PT { 3 }

287 49 3
                                    

(Zawgyi)

ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားလြန္းတဲ့ ဒီအနက္ေရာင္စံအိမ္ႀကီးမွာ
မေကာင္းတဲ့အေငြ႕အသက္ကို ခံစားရေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္
သေဘာက်ေနမိတယ္ ေပ်ာ္သလိုျဖစ္လာၿပီး တစ္ခ်ိန္တည္း
မွာဘဲ ဝမ္းနည္းစိတ္ကႀကီးစိုးလာတယ္

"လာေလ"

"မသြားဘူး"

"မင္းဘဲဒီပုံျပင္ေတြစိတ္ဝင္စားတယ္ဆို သြားမယ္ေလ"

"ငါကပုံျပင္ဘဲစိတ္ဝင္စားတာ လက္ေတြ႕ေတာ့ေၾကာက္တယ္ကြ"

"ဟယ္ခ်န္းရာ မင္းျမင္ခ်င္တဲ့ ဟယ္ရီယာနာေတာ့မရွိေလာက္ဘူးထင္တယ္"

"ငါ  ငါလည္းမျမင္ခ်င္ပါဘူး"

"ဟာ ဒါက စုန္းတိုင္းျပည္လား မိစၦာတိုင္းျပည္လားဘဲ"

"ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ မေကာင္းဘူး"

"သြားမယ္ "

"တာရိုနဲ႔ ႐ြမ္ကြၽင့္ မင္းတို႔ဘဲသြားၾက ငါကေနခဲ့မွာ"

"ေနခဲ့"

ေျပာေတာင္မဆုံးေသး အနက္ေရာင္မီးခိုးေငြ႕ေတြ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီဝင္ေရာက္လာရင္း အေမွာင္အတိက်သြားတဲ့မ်က္
ဝန္းတစ္စုံ ျပန္ဖြင့္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ၿခံတ
ခါးေရွ႕ကိုေရာက္နွင့္ေနၿပီ

"Magic"

"မင္းေမႀကီးေတာ္ကို magic ေၾကာက္စရာႀကီးကြ"

"ထူးဆန္းတယ္ကြ မင္းျမင္ဖူးလို႔လား"

"မျမင္ဘူးလည္းအခုျမင္ဖူးၿပီလား ေသးေတာင္ထြက္ခ်င္
လာၿပီ ဟ"

"မေပါက္ခ်ပါနဲ႔ကြာ စံအိမ္ေရွ႕မွာေသးေပါက္လို႔အျပစ္ရေန
ပါဦးမယ္"

ကြၽန္ေတာ္တို႔ၿခံေရွ႕မွာစကားရပ္ေျပာေနရင္း လူတစ္ေယာက္ထြက္လာခဲ့တယ္ သူ႔ေဘးမွာေတာ့ မိန္းကေလးတစ္ဦးပါ
လာတယ္ လက္ထဲမွာေတာ့ရတနာတစ္ခ်ိဳ႕ပါ ပါလာေသး
တယ္ လုံးဝၿငိမ္ေနၿပီး တစ္နည္းေျပာရရင္ စိတ္ညိဳ႕ခံထားရသလိုပုံစံမ်ိဳး

"မိန္းကေလး မင္းလာရာလမ္းကိုျပန္နိုင္ပါၿပီ"

မိန္းကေလးက ၿခံတခါးပြင့္တာနဲ႔ အေရွ႕ကိုတည့္မတ္စြာဘဲ
ေလ်ွာက္သြားတယ္ သူတို႔ေျပာတဲ့ရတနာေတြက ဒီကရလာ
တယ္ဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာသြားပါၿပီ ကြၽန္ေတာ္တမ္းတမိတာကေတာ့ ေက်ာျပင္ငယ္

Love Is Yours [S1]Where stories live. Discover now