"Leyla! Balım niye uyanmıyorsun bak kahvaltı masada. İki saattir bağırıyorum ya!" Reyhan'ın bu sabah resmen beni çıldırtacak derecede korkunç çıkan sesiyle yorganımı başımdan çekip elleri belinde ters ters bana bakan kadına çevirdim bakışlarımı.
"Bana dokunmayın." Hemen sonra yorganı geri başıma çekmiş ve cenin pozisyonuyla küçülmüştüm yatakta.
Tam olarak rezildim rezil. Adamla elleşip bu doğru değil deyip gitmiştim resmen. Bizim adamlık kitabımıza sığar mı bu Leyla?!
İçimdeki o sesin bile aptallaştığını anladınız değil mi? Kendime 'Dünyanın En Salak İnsan Ödülü'nü vermek istiyordum. Tam bir hayal kırıklığıydım. Fakat bana da yazıktı. Gerçekten benim açımdan bakıldığında az da olsa haklıyım.
Bırakın öpüşmeyi daha önce sevgilim bile olmamışken, herhangi birinden etkilenmemişken dün gece o kadar çok şey yaşamak bana fazla gelmişti. Doğal olarak da korkmuştum.
Ama yine de kendimi bu yakınlaşmalar için erken olduğu konusunda haklı buluyordum. Biz hiç birlikte vakit geçirmemiştik mesela. Öyle olmuyor muydu sonuçta? Birlikte dışarı çıkmak, bir çay kahve içmek. Yok siz direkt muhallebiciye gidin ne dersin Leyla?
Olabilir. Muhallebiye de okeyim.
Yatağın yanında hissettiğim çöküntüyle Reyhan'ın oturduğunu anladım fakat kafamı kaldırmadan aynı şekilde kaldım.
Reyhan böyle kalmama izin vermeyene kadar tabii. Yorganı bir anda çekip tam gözlerimin içine bakmaya başlayınca rahatsız olup gözlerimi kapatmıştım.
"Anlatmayacak mısın n'olduğunu? Hayır uykunda ne yaşadın anlamadım ki?" Keşke uykumda olsaydı be Reyhan. Anlamadım? Yok yok.
Ne olursa olsun dün gece hissettiklerim çok mükemmeldi. Fazla mükemmel. Lafımı geri alıyorum.
"Leyla. Niye anlatmıyorsun? Tamam belki 1 haftadır tanışıyoruz ama buna rağmen biz çok yakınlaştık. Yoksa sadece ben mi böyle düşünüyorum?" Alıngan sesiyle beraber gözlerimi açmış ve ona dönmüştüm.
Hemen itiraz ettim.
"Hayır tabii ki. Sadece..." Biraz durduktan sonra neden Reyhan'a anlatamayacağımı düşündüm. Neden anlatmıyordum ki? Reyham gerçekten çok iyi bir sırdaştı ve eminim bunu da saklayabilirdi.
"Biz dün gece Karanla öpüştük." Bir anda söylediğim cümle öylece donakalmasına sebep oldu. Kaşları da havaya kalkmıştı öğrendiği şeyle. Bu hâlde çok komik de görünse şu an gülemiyordum. Öylece donmuş bir şekilde bana bakıyordu.
"Reyhan! Kendine gel baştan başlayacağım tamam mı?"
Reyhanla içeri geçmiş ve baştan sona her şeyi anlatmıştım. Kamyonla geldiğim geceden başlamıştım hem de. Reyhan son söylediklerimle şaşkınlıktan bir süre konuşamadı.
Öylece ona bakarken dudaklarımı birbirine bastırdım ve elimle omuzunu sıvazlayıp anlayışlı bir bakışla kafamı salladım.
"Şu an çok şey yüklendi beynine anlıyorum. Ama böyle şeylerin şokunu yatakta uyurken atlatırsın. Ben öyle yapıyorum." Sonda omuzumu silkerken şoktan çıkıp dudaklarını aşağı doğru bükerek konuştu.
"Fatih izin vermez öyle şoku falan atlatayım yatakta." Yüzümü buruşturup 'yaa' diye bir çığlık atıp kulaklarımı kapattım.
"Sizin cinsel hayatınızı duymak zorunda mıyım ben?!" Ellerini beline atıp sinirle bana baktı.
"Niye ben az önce gece gece Karanla kuytu köşelerde nasıl öpüştüğünüzü dinledim ama."
Gözlerimi kaçırıp arkama yaslandım ve ayaklarımı bağdaş yaptım koltuğun üstünde.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Pandemi Hikayesi
ChickLitGöğsüm aldığım bir diğer nefesle yükseldi ve zaten yapışık olan göğsüne çarptı. "Leyla." İsmimi söylemek için söylediğini fark etmeme rağmen "Efendim?" dedim kısık bir sesle. Bakışları tekrardan gözlerimde sabit durduğunda ben de sadece gözlerine o...
