İZMİR GÜZELİ

Civciv

GENE MEEERHABA. BÖLÜM 8 VE TAM OLARAK 963 OLMUŞ OKUYUCU SAYIMLA KARŞINIZDAYIM.

AYYY ÇOK MUTLUYUM.

NEREDE KALMIŞTIM? DOĞRU WHAT DEDİN GÜLÜM?

Yaman...

Sahile indiğimde o kızı gördüm. Emel.

Telaşlı telaşlı bir adama bir şeyler anlatmaya çalışıyordu. Aramızda kalsın ama kendine özgü havasıyla herkesi etkileyebilirdi.

Çok çocuksu bir ruhu vardı ve bu onu şu anda bana yemekmişim gibi bakan kızlardan ayıran bir özelliğiydi. Yani sanırım.

Adam onu dinliyormuş gibi yapıyordu ama bu duruma bakan herkes onu dinlemediğini anlayabilirdi. Yani sarı kafa dışında herkes.

Ona baktığımı anlamış olacak ki artık çocuk ruhlu sarı kafa yerini gözlerini kısarak ölümcül bakış atmaya çalışan-ama aksine tatlı olan- bir sarı kafa yer aldı.

Hey stop iç ses. Ben daha demin ne dedim.

Ne dediğimi söylemeyin biliyorum. Sakın harırlatmayın.

Tamam tatlıyı sarı kafayı ölümcül bakışı özellikle tatlıyı unutun. Ben Yaman Kaya. Ben hiçkimseyi tatlı bulmam. YAZARDAN NOT: HE YAMAN SEN ÖYLE SAN.

Düşüncelerimden sıyrıldığımda sarı kafanın bana doğru geldiğini gördüm.

Geveze civciv açıklama yapmak zorunda hissetmiş galiba kendini.

"Yarışmaya katıldım ama katılmamalıydım. İzmir'e geldiğimden beri action peşimi bırakmıyor. Tamam İstanbul'da da sakin bir yaşamım yoktu ama sana anlatmam gereken bazı şeyler var. İlk nereden başlasam bilmiyorum ama ilk baştan başlamam gerek galiba. İlk başta denize indiğimde bir kaç çığırtkan gelip başımda cığırtmaya başladılar. Gerçi ne bekliyordum ki. Sonra eve dönerken afiş gördüm şu dans yarışmasının. Laneeet. Güya senden öç alcam. O konuya girmiyorum. Gittim eve baktım paket var. Açtım aha elbise Anam bide not var. Merak bu kardeş açtım okudum bende..."

Allahım bu kıza nasıl bir çene verdiniz?

" Pardon seni de sıktım ama."

Hemde nasıl...

"Başını belaya sokma diye seni kurtardım küçük kız. Bu benimle konuşabileceğin anlamına gelmiyor."

"Ama şunu söylemem gerekir notu yazan kişi sanırım beni takip ediyor. Ve bu iş iyice Pretty little liars a döndü. Ayrıca unutma ki beni takip edin seni de takip eder. Psikopat psikopattır sonuçta. Yoksa bende seninle konuşmaya meraklı değilim ben bad boyum havalarında ki çocuk."

Hop hop yavaş gel.

15 saniye sessizlik...

Sanırım sessizlikten rahatsız olmuştu civciv. Ya da konuşmadan duramıyordu ki söze başladı.

"Neyse artık ben eve gidiyorum, belki sonra konuşuruz." dedi ve beni arkasında bırakarak yürümeye başladı.

Emel...

"Neyse artık ben eve gidiyorum, belki sonra konuşuruz." dedim ve yürümeye başladım. Nasıl ona bu kadar güvenebilmiştim? O şu her wattpad hikayelerini süsleyen şımarık, egoist, ben bad boyum benden uzak durun gibisinden tarzı olan çocuklardan.

Aslında bu aralar bana tek gereken kafamı dağıtmak. İlk geldiğim günden beri action peşimi bırakmıyor.

Ama ben Dünya'nın her neresinde olursa olsun beni destekleyecek bir kardeşe ve bir kankaya sahibim. İlk önce Büşra'yı aradım. Tabii ki de benim canım ikinci çalışta açtı ve,

"Sen beni arar mıydın Emel hanım?"diyerek konuşmaya başladı.

"Asıl sen beni aramıyorsun Büşra Hanım." diye cevap verdim ona. Anlaşma şeklimiz böyle vurmayın.

"Acaba sen şu karşımda duran sarışın mısın?" diye sorunca bir anda afalladım. Ve karşıma bakmaya başladım. Tabii ki de Büşra'nın bir anda çıkıp bana sarılmasını beklemiyorum. Ama hayat ilginçliklerle dolu s.s.

"Allah'ım mükiş görünüyorsun!" Diye bağırdım.

"Ben mükişsem sen xxmükhişsin..."diyerek bana karşılık verdi.

Ardından bir kağıt parçası ayağımın altına geldi. Kağıtta yazan ise sadece
yüzümün gerilmesine neden olmuştu.

Sana acıyorum. Bu yüzden kardeşinle vedalaşman için 4 günün var.

Benim aileme Dünya' daki herkes toplansa zarar veremez. Hey size diyorum! Korkağın tekisiniz değil mi?Siz kimsiniz ve ne istiyorsunuz? Ama en önemlisi...

Beni nereden tanıyorsunuz?