🇼‌🇦‌🇷- 전쟁 🀄 JJK ( Short Story ) ✔️

🧧 හත්වන යුධය ..

සිව් මසකින් පසු ...

" මා හටත් යායුතුයි අයියණ්ඩි... කිමද මා මෙතරම් රක්ෂා කරනුයේ.. ? "
අතැති කඩුකොපුව දෑගිලි වලට තද කොට ගන්නා අතරේ ඇය ඇසුවා..

" ඔබ නැහැ යනුයේ.. එක් වරක් යුද්ධය කනපිට පෙරලුවා අමතකද... ඇයි ඔබට නොහැකි වූයේ මාහට එය පැවසීමට... ? "
යුධ ඇදුමින් සැරසී සිටි ඔහු කෝපයෙන් දෙබැමි ඇකිලුවේ එසේ අසමින්...

" ඔබ... හහ්.. කී වරක් නම් මා පැවසුවාද අයියණ්ඩි ... ? විශ්වාසයේ රැදෙව්වේ නැහැ ඔබ මා.. ඔහු දූෂක පුරුෂයෙක් වග ඔබ කිසිදා විශ්වාස කලේ නැහැ.. වේදනායි මට මා ගැනම ඔබ වැන්නෙක් නිසා.. "

" සොන්දොක් ... මා දැන් ඔබව විශ්වාස කරනවා නොවෙද... මාහට අවැසි නොවෙයි ඔබගේ ජීවිතයත් අහිමි කර ගැන්මට.. රැදෙන්න කුටියෙහි...
එකදු පියවරක් හෝ යුධ පිටිය වෙත තැබීමට ඔබට අවසර නැහැ... "

" එහෙත් අයියණ්ඩි .. මා යා යුතුයි ... "
ඇය එක් අඩියක් තදින් පොලවේ ගසමින් කෑගැසුවද ඔහු නෑ තැකුවේ...

" මමයි අධිරජුන් ... ඔබට නොහැකියි අණ පසෙකලීමට මාගේ... "
වේගයෙන් කුටියෙන් පිටවූ ඔහු දෙස බලා ඇය සුසුමක් හෙලුවා..

" නැවතත් ... ඒ දිනය වගේමයි.. කරුනාකර මෙයින් යුධ අවසන් කරන්න ... "
ජනෙල් කවුලුවට බර වී ඇය නෙත් යොමු කලේ මුළු මාළිග භූමියම එක් යුධ පිටියක් වී ඇති අයුරු...

නැවතත් ජින්සේ හා සම්මෙක් සටන ඇරඹුනා.. අවසන් වරට අවසාන යුධය ...
එක් රාජ්‍යයක යටත්වීම මෙහි ප්‍රතිඵලය වේවි....

" ඔහු මෙහි කොහේ හෝ ඇති... කෙසේද මා යුධ පිටියට නොගොස් ඔහුව හමුවන්නේ.. ? "
ජනෙල් කවුලුවේ හස්තයක් තබාගන ඇය සුසුම් පිට කලේ මෙතෙක් දිනක් එකතු විනාඩියක් වත් සිතෙන් ඉවත් කල නොහැකි වූ ඒ රූපය යුධ වදින සෙබලුන් අතරෙහි පැහැදිලිව දැක ගත නොහැකි වීම නිසා..

" ඔහු දැනටමත් ... නැහැ.. එසේ නොවේ.. ඔහු ආරක්ශිත වේවි... ඔහු දක්ෂයි... "

ඇය තනිව මුමුණන අතරේ සීතල කඩුතුඩක් ඇයගේ පිටුපසින් එක් උරහිසක් මත රැදුනේ නෙත් කොනින් තම උරහිස මත රැදි කඩු තුඩ දෙස බලා තම ඉනපළදනාවෙහි රදවා ඇති කුඩා කිණිස්ස ඇය අතැගිලි වලට තද කොට ගනිද්දි...