PT { 9 }

268 46 4
                                    

(Zawgyi)

မနက္ထဲကအလုပ္ရွိလို႔ဆိုၿပီး ထြက္သြားတဲ့ ဂ်ယ္မင္းကအခုထိ
ျပန္ေရာက္မလာေသး ေနဝင္ခ်ိန္ေတာင္မျမင္ရတဲ့ ညိဳ႕မွိုင္းေနတဲ့
ဒီေနရာေလးမွာ ဘယ္အခ်ိန္ေသခ်ာမသိေပမဲ့  မီးေလးေတြလမ္းတစ္ေလ်ွာက္လင္းေနတာျမင္ရရင္ ညမိုးခ်ဳပ္ၿပီမွန္းသိတာေတာ့သိ
ေနပါတယ္ေလ

"႐ြမ္ကြၽင့္"

"႐ြမ္ကြၽင့္"

"ဘာလဲကြာ ေမ်ွာ္တာေတာင္ေကာင္းေကာင္းမေမ်ွာ္ရဘူး"

"ေတာ္ကြာ မင္းလည္းေလ ေရာဂါဘဲ"

"အီဟယ္ခ်န္း အျဖစ္မရွိဘဲနဲ႔ ဝင္မေျပာစမ္းပါနဲ႔"

"မင္းလူႀကီးသြားတာ ငါ့လူကိုပါေခၚသြားတယ္ကြ"

"ေဆာင္းခ်န္းပါသြားလို႔လား တာရို"

"ဒါေပါ့ သူတို႔မိစၦာ ေတြသြားတာမ်ား လူကိုေခၚသြားစရာလား"

"မင္းလူက မိစၦာနယ္ပယ္မွာေနလာတာေလ"

"ဟုတ္သားဘဲ ဟီးဟီး"

"ဂ်ယ္မင္းနီေရ ငါ့ရဲ႕ဂ်ယ္မင္းေလး"

"ေမာတယ္ေမာတယ္ ငါေမာတယ္ မင္းကိုေလစိတ္ေရာဂါကုေဆး
ရုံကိုသာပို႔လိုက္ခ်င္တယ္"

"ဟယ္ခ်န္း ဒီေနရာမွာအဲ့လိုေဆးရုံရွိတယ္လား"

"ေအး ေအး ရွိတယ္"

"ေအးအဲ့တာဆို အေတာ္ဘဲ ဟယ္ခ်န္း မင္းေျပာေတာ့ မင္းဝက္ရူး
ျပန္ခ်င္ေနတယ္လို႔ သြားျပပါလား"

"ဘာ တာရို တကယ္လား"

"ေအးကြာ ငါညက ေဆာင္းခ်န္းနဲ႔ေတြ႕ၿပီးျပန္လာေတာ့သူေျပာ
တာေလ"

"ၾကည့္ရတာ ဟယ္ခ်န္းတစ္ေယာက္ မစြံေတာ့လို႔ ျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔တူ
တယ္"

"ဒီေကာင္ေတြ!!! "

ဟယ္ခ်န္းတစ္ေယာက္ ဒီေနရာမွာလည္း အသံကစူးစူးရွရွပင္ ေဘးက တျခား လူမဟုတ္တဲ့သူေတြေတာင္ လန္႔ျဖန္႔ၾကကုန္သည္
ေဘးနားကကြၽန္ေတာ္တို႔ကေတာ့နားထဲကို စူးၿပီးပူထြက္သြားတာ
ဘဲ အားရိုး သနားလိုက္တာငါ့နားေလး

"ေသမွာမို႔လို႔ ေသေအာင္ေအာ္သတ္ေနတာလား"

"မင္းတို႔ေကာင္ေတြကြာ ငါက႐ြဲ႕ေနတာႀကီးကို"

Love Is Yours [S1]Where stories live. Discover now