Bir Eylül Sabahı

2- Zaman Geliyor

*********
Eve vardığımda annem valizleri hazırlamaya başlamıştı bile. O an aklıma babam geldi. Babamı çok küçükken lanet olası bi trafik kazasında kaybetmiştim. Sol gözümden bi damla yaş aktı. Annem bana seslendiğinde göz yaşımı silip gülümseyerek yanına gittim. Onu üzmemek için elimden gelen her şeyi yapmaya hazırdım. Annem "Arya sen mi geldin" diye bana seslendi ben ise "yok ön kapının anahtarına sahip olan hırsız" diye yanıt vererek gülmeye başladım. Gülmeme karşılık annem de güldü. Olaydan habersizmiş gibisine bu valizler ne diye sordum. "Yarın Balıkesir'e gidiyoruz" ama diye sözünü kestim fakat konuşmama izin bile vermedi "itiraz yok biliyorum biraz erken oldu ama lütfen bu yıl böyle olsun." Sevinmiştim aslında. Sonuçta Ediz'i daha erken görebilir ona sarılabilirdim. Peki dedim. Odama koşturarak gittim. Hemen dolabımın üzerinde bekleyen mavi renkli valizimi aldım içini açtım dolabımdan 3-5 şort birkaç tişört ve eşofman koydum geceleri Balıkesir serin oluyor. Kulaklığım kişisel malzemelerim iç çamaşırlarım derken valizimi kapatarak banyoya doğru ilerledim. Diş fırçamı ve diş macunumu da valizime koydum yanıma bir çanta aldım bir çanta da valizime yerleştirdim. Saç bakım spreyimi de komidinin üzerinden kremlerimde dahil olarak aldım ve valizime attıktan sonra valizimin fermuarlarını çektim. Annemin yanına gittim ve bu gün neler olduğunu ayrıca Elif ile barıştığımı anlattım. Annem gülümseyerek "Bu küslük anlamsızdı zaten." Dedi. Gülümsedim "Tabi" dedim.
Valizimi hazırladığımı söyledim. Ve Ediz'i aramak için odama gittim. Fakat süpriz olmasını istediğim için aramaktan vazgeçtim. Annem pizza söyledi. Oturduk beraber yedik. Akşam yola çıkmamız gerektiğini söyledi.

Bir iki saat geçti. Annem bağırdı "hazırsan çıkalım." Tamam dedim. Ayakkabılarımı giydim ve aşağıya indik. Arabayla gitmiyorduk otobüs terminaline kadar yürüdük ellerimizdeki valizlerle. Biraz bekledikten sonra otobüsümüz gelmişti. Otobüse bindik. Zaman daha çabuk geçsin diye uykuya daldım. Zaman yaklaşıyordu...