Just to hide the truth |𝐋𝐞𝐯𝐢𝐭𝐬𝐤𝐲 𝐋𝐞𝐠𝐚𝐜𝐲 #1|

Chapter 9

I still haven't had a news about her past.

“A-ahmm, Gregor... K-kakain na. ” Alok ni Chant habang nakadungaw sa pinto. Kasalukuyan ko siyang pinapanood habang pinaglalaruan niya ang mga daliri.

She looks so cute. Nagtataka parin ako dahil hanggang ngayon ay nahihiya parin ito. Tila ba noong bago pa kami sa relasyon.

Ibinaba ko ang screen ng laptop, humakbang sa kinaroroonan nito habang nakangiti. It's been two weeks since she got discharged in the hospital. Regrets are still hunting me at the same time habang pinupuna ko yung pag kukulang ko sa kanya.
‘Pero may kulang parin.’

I can't give her the title as a mother. Kinuha ko yung titulo na para sa kanya. Ako yung may kasalanan kung bakit nawala ang baby namin.

Sa totoo lang, sinusulit ko nalang yung panahon na hindi niya naalala ang lahat. If she choose to leave be at that time... Hindi ko na alam ang gagawin niya.

I possessively wrapped my hands around her waist. I lean and place a kiss on her forehead. Hindi ko mapigilang mapangiti ng yakapin niya ako ng mahigpit.

Nanuot sa ilong ko ang mabangong amoy ng inahin ni Chant. Maybe nakalimutan niya kung sino siya at kung ano kami pero yung mga masasarap na potahe.

“A-anong gusto mong ulam?” tanong niya habang pinagsasandok ako ng kanin.

Ngumiti muna ako bago sumagot. “You.”

“A-ano? ” kitang-kita ko ang pamumula ng pisngi niya.

“I was asking, What about you? ” I chuckled. Mabilis din itong napaiwas ng tingin.

“K-kahit itong hotdog nalang. ” sagot niya. Hindi ko mapigilang mapangisi na tila ba may ibang meaning yung simabi niya. ‘Nababaliw kana Gregor. ’

“Then I'll take the tahong.” nakangisi paring sagot ko. Pinapanood ko lang si Chant habang pinagsasandok ako. Kahit pa nagmumukhang kamatis ang mukha nito.

Awkward silence filled us. Kahit pa paminsan-minsan ay inaasar ko ito at nakikita ko naman 'tong nahihiya.

The days past, and all I knew was... I am the happiest person. I just wished for one thing. If ever na bumalik yung alaala ni Chant... Soon. Sana ay gan'to parin kami.

“Ahh... Gregor, p-pwede ba tayong lumabas bukas?” tanong niya, habang kinankalikot ang kanyang daliri.

Ngumiti ako at hinalikan ko ito sa noo. “Of course hon.”

3:15 am

I woke up with the noise that coming from my phone. Binuksan ko iyon habang naka pikit ang isang mata.

I turned off the call after looking at the caller's ID. Ayokong munang unahin si Aganese. Gusto ko munang ng payapang umaga bukas. Yung ako lang at ang asawa kong si Chant.

Gusto kong maging makasarili para sa kanya. Atsaka ko  na rin sasabihin ang lahat nang katotohanan. At pangako 'yon.

Chantria

Tinupad ni Gregor ang pangako niya. Madaling araw pa lang ay tinulungan niya akong mag-impake dahil may nakaplano na daw siyang vacation namin sa sorsogon.

“Are you ready?” tanong niya ng makababa kami sa airport gamit ang private plane. Nakakatawa lang isipin na wala talaga akong natatandaan na may sinabi itong may sarili siyang private plane. Pero masaya ako at sa totoo nga ay parang mas gusto ko pa itong makilala.

Ngumiti ako at inilahad ang kamay ko upang tulungan niya ako sa pagbaba.

“This is manong isog. Or should we say manoy. Siya yung maghahatid sa atin papuntang isla.” pagpapakilala ni Gregor. Agad naman akong nagmano at bumati... Nakakatuwang may nakilala akong tao na kung saan ay magaan ang loob ko.

“Manoy... Asawa ko.” Saad ni Gregor. Ipinalupot ang kanyang braso sa bewang ko at hinalikan ang aking noo na halos ikahiya ko. Hindi parin ako sanay sa ganto, kahit sa bahay o sa harap ng tao. ‘Siguro ay di ako sanay na asawa ko si Gregor.’ but I'm still thankful.

Kitang kita ko ang lawak ng isla. Mapuno ngunit makikita mo ang ganda. Hindi ko mapigilang mamangha kahit pa nandito lang ako sa malaking terrace ng bahay bakasyunan.

“Come with me, hon. Our lunch are ready.” tawag ni Gregor kaya agad kong tumakbo sa baba at doon nakita kong nakahain ang iba't ibang masasarap na potahe sa malaking lamesa na malapit din sa isang malaking pool.

Nakanganga kong tinitignan ang mga niluto habang inaalalayan ako ni Gregor sa  pag-upo.

“Salamat.” Saad ko matapos akong Hainan sa aking plato.

“Welcome as always my love. ” he uttered softly before leaning. Leaving a slight kiss on my lips.

After our lunch, we went out.

“Run Hon... ” he was clearly enjoying habang tumatakbo ako papalayo. If ever naman na mahabol niya ako, dadalhin niya ako ss malalim na parte ng dagat.

“I got you! ” napasigaw ako ng hapitin niya ang bewang ko at ikutin ako pataas.

“Gregor stop! Di ako marunong lumangoy!” sigaw ko dito. Pilit kumakawala ngunit tumawa lang ito. I was lost in his sweet laugh when i found myself are soaking wet.

“Gregor... ” i pleaded... Now he was about to put me down. Aminado akong maliit akong tao kaya kahit na nakatayo parin ito at hanggang balikat ang tubig ay tiyak akong malulunod ako.

“What? ” he asked so innocent. I am pissed at him pero sa sitwasyon namin. Kung ako ang gaganti... Ako yung kawawa. ‘But, what if...’

I leaned closer to him. Looking at his pouty lips. I kissed him.

Yung halik na pinagsasaluhan namin ngayon ay mas lalong lumalim. Nakapalupot na ang mga braso ko sa kanya habang sabang namin tinutugon ang isat isa.

Ang akala ko nung una ay yung init lang ng araw ang nagbibigay saakin ng init ngayon pero mali ako... His kisses, tila ba mas nakakalasing ito kaysa mga alak na natikman ko. Mas mainit pa ang pinapadala sa katawan ko. At yung mga kamay niyang lumilibot na sa katawan ko. Parang hinahanap hanap ko.

“D*mn! Baby, you've just turned me on. ” he swear before trailing his lips on my lips.

Aminado ako, sa ginagawa namin ni Gregor... Masasabi kong ‘I want him now. ’ and I'll be begging for that.

“Please... ” hinihingal na giit ko.

“Please what? Hon? ” he whispered in my ears and i moaned in a sensation as he kiss my earlobe.

“Ha... ” tila napupuyos hiningang giit ko. “I-i want you, Gregor. ”