De verloren ziel van het meer.

Tijd voor wat plezier.

Ik werd wakker met een zoete smaak in mijn mond. Waarschijnlijk was het van alle zoetigheid die ik gisterenavond had gegeten. Het was 9 uur. We hadden geen broodjes meegenomen dus moest ik naar de bakker gaan in het dorp. Het was 5 minuutjes met de auto. Maar het was mooi weer en maar een kwartiertje fietsen. Ellie sliep nog en de jongens waarschijnlijk ook dus maakte ik me zo stil mogelijk klaar en liep naar de schuur. Het was geweldig op de fiets, het zou een mooie dag worden. De stad was nog rustig en ik was snel aan de beurt bij de bakker. Plots dacht ik eraan dat ik de ontbijtspullen was vergeten dus moest ik ook nog snel even naar de winkel. Gepakt en gezakt ging ik terug naar ons huisje. Ik dekte de tafel en schreeuwde dat iedereen nu naar beneden moest komen. Als we nog iets wouden doen was dat een goed idee aangezien het al 10 uur was. We liepen naar de schuur en namen onze spullen. 'Hoe werkt die trampoline eigenlijk Melanie?' vroeg Tom. 'Je moet hem uit de doos halen en dan oppompen.' antwoorde ik. 'Waar ik de pomp?' vroeg hij. 'Achter je. Ik help wel even.' zei ik. De doos was best wel zwaar om naar buiten te dragen maar met onze vrienden zou het snel gedaan zijn en konden we plezier gaan maken. Onze trampoline wou niet opblazen. Het lag niet aan de pomp want onze strandballen gingen wel. Ik liep naar binnen om naar mijn ouders te bellen. De telefoon deed heel raar dus probeerde ik nog een keer. Niets. Wat was aan de hand met dat ding. Als je het niet nodig hebt werkt het en als je het nodig hebt is het kapot. Met mijn gsm kon ik ook niet bellen want hier was geen bereik. Ondertussen had Liam al gevonden wat er mis was. Er zat een gat in. Wat een geweldig ding. 'Ik zal eventjes naar de stad gaan met de trampoline om het in te wisselen. Het is niet zo ver van hier.' stelde ik voor. 'Oké is goed. Ik zal even meegaan om te helpen dragen.' zei Liam. 'Dank je dat is lief.' zei ik. We vertrokken naar de winkel. Het waren zeer vriendelijke mensen en ze gaven ons een nieuwe. In alle trampolines zat er een gat, het was een fout. We bedankten de mensen en reden terug. Maar eerst belde ik naar mijn ouders om te zeggen wat er was gebeurd. Terug in het huisje liep naar binnen en probeerde of de telefoon ging. Nog altijd niets. Dat was raar. Nu maakte het toch niet meer uit. Ik liep naar buiten en had plezier met mijn vrienden. Als middageten maakte Ellie pannenkoeken, dat was haar specialiteit. Het was niet zo slim om nu het water in te gaan met de brandende zon. We deden andere kleren aan en gingen wandelen in het bos. Daar was schaduw en het was koeler. Tom en Liam vertelden een verhaal van toen ze eens op kamp waren geweest en toen ze waren verdwaald in het bos. Hilarisch om te horen. Een paar uur later waren we terug en deden onze zwemkleding terug aan. Het water was geweldig na onze wandeling. Doodmoe gingen we slapen.

otocols�}_�