İZMİR GÜZELİ

Merhaba.... Bu benim ilk hikayem ve ne demem gerektiğini bilmiyorum açıkçası.Umarım beğenirsiniz, iyi okumalar...

Şuan nerdesiniz, napıyorsunuz, kaç yaşındasınız veya hayatınız ne derecede berbat bilmiyorum ama, artık uykumla verdiğim savaşın tam ortasında bulunmaktasınız.

Üstümde hissettiğim bakışlar uyanmama sebep olurken gözlerimi aralamaya çalışıyordum. Etrafı görebilecek duruma geldiğimde, odamda abimin matematik ödevimi mendil yapıp, halay çekmeye başladığını gör- yuamına abim niye matematik ödevimle halay çekiyor?

"Neyi kutluyoruz brütüs?" diye sorduğumda zaten bana bakan gözleri sevinçle parlamaya başladı.

"Evin İQ seviyesinin yükselicek olmasını sevgili kardeşim." dedi. Ve, bunun tek bir açıklaması olabilirdi.

"Ohaa evden mi gidiyorsun Tuna?"

"Hayır be Sezar, bugün sen İzmir'e gi

Hadi abla, uçağa geç kalıcaz..."

-Ha,ben mi ne uçağı, kızım napion odamda. Bir dakika İzmir'e bugün mü gidiyoruz ya ???-

"Ya Büşra, ne kaldırıyon insanı uykusundan gardeş, ayıptır günahtır bu da can, bu da uyku yani..."

Sanırım bilmemezlikten gelmek daha iyi...

"Pardon bayan horultu sadece uçağının 2 saat sonra kalkacağını, ve senin en az bir saat önceden orada olman gerektiğini bir de hmm... SENİN HORLAMALARININ TA SALONA KADAR GELDİĞİNİ SÖYLİYECEKTİM!!!" diye bağırdı ve atarlı ergene yakışacak biçimde davranıp arkasına bakmadan kapıya yöneldi ve kapıyı arkasından sertçe kapadı. Vayyy, hızlı ve öfkeli...

"Ne bağırıyon kızım ya anladım kalkıyorum."

Uykumla verdiğim savaşı kazanınca hızla yataktan kalktım ve yatağıma ve yorganıma bakıp 'sizi düzelteceğim görürsünüz' bakışımı atıp bakışlarımın kâstettiği şeyleri yerine getirdim. Sonuçta hızlı ve öfkelinin ablası olmak bunu gerektirirdi.

Altıma bir şort , üstümede salaş bir t-shirt geçirdim ve saçlarımı dağınık topuz yaptım...

"Aneğğğ ben hazırım"

"Kızım sana söylememiz gereken bir gerçek var. Büşra sekizinci sınıfa geçeceği için yaz tatilindede okulda etüt programları olcakmış. Bu yüzden biz senden bir kaç hafta sonra geleceğiz sen tatilinin tadını çıkar" dedi anam.

İlk anneme 'öyle olsun' bakışımı attım ardından Büşra'ya kızım o zaman neden beni atarlı bir şekilde kaldırdın' bakışlarımı yolladım.

Büşra bana baktı, ellerini ben masumum der gibi ellerini başının yanına götürüp'benim suçum değil,ergenliğin yan etkileri' şeklinde kaldırdı.

Vay Allah'ın işine...

"Tamam anne ya ben gider o zaman by"

"Görüşürüz Emell" görüşcez anne...

Neyse ben kaçar herkese esenlikler.

Valizimi porche'umuzun bagajına yerleştirdikten sonra şöför koltuğuma atladım. Yaklaşık beş on dakika sonra havalimanına varmıştım kii... Uçağımın bir saat içinde kalkacağını öğrendim. Tamam ilk check in yaptırmalıyım. Hızla check in yaptırılan yere gittim ve bu işide aradan çıkardım. Geri kalan bütün işleride hallettiğimde biletimi son bir kez gözden geçirdim. Yess... Cam kenarı bekle beni.

Yükseklik korkumu saymazsak eğlenceli olcak gibi görünüyor.

---

Uçağa bindiğimde televizyonun da olduğunu fark ettim. Yerime oturduktan biraz sonra yanıma bir adamcağız adamın kucağında çocuk ve hemen yanında türk olmadığını sandığım bir kadın oturdu. Klasik, uçağa binilir, kaptanın konuşması dinleniyormuş gibi yapılır ama insanların aklı başka yerdedir. Mesela şu anda ben tuvalete gitmek için nasıl geçeceğimi düşünüyorum ve karşıma 4engel çıkıyo

1.Adam devasa

2.Kadın da adamdan aşağı değil

3.Kadın Türk değil tahminen.

4.Ve ben şimdiden sıkıştım:(

Uçak kalktıktan sonra adamdan izin istedim yol vermesi için. Ama kadına ne diyecektim?

"Can I go to toilet?" Evet ingilizcenin yüzüme tükürdüğü an başka ne deyim? Kadın bana baktı ve "yol vermemi mi istiyorsun?" diye sordu. Kadın sen Türk müsün lan? Genede başımı evet anlamında salladım ve Soluğu tuvalet te aldım. Bir kaç dakika sonra işim bitmişti ve gene rahatlarını bozmak zorunda kaldım. "Pardon geçebilirmiyim, teşekkür ederim"

45 dakika zorlu geçsede bitmişti merhaba İzmir...

OLAYLAR 2. BÖLÜMDE GELİŞECEK, UMARIM SEVERSİNİZ:))))