Ozan'dan
Esra'nın dudaklarıma yapışmasıyla şok olmuştum.Ama tabi mutlu da olmuştum. Esra kendini çekmeye çalıştığında izin vermedim.O da itiraz etmedi.Bir süre sonra ayrıldık.
Ozan:Şu an dünyanın en mutlu adamı olabilirim.Seni çok seviyorum Esram
Esra:Bende seni çok seviyorum.
Tekrar öpmeye başladım.Ayrıldığımızda yüzünde mutlu ama yorgun bir ifade vardı.Canım sevgilim,kim bilir nasıl yorulmuştu işte.
Ozan: Esram uyuyalım mı?Yorgun gözüküyorsun.
Esra:Sen burada mı kalacaksın?
Ozan:İstemiyor musun yoksa?
Esra:Yok,öyle demek istemedim.İstiyorum tabi ki.
Ozan:Artık seni,sizi hiç bırakmayacağım.
Sonra ona sıkıca sarıldım.Daha sonra da kucağıma aldım.Ufak bir çığlık attı.
Esra:Ozan ne yapıyorsun?Belin ağrıyacak,ben giderim.
Ozan:Ağrımaz belim,merak etme sen.
Yanaşıp dudağıma bir öpücük kondurdu.Şu an 100 kilo taşıyıp koşarak Türkiye'ye bile gidebilirim.
Odasına geldiğimizde onu yere bıraktım.O da dolabına yanına gitti elinde bir pijamayla geri geldi.Bu Esra'nın biz evlendiğimiz de bana aldığı pijamaydı.
Ozan:Esra ben bunu kaybettiğimi sanıyordum.
Esra:Benim eşyalarımın arasına karışmıştı sonra bende vermeyi unutmuşum ama bak yıllar sonra yine lazım oldu.
Ozan:Çok üzülmüştüm kaybettim diye,bulduğuma çok sevindim.
Esra:Bir pijama işte Ozan,niye bu kadar üzüldün?
Ozan:Evet,senin için bir pijama ama benim için senin aldığın her şey çok değerli.
Esra:Yaa
Bir süre süzdü beni.Gözleri yine eskisi gibi bakıyordu bana.Üzgün,hayal kırıklığına uğramış değilde aşık,sevgi dolu.Her ne kadar beni affetmiş olsa da ben hala ona bunları yaşattığım için çok büyük bir pişmanlık duyuyordum.
Ozan: Esra,biliyorum yaptıklarımı bir özürle telafi edemem,ama ben yine de çok özür dilerim.
Esra:Evet Belki hemen unutamam yaşadıklarımı ama üzme artık kendini suçlu da hissetme.
Sıkıca sarıldım,bir süre sonra ayrıldık ve pijamalarımızı giyindik.Sonra yatağa geçtik.Esra'yı göğsüme çektim.O kadar güzel kokuyordu ki.Bu kokuyu çok özlemiştim.
Esra:Ozan,biliyor musun ben bu sabah seni hemen affetmeyeceğimi söylüyordum,şimdi birlikte uyuyoruz.Ne yapıyorsun sen bana?Ne yapıyorsun da ben sana karşı koyamıyorum?
Ozan:O da benim sırrım.
Doğruldu,yüzüme bakmaya başladı.
Esra:Demek sırrınız Ozan bey,peki benimle de mi paylaşamazsınız?
Ozan:Dedim ya sır.
O kadar güzel bakıyordu ki,etkilenmemek elde değildi.
Ozan:Eğer hamile olmasaydın şu an uyumuyor olurduk biliyorsun değil mi?
Gözlerini iyice açarak bana baktı.
Esra:Ozan çok ayıp ya çoçuğun yanında.(ellerini karnına koyarak)Sen kulaklarını kapat annecim.
Ozan:Bizi duyabiliyor mu?
Esra:Tabi ki duyuyor Ozan.
Esra'nın dediğiyle çok şaşırmıştım.Bundan sonra söylediğim her şeye dikkat etmeliydim.Ve acilen bu konuda araştırma yapmaya başlamam gerekliydi.
Ozan:(ellerini Esra'nın karnına koyarak)Özür dilerim babacım,ben artık daha dikkatli olucam ama olmasam sen kulaklarını kapat tamam mı?
Esra kocaman gülümsemesini yüzüne yerleştirmiş bana bakıyordu.
Esra:Seni çok seviyorum.
Ozan:Bende seni çok seviyorum sevgilim.
Tekrar göğsüme çektim.Hemen uyumuştu.Bende onu izlemeye başladım...
Gecikmeden dolayı özür dilerim.Umarım beğenirsiniz❤️
