi salladığında oturduğum yerden kalktım ve yatakların olduğu odaya gittim.

Tekli yatağın üstünde gördüğüm pijamayı alıp tekrar onun yanına gidip giyip giyemeyeceğimi sordum ve 'giyebilirsin' demesinin ardından üzerimi değiştirdim.

Cam kenarındaki yatağa uzanıp tavanı izlerken içeri girdi. Oturur hale geldiğimde gözlerini üzerimde gezdirmeye başladı.

"Uyu." Gözlerimi kırpıştırdım. Onun yanında uyuyacak kadar ona güvenmiyordum.

"Sana hala bir şey yapacağımı düşünmüyorsundur umarım. Seni öldürecek o kadar vaktim vardı ki. Niye şimdi burada öldüreyim?"

Haklıydı, beni öldürecek çok zamanı olmuştu. Ayrıca bir yola da çıkmıştık. Yarın çok zor bir gün olacakmış gibi geliyordu, uykumu almam lazımdı.

Kafamı salladım, o da kafasını salladı ve yanımdaki yatağa yattı. Ben de uzanır hale geçtiğimde gözlerimiz birleşti.

Öbür tarafa doğru döndüğümde konuşmaya başladı.

"Bana dön," omzumun üzerinden ona döndüğümde devam etti. "hiçbir insana ya da güvenmediğin bir insana arkanı dönmemelisin." Haklıydı, hiçbir insana arkamı dönmemeliydim. Zaten her şey arkamı dönüp, çoğu şeyi sorgulamamamdan olmuştu.

Yatağın içine girip örtüyü üzerime çektim. Ben bunları yaparken Taehyung beni izliyordu.

"Niye beni izliyorsun?" Omuzlarını silkti ve gözlerini kapattı. Ben de onun ardından gözlerimi kapattım ve uykuya daldım.

...

Nefes nefese ayağa kalktığımda yanımda şaşkın bir şekilde bana bakan Taehyung ile göz göze geldim.

Kabus görmüştüm. Uzun zamandır kabusu bırak rüya bile görmüyordum ama bu son olanlar beni nasıl etkilediyse uzun zamandır uykularıma uğramayan şeyler görmüştüm.

"Jane?" Saçımı kulağımın arkasına atarak konuştuğunda yorganı sıktım. Susamıştım ve sanki o da beni anlamış gibi içeriye gidip su getirmişti.

Elinden suyu alıp içip bitirdiğimde elimden alıp komodine koydu.

"Teşekkür ederim." Kafasını salladı ama yanımdan ayrılmadı, belki de bir şeyler anlatmamı bekliyordu.

"Beni uykumdan ettin."

"Özür dilerim, bilerek yapmadım. Uyandırmak istememiştim."

"Özür dilemeni söylemedim. Sadece seni bu kadar etkileyen kabusun ne olduğunu merak ediyorum."

"Niye merak ediyorsun ki? Özür diledim işte. Daha uyumam zaten dolayısıyla kabus da görmem. Sen uyumaya devam edebilirsin. Hatta ben salona geçeyim."

Ayağa kalktığım an bileğimi tuttu ve hızla beni geri yatağa soktu.

"İnatçısın Jane. Bana ne gördüğünü anlatmadan hiçbir yere gitmiyorsun. Anlattıktan sonra da gitmiyorsun ve geri uyuyorsun."