රෝස පාට මල් වලින් වැහුනු බෝගන්විලා මල් පදුර යට සුපුරුදු විදියට අවුවට පාට මැකෙමින් තිබුනු බංකුව තිබුනා.. හමන් යන හුලගට මල් එකින් දෙක වැටෙද්දි ජිමින් බැක්පැක් එකේ පටිය තදින් අල්ලගෙන නහයට වැටිගෙන එන කන්නාඩිය ආයෙත් ඇස් වල රදෝගත්තා...
ජිමින් හැමදාම වගේ අදත් ස්කූල් ගිහින් එන ගමන් නැවතුනේ "Café Crush" coffee shop එක ගාවින්.. ජිමින්ට පෙනුනා ජිමින්ගේ ක්රශ් එක ශොප් එක ඇතුලේ ඉන්න හැටි...
ජිමින් පාසලේ අවසන් වසරේ සිසුවෙක්... CAST විභාගෙට තව මාස තුනක් විතරයි තිබුනේ.. ජිමින් දැන් මාස දෙකක් තිස්සේ හැමදාම වගේ හවසට Café Crush එක ගාවට වෙලා ඈත ඉදන් මෝඩ විදියට එයාගේ ක්රශ් එක දිහා බලන් ඉන්නවා.. ජිමින් එයාගේ ක්රශ් එකව ඉස්සෙල්ලම දැක්කේ හදස්සියකට කැෆේ එකට ගොඩ වුන වෙලාවක...
ඒක පලමු දැක්මෙන් ඇති වුනු ආදරයක්...
ජිමින් හිතාගෙන ඉන්නේ එහෙම... එයා දැන් නවත්තගන්න බැරි තරම් එයාගේ ක්රශ් එකට ආදරේ කරන්න අරන්...
'අද නම් කොහොමහරි ඇතුලට යනවා..' ජිමින් ලොකු හුස්මක් අරන් පාරට අඩියක් තිබ්බා...
"යාාාාා... මෝඩ ලමයා.. උඩ බලන්ද යන්නේ.. හරියට පාර බලන් යනවා.." ජිමින් දැක්කේ එයා දිහාට වේගෙන් එන බයිසිකලයක්... ජිමින් ඉන්න තැනම ගල් වෙද්දි බයිසිකලේ ආපු වයසක මනුස්සයා ජිමින්ව බේරන්න ගිහින් නොවැටී බේරුනා..
"සමාවෙන්න.. සමාවෙන්න.." දෙතුන් පාරක් ජිමින් සමාව ඉල්ලද්දි වයසක මනුස්සයා යන්න ගියත් ජිමින් බැලුවේ එයා ඉස්සරහා තියෙන කොෆි ශොප් එක දිහා... ඇතුලේ හිටිය ගොඩක් අය ජිමින් දිහා බලන් හිටියා.. අනිවාර්යයෙන්ම මෙතන වුනු දේ හැමෝම දකින්න ඇති!!!
ඒ වගේම ජිමින්ට දිවුරන්න වුනත් පුලුවන් වුනා එයාගේ ක්රශ් එකත් එයා දිහා බලන් හිටියා කියලා...
"ආාාහ්.. මොන ලැජ්ජාවක්ද??" ජිමින් එයාගේ ක්රශ් එක දිහා ආයේ පාරක් බලලා ගෙදර තියෙන පැත්තට දිව්වේ කැෆේ එක ඇතුලට යනවා කියලා ගත්තු තීරනේ අමතක කරලා දාලා...