♤KİBRİT♤

♤PATRON♤

BAŞLAMADAN ÖNCE YILDIZ TUŞUNA BAS...
.
.
.
.
.
.
.
.SATIR ARALARINA YORUM YAPMAYI
UNUTMAYIN...

Sadece yorum ve oy vererek,emeğimin karşılığını verebilirsiniz🔮

《Unuttum dersin çevrendekilere; ama unutmadığını bir tek sen bilirsin. Aşk öyle bir şey işte, gitse bile unutamıyorsun yine.》

KİBRİTİN ANLATIMI...

Arabamı durdurup indiğimde Lara da inmişti,
Lara harabe evlere ve bize bakan çocuklar ile kadınlara bakarken,ben çoktan evin önüne gelmiş kapıyı çalmıştım,
Lara hemen yanıma gelip durmuştu,
Kapı açıldığında dünün aksine üstünde beyaz gömlek,siyah pantolon ve ceket olan babamı gördüğümde şaşırsamda belli etmemiştim.

"Hazırsan gidelim-"
"Bende geliyorum" arkamızdan gelen sesle bakışlarımı oraya çevirmiştim,
Dün kapıda karşılaştığım adamdı,
Yanımıza geldiğinde karşımda durup üstten üstten bakmaya başladı,Aramızda fazla boy mesafesi yoktu,başım burun hizasına geliyordu,
Bunun konumuzla ne ilgisi vardı?.
Ters ters ona bakarken babam konuştu,
"Kızım muratta gelse sorun olur mu?"
Bakışlarımı adamdan çekip babama baktım,
"Gerek yok,zaten buraya bir daha geri dönmeyeceksin"

"Sebep?" Konuşan adama baktım bu adam sinirlerimi geriyordu,
"Sen neden herşeye burnunu sokuyorsun?!" Bir adım geri gidip gülmeye başladı,
"O tamam sakin ol" Sözleri ile sinirle babama baktım,
"Arabaya bin"
Babam elindeki çantayla arabaya ilerleyip bindiğinde önüme dönüp murata yaklaştım,
"Bak ben o cici kızlara benzemem,bu adamdan uzak dur hatta unut yoksa ben unutturmasını bilirim"
Ceketimi hafifçe açtığımda belimdeki silahı görünce yüzündeki gülümseme silinmişti,
Arkamı dönüp arabama ilerlediğimde Lara da binmişti.

...

Hastaneye geldiğimizde babamı muayene ettirip doktoruyla konuşmuştum,
Hastalığı henüz fazla ilerlememişti,ama tedavi olup ameliyat olmazsa sonunun ölüm olacağını söylemişti,
Şimdi ise ona aldığım eve gelmiştik.

"Kızım" Arkamdan gelen ses ile elimdeki telefonu kapatıp babama baktım,
Yanıma gelip eve bakmaya başladı,
Benden çekindiğini biliyordum,aramızdaki mesafeyi her zaman korumam gerekiyordu,
"Kızım burası çok pahlıdır,benim evim iyidi
Boşu boşuna borcun altına girme geçinip gidiyordum orda bi anda çıkıp geldin yük oldum omzuna"
Gülümseyip kalçamı balkonun demirlerine yasladım.

"Merak etme kimse benim kadar yük olmaz"
Sözlerim ile Babam gözlerini kaçırıp derin bir nefes aldı,
"Kızım affet diyemem sana,baba de diyemem hakkım yok,biliyorum sana yaptıklarım affedilmez,ama izin ver önümdeki son bir kaç yılı seninle geçireyim"
Derin bir nefes alıp yere bakmaya başladım,
Yap yap sonra da affet,
En değer verdiğim iki adam yakmadı mı zaten canımı,bir ihaneti daha kaldıracak gücüm yoktu.

"Keşke affetsem seni keşke baba diyip sarılsam sana,ama olmuyor içimdeki o küçük çocuk var ya,her sana baktığımda bana yaptıklarınızı vuruyor yüzüme,
O yüzden sadece sağlığını düşün" Sözlerim ile ellerine bakmaya başladı.

Demirlerden ayrılıp içeri doğru ilerledim,
"Evi beğendin mi" dedim salona girerken,
Peşimden geldiğinde duraksayıp ona döndüm,
"Beğendim kızım" dediğinde hafifçe başımı salladım,
Lara yanımıza geldiğinde elindeki telefonu ve evin anahtarını alıp babama uzattım.

"Bu evin anahtarı,telefonda benim numaram var bir sorun olursa beni ara,
ulaşamazsan senayı ara,
Kapıda bir şöför var dışarı çıkmak istediğinde o seni getirip götürecek,
Her hafta hastaneye tedaviye gideceksin,
Ev temizliğini ve yemekleri yapması için birini tuttum bir kaç saate burda olur,kimseyle fazla labali olma,benden başkasının sözüne itimat etme"
Elimdeki telefonu ve anahtarı alıp başını salladı.