CHAPTER 13: I'LL RIDE MY BIKE UP TO THE ROAD

53 2 0
                                    

Asthasia's P.O.V:

Alam kong mamayang hapon pa ang paguwi ni kuya, pero nagising ako ng maaga dahil sa excitement, Sabi ni Mom mga 4:00 pm pa daw ang lapag ng eroplano, tumawag din sa akin si Simon kagabi, telling me that we will gonna have a date on Oct. 21, I didn't know kung bakit niya ko biglang inaya, but since I'm free why not diba? (even though I'm not free naman that day I still can do something, only for him). Naligo na muna ako at tsaka nagbihis, nakabihis nako pangalis kasi gusting gusto ko nang makita si Kuya, buti talaga di siya natuluyan sa airplane crash na nangyari noon.

/FLASHBACK/ 2 YEARS AGO

Martha P.O.V (Asthasia's mom)

Nung malaman ko na yung eroplano palang nagcrash sa US eh yung eroplanong sinasakyan ni Xyan, agad akong naghanap ng flight, and since gabi na medyo mahirap kumuha ng ticket, Sinabihan ko nalang yung airport if I can rent a Private plane, wala na kong pake kung magkano magagastos ko, for Xyan and Asthasia kaya kong bitawan lahat, wag lang silang mapahamak dalawa. Pumayag naman ang Airport kaya naman tinawagan ko kaagad si Asthasia

/ON CALL/

"Hello mom?" she said

"Hello baby? I know it's hard for you, but I need to go to the U.S, Xyan is in critical condition right now, tumawag sakin yung rescue team, they found my number on his phone, Please take care of yourself, do you understand?" I said while sobbing

"Please take care of yourself too mom, please tell kuya I'm waiting for him" sabi niya sakin, but I know she's crying

"of course... I'll tell that, Goodbye baby" I said

"Goodbye mom" Her and then I ended the call.

/END CALL/

Agad akong nagempake ng mga damit ko madaling sumakay sa kotse ko, since gabi na nga laking pasalamat ko hindi masyadong traffic. Once I got in there, sinabihan ko yung nagbabantay about sa private plane nasasakyan ko, agad nila ako dinala doon. Walang-ano-ano ay pumasok na ako agad at pinaandar I know na bukas pako makakarating don, because 16 hours daw ang byahe, but still sana mabawasan pa yun.

It was morning na sa pilipinas, but here gabi na, bumaba na ako agad at kumuha ng taxi papunta sa Hospital na sinabi nung mga nag rescue. Pagdating ko doon ay maraming lamas masok, dumeretso na agad ako sa nurse malapit sakin at tinanong kung saan ang room ni Xyan

"Excuse me? Can I know if there is a patient named Xyan Rune Felosmo?" Sabi ko

"Let me see it first here in the lists" Sabi nung nurse at tsaka binuklat ang parang notebook na hawak niya

"Yes, He's one of the victims in the crash right?" tanong nito

"Yes" Sabi ko "Do you know where his room is" dagdag ko

"He's on room 304, on the 6th floor, bed 3" Sabi niya habang nakatingin sa listahan

"Ok, Thank you" Sabi ko at nag elevator na.

Nagikot ako ng tingin para hanapin yung room 304, nakita ko ito at pumasok doon, may mga numbers per bed naman kaya nakita ko agad siya, lumapit ako sa kanya at meroon siyang sugat sa pisngi niya, may lumapit sa aking doctor

"Excuse me, are you his guardian?" tanong nito

"Yes I am" Sagot ko naman

"He's now perfectly fine, he just lost a lot of blood but we managed to find his blood type and we already transferred to him, but don't worry, soon he'll wake up" Sabi nito

All we knowWhere stories live. Discover now